Śmierć Jakuba Sprawiedliwego, Brata Jezusa Chrystusa

Christian-History.org nie otrzymuje żadnych informacji umożliwiających identyfikację osób z poniższego paska wyszukiwania.

Poniżej przeczytasz najwcześniejsze znane świadectwo śmierci Jakuba Sprawiedliwego, brata Jezusa, naszego Pana.

Jakże dziwną postacią jest Jakub! Nic nie wskazuje na to, że w ogóle podążał za Jezusem za jego ziemskiego życia. Po zmartwychwstaniu jest jednak jedną z wiodących postaci w kościele.

Przypuszczam, że ma to sens. W końcu trudno byłoby komukolwiek z nas być przekonanym, że nasz starszy brat jest stwórcą świata. Z drugiej strony, gdyby powstał z martwych, mogłoby to wywołać w nas jakąś zmianę!

Doskonały prezent w tym sezonie świątecznym Przyrzeczenie

Jakub jest jednak dziwny pod innymi względami. W przeciwieństwie do dwunastu, nigdy nie opuścił Jerozolimy. Historia mówi, że został tam mianowany na nadzorcę przez apostołów. Jednak Dzieje Apostolskie pozostawiają nas z wrażeniem, że miał on tyle samo lub więcej władzy niż apostołowie, którzy go mianowali!

Nie tylko nie opuścił Jerozolimy, ale z pewnością był najbardziej żydowskim z apostołów. (Jakub jest nazywany apostołem w Piśmie Świętym – np. Gal. 1:19 – ale nie był jednym z dwunastu). Chociaż przyznawał, że poganie nie muszą zachowywać Prawa, zawsze był tym, który najbardziej opowiadał się po stronie Prawa. Piotr odmówił spożywania posiłków z poganami z obawy przed Jakubem (Gal. 2:11-12), a Jakub poprosił Pawła, by kupił ofiary dla mężczyzn mających złożyć śluby nazireatu (i Paweł się zgodził – Dzieje Apostolskie 21:18-26!!!).

Jakub pozostał przywódcą kościoła jerozolimskiego aż do swojej śmierci około roku 62 n.e.. Oto relacja o jego męczeńskiej śmierci według Hegesippusa (chrześcijanina z II wieku, o którym niewiele wiadomo), cytowana w Historii kościelnej Euzebiusza, t. II, rozdz. 23 (A.D. 323).

Opowiadam tę historię własnymi słowami, nie cytując go. Euzebiusz podaje trzy wersje śmierci Jakuba: jedną od Klemensa Aleksandryjskiego, jedną od Hegesippusa i jedną od Józefusa (tak, „Starożytności” Józefusa były wtedy cytowane!). To jest wersja Hegesippusa, którą Euzebiusz uważa za najdokładniejszą.

Historycy, jednakże, preferują relację Józefusa o śmierci Jakuba, którą omówię w paragrafie lub dwóch na końcu strony.

Statue of James the Just in Liege, Belgium

Wprowadzenie: What Sort of Person James Was

James was called „the Just” because of his great righteousness. Plotka głosi, że był Nazirejczykiem od łona matki. Nie pił wina ani trunków, nie jadł mięsa. Nigdy nie ścinał włosów, nie namaszczał się oliwą i nie kąpał się.

Uwaga: Nie wierzę w tę plotkę. Jakoś nie mogę sobie wyobrazić Józefa i Marii, którzy wymagali tego od młodszego brata Jezusa, ani długowłosego faceta, który nigdy się nie kąpał, jako wieloletniego biskupa Jerozolimy, znanego potomnym jako „Jakub Sprawiedliwy”

Był jedynym, któremu pozwolono wejść do świątyni w pojedynkę, i tak bardzo modlił się i prosił o przebaczenie dla Żydów, że jego kolana stały się twarde jak u wielbłąda. Oprócz tego, że był „sprawiedliwym”, był znany jako „strażnik ludu”.

Jakub był tak prawy, że był szanowany przez wszystkie siedem sekt judaizmu (patrz sidebar). Zwykli oni pytać go o zdanie na temat Jezusa, na co on odpowiadał, że Jezus jest Zbawicielem. Ponieważ niektóre z tych sekt nie wierzyły w zmartwychwstanie, niewielu z nich uwierzyło w Jezusa jako swojego Chrystusa.

Ci, którzy jednak uwierzyli, uwierzyli dzięki Jakubowi.

Jakub Sprawiedliwy wzbudza gniew władców

Po pewnym czasie wpływ Jakuba stał się tak silny, że nawet niektórzy władcy uwierzyli, co przeraziło uczonych w Piśmie i faryzeuszy. Zaczęli się oni obawiać, że wkrótce ludzie będą się garnąć do Jezusa jako Chrystusa.

