„Cotton Comes to Harlem” | 1970
Jeden z najwcześniejszych filmów, który został zidentyfikowany w erze blaxploitation, „Cotton Comes to Harlem” dosłownie połączył to, co działo się w późnych latach 60-tych/wczesnych 70-tych z niewolnictwem poprzez dobrze znany symbol: bawełnę. Pieniądze, które miały być wykorzystane w ruchu Back-to-Africa zostają skradzione i wszystko się sypie. Pieniądze, jak się później okazuje, były ukryte w beli bawełny, która zginęła z uciekającego samochodu, a lokalny padlinożerca je odbiera. Detektywi z Harlemu, przywódcy mafii i społeczność ścierają się, podczas gdy padlinożerca, wujek Budd, ucieka ze skradzionymi pieniędzmi i osiedla się w Ghanie.
„Sweet Sweetback’s Badasssss Song” | 1971
Niektórzy mogli nie uznać filmu Melvina Van Peeblesa za film blaxploitation, ale ten samodzielnie sfinansowany film, który pokazał kilka starć między Afroamerykanami a białymi policjantami i został poparty przez Czarne Pantery, pomógł przyspieszyć i spopularyzować blaxploitation, kiedy okazało się, że odniósł sukces. Fabuła pokazała zmagania młodego, uzdolnionego seksualnie czarnego mężczyzny od dzieciństwa wychowywanego w domu publicznym poprzez bycie dorosłym w ucieczce do Meksyku za ucieczkę z aresztu policyjnego i bicie strażników.
„Shaft” | 1971
Jaki jest film o czarnym prywatnym oku, który do dziś jest synonimem cool wczesnych lat 70-tych? „Shaft”. Masz cholerną rację. Co to za film, który doczekał się dwóch sequeli i remake’u z 2000 roku z Samuelem L. Jacksonem w roli głównej? „Shaft.” Rozumiecie? Kto jest ikoną filmu, która stoi ponad wszystkimi innymi postaciami w historii kina blaxploitation? John Shaft, grany przez Richarda Roundtree. Aha, no i jeszcze piosenka tematyczna Isaaca Hayesa nagrodzona Oscarem, ale nikt nie pamięta jak to idzie, poza tym, że jest to definicja piosenki tematycznej dla postaci, kiedy się ją słyszy.
„Super Fly” | 1972
W jednym z motywów blaxploitation, mężczyzna, Youngblood Priest, próbuje wyjść z narkotykowej gry i wyjść na prostą z jednym wielkim wynikiem. Film pokazuje ekskluzywny styl życia Priesta w Harlemie i pokazuje, jak niektórzy wierzyli, że „The Man” nigdy nie pozwoliłby takiemu facetowi jak on wyjść na prostą. W filmie występowali prawdziwi alfonsi, a ścieżka dźwiękowa Curtisa Mayfielda uczyniła go jednym z najbardziej rozchwytywanych muzyków w okolicy. Remake z 2018 roku posiada również głośną ścieżkę dźwiękową z licznymi utworami rapera Future’a.
„Blacula” | 1972
W 1972 roku, American International Pictures zastosowało swoją pulpową, niskobudżetową wrażliwość do dwóch gatunków w jednym, umieszczając spin blaxploitation na popularnym wówczas cyklu Hammer horroru pochodzącego z U.William Marshall gra XVIII-wiecznego afrykańskiego księcia-wampira, który budzi się w 1972 roku w Los Angeles po dwustuletniej drzemce. Film, który odniósł sukces kasowy, zapoczątkował falę horrorów blaxploitation, w tym nieunikniony sequel, „Krzyk Blaculi” z 1973 roku.”
„Slaughter” | 1972
Weteran z Wietnamu o imieniu Slaughter grany przez futbolowego Hall of Famera Jima Browna wpada w szał, gdy jego ojciec zostaje zabity przez bombę samochodową. On zabija członka mafii i musi zrobić pracę dla rządu, kiedy jest aresztowany, aby uchwycić zbiegłego gangstera odpowiedzialnego za morderstwo ojca. Mayhem następuje, jest rasistowski gangster nazwie Hoffo, a Slaughter udaje się zabić Hoffo przez spopielenie go w rozbitym pojeździe.
