Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś się dlaczego ludzie uzależniają się od obserwowania ptaków, wycieczka łodzią wzdłuż Amazonki powinna szybko odpowiedzieć na to pytanie. Eksploracja Amazońskiego Rezerwatu Pacaya Samiria Natural Reserve ma niezwykły sposób inspirowania podróżników, którzy nigdy wcześniej nie obserwowali ptaków, aby zaczęli skanować drzewa i niebo w poszukiwaniu najbardziej oszałamiających, nieuchwytnych, ekscentrycznych ptaków – nawyk, który trudno jest zerwać po zakończeniu wyprawy. W tropikalnym klimacie lasów deszczowych Pacaya Samiria żyją niezliczone odmiany hipnotyzujących ptaków. Oto kilka z nich, na które warto zwrócić uwagę podczas swojej przygody.
Hoatzin
Spotkanie hoatzin jest jednym z najbardziej ekscytujących doświadczeń obserwowania ptaków, jakie można mieć w Amazonii. Ten niebieskooki ptak, z pomarańczowym grzebieniem i czerwono-czarnymi piórami, ma zdecydowanie prehistoryczny wygląd – niektórzy ornitolodzy uważają, że jest spokrewniony z archaeopteryx, dinozaurem o ptasich cechach, który pochodzi sprzed 150 milionów lat. Oglądanie piskląt hoatzinów w akcji to zaskakujący widok: Młode ptaki mają skrzydlate pazury, które w przeciwieństwie do szczątkowych pazurów na skrzydłach niektórych innych ptaków, faktycznie służą do czegoś. Pozwalają one maluchom wczołgać się z powrotem na drzewo po skoku do wody, aby uniknąć pożarcia. Skrzydła z pazurami również pomóc hoatzin dziecko chodzić pozornie na czworakach, jak pies, z jego skrzydlate pazury działające jako dwa przednie nogi.
Bocian Jabiru
Zagnij szyję do tyłu i spójrz w górę, na najwyższe wierzchołki drzew w Rezerwacie Pacaya Samiria, a może uda ci się dostrzec bociana Jabiru. Jeden z największych bocianów w regionie – największy może przewyższać przeciętnego człowieka – ten ptak ubiera się tak, aby zrobić wrażenie, z hebanową głową, śnieżnobiałym ciałem i jaskrawoczerwoną łatą na szyi. Zwróć uwagę na grupy bocianów jabiru, które zbierają się przy basenach słodkowodnych i próbują zwabić ryby w swoje sidła. Ale najlepszym miejscem do dostrzeżenia bociana jabiru jest często jego gniazdo: budują gigantyczne, trwałe domy, które trwają przez lata – i mogą się rozrastać aż do dwóch metrów średnicy lub więcej.
Sokół śmieszek
Co to był za dźwięk? Ktoś na łodzi śmieje się maniakalnie? Nie, to był tylko śmiejący się sokół. Ten lubiący lasy ptak, rozpoznawalny dzięki czarnej masce przypominającej plamki na oczach i rozmytemu, żółto-białemu upierzeniu na głowie, wisi na drzewach, aby wypatrywać swojego ulubionego posiłku: węży wylegujących się w słońcu na skraju zarośli. Mimo że nie należą do rodziny jastrzębiowatych, znane są również jako jastrzębie wężowe i atakują swoje obślizgłe ofiary z taką siłą, że czasami je dekapitują. Ich tytułowy śmiech zazwyczaj rozbrzmiewa tylko rano i o zachodzie słońca, ale kiedy już się rozlegnie, może trwać całą wieczność – lub, no cóż, całe pięć minut.
Czaplacze
Czaplacze odwracają głowy wszędzie, gdzie się pojawią. Z długą i zakrzywioną szyją, elegancko spiczastym żółtym dziobem, czarnymi jak smoła nogami i białymi piórami od głowy do ogona, ten majestatyczny ptak zawsze wygląda na gotowego do bardzo formalnego wydarzenia. Dostrzeżenie czapli wielkiej w okresie godowym jest szczególną gratką: To właśnie wtedy ptak wachluje długimi białymi piórami (aka aigrettes) na swoim grzbiecie, tworząc efekt przypominający fajerwerki.
Błękitno-żółta makolągwa
Najwspanialej kolorowa jak tylko ptaki potrafią, niebiesko-żółta makolągwa jest zawsze widokiem przyprawiającym o zawrót głowy, nawet dla zapalonych ptasiarzy, którzy zauważyli ją już wcześniej. Makolągwa ogłasza się z przeszywającym krzykiem, często zanim jej pomarańczowy brzuch, niebieski wierzch i zielona głowa pojawią się na widoku. Ptaki te łączą się w pary na całe życie, a w sezonie lęgowym samce przyciągają jeszcze większą uwagę dzięki swojemu wspaniałemu, jaskrawemu upierzeniu.
Guan Spixa
Jeśli usłyszysz głośny trzask w lesie i spojrzysz w górę, aby dostrzec to, co wydaje się być indykiem na drzewie, są szanse, że właśnie zobaczyłeś guana Spixa. To duże, lubiące owoce stworzenie pod niektórymi kątami niesamowicie przypomina tego kultowego ptaka Święta Dziękczynienia i ma uroczo niezdarny sposób poruszania się, wpadając przez jedno drzewo tylko po to, by wylądować na innym. Jego charakterystyczna karmazynowa szyja wyróżnia się na tle brązowo upierzonego ciała i sprawia, że jeszcze łatwiej go dostrzec – jeśli masz szczęście być w odpowiednim miejscu w odpowiednim czasie.
Potoo
Potoo stanowi kuszące wyzwanie dla obserwatorów ptaków: Jest nocny, a jego supermocą jest zdolność do siedzenia w całkowitym bezruchu, pozwalając, by jego brązowo-białe upierzenie w kolorze kory wtopiło się w gałęzie drzew. Potosy wykorzystują swoje imponujące umiejętności kamuflażu, aby schwytać swoją ofiarę: latające owady (im większe, tym lepiej) i nietoperze. Może lepiej usłyszeć potoo, zanim się go zobaczy, ponieważ jego ptasi głos brzmi jak długie, melancholijne warknięcie.