Arena Rock

Ale chociaż grupy rockowe wypełniały niektóre z największych sal na świecie od czasu, gdy The Beatles grali na Shea Stadium w latach 60-tych, ten podgatunek muzyki rockowej zaczął się rozwijać w połowie lat 70-tych. Znany również jako adult-oriented rock (AOR, który jest terminem rateyourmusic.com używa do opisania gatunku), pomp rock, melodyjny rock, hymn rock, lub stadion rock, głównymi wyrazicielami stylu były zespoły pop-rockowe, które pisały piosenki specjalnie po to, aby odwołać się do dużych tłumów, do wykonania na dużych stadionach przed dużą publicznością.

Odkąd zespoły każdego gatunku mogą wypełnić arenę, jeśli są wystarczająco popularne, arena rock miał kilka dodatkowych cech, które odróżniały go od innych podgatunków rocka. „Pirotechnika gitarowa” i zmasowane harmonie wokalne wykonywane przez cały zespół były bardzo powszechne, podobnie jak Audience Participation Songs z dużymi, hymnicznymi refrenami. Większość wokalistów miała czyściej brzmiące wokale niż wiele innych grup Hard Rockowych czy Heavy Metalowych z tamtego okresu i często występowali z operowym zacięciem. Pod względem lirycznym większość utworów rockowych była dość prosta, z wieloma prostymi power balladami, które publiczność mogła śpiewać razem z nimi. A nagrania charakteryzowały się gładką, przyjazną dla radia produkcją, co czyniło ten gatunek doskonałym uzupełnieniem dla powstającego formatu AOR (album-oriented rock) na falach FM.

To był dominujący komercyjny styl muzyki rockowej przez około dziesięć lat, począwszy od 1976 roku, kiedy Boston wydał swój pierwszy album, a Peter Frampton wydał Frampton Comes Alive! (najlepiej sprzedająca się płyta roku), a kończąc mniej więcej na roku 1986, kiedy to Journey wydali swój ostatni album na dziesięć lat, a Bon Jovi’s Slippery When Wet umieścił Hair Metal na szczycie stosu rocka głównego nurtu w tym samym czasie, gdy akty rocka alternatywnego, takie jak U2, R.E.M., The Cure i INXS zaczęły przechodzić na stacje rockowe, które były chlebem powszednim areny rockowej, ustawiając scenę dla przełomu rocka alternatywnego w głównym nurcie z Nevermind Nirvany w 1991 roku. Posłuchaj jakiejkolwiek stacji radiowej „Classic Rock” w dzisiejszych czasach, a jest szansa, że to właśnie arena rock jest gatunkiem, który usłyszysz najczęściej.

Pomimo, że spektakl i dostępność arena rocka dość zawsze była wystarczająco popularna wśród publiczności, nie zawsze jest traktowana tak życzliwie przez krytyków muzycznych, z których wielu wydaje się uważać ją za Hair Metal bez makijażu, Progressive Rock bez złożoności lub heartland rock bez serca. Epitet „corporate rock” był pierwotnie stosowany do tego typu muzyki, z „dad rock” również pojawił się około późnych lat 90-tych, ze względu na popularność gatunku wśród starzejącego się pokolenia Baby Boomers.

Warto zauważyć, że rodzaj stadionowego rocka granego przez zespoły takie jak U2, INXS, Simple Minds czy The Police niekoniecznie mieści się w tej pozycji; ich brzmienie było zazwyczaj pod większym wpływem Post-Punk i Rocka Alternatywnego (tak jak to było w latach 80-tych).