„Coffy” | 1973
Kiedy główna bohaterka ma na imię Coffy, a tagline filmu brzmi „They call her 'Coffy' and she’ll cream you!”, to wiesz, że coś niesamowitego dzieje się z tym filmem. Pam Grier, prawdopodobnie twarz gatunku blaxploitation obok Richarda Roundtree’s Shaft, gra pielęgniarkę, która zamienia się w kobiecą mścicielkę, gdy jej siostra zostaje zabita, a przyjaciel ciężko ranny. Zabija zarówno policjantów, jak i złych facetów, a nawet policzkuje niektórych swoich pacjentów. Jest na wojennej ścieżce zemsty – nie zadzieraj z Coffy.
„Czarny Cezar” | 1973
Harlemczyk Tommy Gibbs (Fred Williamson), po tym jak w dzieciństwie został pobity przez policjanta, jako dorosły wstępuje do nowojorskiej mafii i staje się szefem syndykatu czarnej przestępczości. Jego wrogowie spiskują z jego dziewczyną, a oni próbują go zabić. On zamiast tego zabija swoich zabójców, i zabija policjanta, który pokonał go jako dziecko. Dostaje swoją ważną księgę, z wszystkimi nielegalnymi działaniami w nim, w samą porę, aby zostać zaatakowanym przez przypadkowy gang uliczny.
„The Mack” | 1973
John „Goldie” Mickens wychodzi z więzienia i dowiaduje się, że jego brat zajmuje się czarnym nacjonalizmem, ale to nie jest to, o co mu chodzi. Goldie chce być największym, najgorszym alfonsem w Kalifornii. Gliniarze i dawni partnerzy chcą go zmienić i wykorzystać do własnych celów, a ich starcie prowadzi do śmierci jego matki. Wraz z bratem knują zemstę na swoich wrogach i zabijają ich wszystkich. Richard Pryor był jedną z gwiazd filmu w niekomediowej roli jako coś w rodzaju asystenta alfonsa.
„Foxy Brown” | 1974
Pam Grier powraca, z większą zemstą na głowie. Jeszcze bardziej kultowa rola niż Coffy, Foxy Brown ukrywa się jako prostytutka, aby zinfiltrować firmę, która zabiła jej chłopaka. Jest pieszczona, zmuszana do brania heroiny i gwałcona. I zabija ich wszystkich. Tak, było wiele kontrowersji.
„Dolemite” | 1975
Komediant Rudy Ray Moore wystąpił w filmie „Dolemite” i był jego współautorem, a także pomógł zrobić ścieżkę dźwiękową. Dolemite, który zaczął się jako miejska legenda, o której słyszał Moore, jest alfonsem i byłym właścicielem klubu nocnego, który szuka zemsty na ludziach, którzy wrobili go w odsiadkę w więzieniu. Ponownie, napisany przez komika. Jest rok 1975 i wydaje się, że każdy ma broń i każdy zna sztuki walki, od barmanów, przez kucharzy, po kobiety, które chcą się po prostu dobrze bawić. Eddie Murphy zajmie miejsce Moore’a w nadchodzącym remake’u.
Dwa z nowszych przykładów filmów, które eksponują styl i niektóre z tematów filmów z ery blaxploitation to „Jackie Brown” Quentina Tarantino i Michael Jai White w „Black Dynamite.”
„Jackie Brown” | 1997
Po ogromnym sukcesie „Pulp Fiction,”Quentin Tarantino skierował swoją uwagę na powieść kryminalną Elmore’a Leonarda „Rum Punch”, którą swobodnie zaadaptował na czuły pojazd dla supergwiazdy lat 70-tych Pam Grier. Po ponad 20 latach od „Coffy” i „Foxy Brown”, Grier stanęła na wysokości zadania, wspomagana przez znakomitą obsadę drugoplanową, w tym Samuela L. Jacksona, Roberta De Niro i kultowego aktora Roberta Forstera.
„Black Dynamite” | 2009
Tropikilaxploitation, a także konwencje filmów sztuk walki z lat 70, w tym radośnie głupkowatym spoofie, w którym superbohaterski były agent CIA Michael Jai White walczy z coraz szerszym spiskiem narkotykowym, którego kulminacją jest starcie naszego bohatera z Richardem Nixonem w Białym Domu. Mało widoczny na swojej początkowej premierze, szybko zyskał miano kultowego i został wskrzeszony jako animowany serial Adult Swim z głosem White’a.
Śledź mnie na Twitterze: @Storiz