W jakiś sposób, być może z powodu ścisłego przestrzegania Prawa, faryzeusze myśleli, że mogą nakłonić Jakuba, aby zniechęcił ludzi do wiary. Poprosili go, aby stanął na szczycie świątyni w dniu Paschy i przemówił.

Najwyraźniej Jakub się zgodził.

Przyprowadzili go na szczyt świątyni, a z dołu krzyczeli do niego:

Oczywiście, nie była to dla nich zbyt mądra rzecz do zrobienia. Jakub był gotów w pełni wykorzystać tak wspaniałą okazję, jak ta!

Jego słowa zapadają w pamięć:

Faryzeusze byli przerażeni, ale ludzie nie. Zaczęli krzyczeć: „Hosanna Synowi Dawida!”

Faryzeusze, zdając sobie sprawę z okropnego błędu, jaki popełnili, zaczęli wołać: „Och! Och! Sprawiedliwy też jest w błędzie!”

Śmierć Jakuba Sprawiedliwego

Możecie się zapewne domyślić, że nie miało to większego wpływu na tłum. Następną oczywistą rzeczą było więc zepchnięcie go ze świątyni, dając ludziom do zrozumienia, co dokładnie dzieje się z tymi, którzy ośmielają się wierzyć w Jezusa.

Wspięli się na świątynię, gdy ludzie krzyczeli, dotarli na szczyt i zrzucili Jakuba ze szczytu świątyni.

To go nie zabiło.

Powstał na kolana i zaczął się za nich modlić. „Błagam Cię, Panie Boże, nasz Ojcze, przebacz im! Oni nie wiedzą, co czynią.”

To się nie uda! Faryzeusze na ziemi zaczęli go kamienować, gdy się modlił, a ci z dachu pospieszyli w dół, aby dołączyć do egzekucji.

Jeden z kapłanów, syn Rechabitów, o których wspomina Jeremiasz prorok (rozdz. 35), krzyknął jednak: „Stójcie! Co wy robicie! Sprawiedliwy modli się za ciebie.”

Było już za późno. Fuller (tj, pracz) wyjął jeden z kijów, których używał do bicia ubrań i zdzielił Jakuba w głowę, zabijając go jednym uderzeniem.

Ramifications of the Death of James the Just

Według Hegesippusa, Wespazjan najechał na Izrael i oblegał Jerozolimę zaraz po tym, jak faryzeusze zamordowali Jakuba. Jak twierdzi, wydarzenia te były tak ściśle powiązane w czasie, że „nawet bardziej rozsądni Żydzi byli zdania, że to właśnie było przyczyną oblężenia Jerozolimy.”

Problem z tym pomysłem polega na tym, że oblężenie Jerozolimy miało miejsce w A.D. 66, a Józefus mówi, że śmierć Jakuba nastąpiła po śmierci Porcjusza Festusa i zanim Albinus został prokuratorem Judei. Chociaż nie znam historii rzymskich gubernatorów na tyle dobrze, aby to miało dla mnie jakiekolwiek znaczenie, historycy mówią nam, że oznacza to, iż brat Jakuba Pana zmarł w 62 r. n.e.

Może nie znam na pamięć rzymskich gubernatorów Judei, ale potrafię to obliczyć. To cztery lata różnicy.

To prawdopodobnie zbyt długo, aby stwierdzenie Hegesippusa „natychmiast” było prawdziwe, ale wydarzenia te mogą być nadal powiązane. Nawet Josephus zaświadcza, że nielegalne zabójstwo Jakuba tak bardzo uraziło Żydów, że spotkali Albinusa na jego drodze do Jerozolimy, aby uzyskać pomoc w tej sprawie. Jeśli śmierć Jakuba tak bardzo poruszyła Jerozolimę, to z łatwością mogła mieć coś wspólnego z pierwszą wojną żydowsko-rzymską, która wybuchła zaledwie cztery lata później.

Opowieść Józefa o śmierci Jakuba Sprawiedliwego

Według Józefusa, Ananus został najwyższym kapłanem Jerozolimy po śmierci prokuratora, Porcjusza Festusa. Podczas gdy nowy prokurator, Albinus, był w drodze, Ananus dostrzegł okazję, by pozbyć się Jakuba.

Józef nie mówi, dlaczego Ananus chciał śmierci Jakuba, poza tym, że „był niezwykle śmiały i lekkomyślny.”

Józef bardzo to upraszcza. Ananus zebrał Sanhedryn, oskarżył Jakuba o łamanie Prawa wraz z kilkoma innymi i kazał ich wszystkich ukamienować. W konsekwencji Albinus usunął Ananusa ze stanowiska arcykapłana po jego przybyciu.