Artyści powszechnie kojarzeni z gatunkiem obejmują:

• 38 Special
• Bryan Adams
• Aerosmith (twórczość z lat osiemdziesiątych i wszystko co po niej nastąpiło)
  • Get a Grip (1993)
• Angel
• April Wine
• Asia
• Axe
• The Babys
• Bad Company (połowa lat 80.lat osiemdziesiątych do wczesnych lat dziewięćdziesiątych)
• Bad English
• Pat Benatar
• Blackfoot (połowa lat osiemdziesiątych do wczesnych lat dziewięćdziesiątych)
• Blue Öyster Cult (od Agents of Fortune, w połączeniu z Heavy Metal)
  • Secret Treaties (1974)
  • Agents of Fortune (1976)
  • Spectres (1977)
• Michael Bolton (twórczość z lat osiemdziesiątych)
• Bon Jovi (ich okres glam, głównie)
• Boston
• Charlie
• Cheap Trick (od połowy lat osiemdziesiątych do początku dziewięćdziesiątych)
• Cher (od lat osiemdziesiątych do początku dziewięćdziesiątych)
• Chicago (od połowy do końcalat osiemdziesiątych)
• Def Leppard (również Hair Metal)
• Dire Straits (era lat osiemdziesiątych)
  • Making Movies (1980)
  • Love Over Gold (1982)
  • Brothers in Arms (1985)
  • On Every Street (1991)
• Doucette
• Eagles (post-On the Border)
• Europe
• Fleetwood Mac (Buckingham/Nicks era)
  • Rumours (1977)
  • Tusk (1979)
• FM
• Foreigner
• Peter Frampton
• Genesis (od Duke onward)
  • Duke (1980)
  • Abacab (1981)
  • Genesis (1983)
  • Invisible Touch (1986)
  • We Can’t Dance (1991)
  • …Calling All Stations… (1997)
• Giant
• Giuffria
• GTR
• Harlequin
• Corey Hart
• Head East
• Heart (mid- do late-lat osiemdziesiątych)
• Honeymoon Suite
• Icon
• Imagine Dragons
• Donnie Iris
• Jefferson Starship
• Journey (od Infinity)
• Kansas (z większym niż zwykle nachyleniem w stronę rocka progresywnego, ale wciąż….)
• KISS, do diabła, oni byli celowo zaprojektowani, aby być tym przez założycieli Gene Simmons i Paul Stanley.
• Le Roux
• Little River Band (od połowy lat 80. do początku lat 90.dziewięćdziesiątych)
• Kenny Loggins (lata osiemdziesiąte)
• Loverboy
• Magnum
• Benny Mardones
• Meat Loaf
• Kim Mitchell
• Eddie Money
• Night Ranger
• Aldo Nova
• John Parr
• Petra
• Pink Floyd (po The Dark Side of the Moon)
  • Wish You Were Here (1975)
  • Animals (1977)
  • The Wall (1979)
  • The Final Cut (1983)
  • A Momentary Lapse of Reason (1987)
  • The Division Bell (1994)
  • The Endless River (2014)
• Planet P Project
• Praying Mantis
• Queen (zwłaszcza News of the World i dalej)
  • News of the World (1977)
  • Jazz (1978)
  • The Game (1980)
  • Hot Space (1982)
  • The Works (1984)
  • A Kind of Magic (1986)
  • The Miracle (1989)
  • Innuendo (1991)
  • Made in Heaven (1995)
• Rainbow (począwszy od Difficult to Cure)
• Red Rider
• REO Speedwagon
• Roger Waters
• Rush (głównie na ich synth-ciężkich płytach z lat 80.)
  • Clockwork Angels (2012)
• Saga
• Kenji Sawada (jego cztery trzy studyjne, jeden live-album z Co-CoLo)
• Bob Seger (Live Bullet i później)
• Shooting Star
• Rick Springfield
• Bruce Springsteen (post-Nebraska)
• Billy Squier
• Starship
• Streets
• Styx (również Progressive Rock)
  • Kilroy Was Here (1984)
• Supertramp
• Survivor
• Toto
• Triumph
• Trooper
• Bonnie Tyler (od połowy do końca lat 80.do późnych lat osiemdziesiątych)
• Uriah Heep (późne lata siedemdziesiąte do wczesnych dziewięćdziesiątych)
• Van Zant (lata osiemdziesiąte)
• John Waite
• White Sister
• The Who (w niewielkim stopniu od Tommy’ego, ale głównie ich twórczość z lat 80.)
  • Tommy (1969)
  • Who’s Next (1971)
  • Quadrophenia (1973)
• Yes (post-90125)
• Zebra
• ZZ Top (post-Eliminator)
  • Eliminator (1983)