(19/20 września 1486 – 2 kwietnia 1502)
Artur Tudor, książę Walii był pierworodnym dzieckiem Henryka VII i Elżbiety York oraz starszym bratem potężnego Henryka VIII.
Artur urodził się przedwcześnie, po ośmiomiesięcznej ciąży, w Winchesterze 19/20 września 1486 roku. Henryk wybrał symboliczne imię Artur, na cześć legendarnego króla brytyjskiego z epoki ciemnej, od którego, jak twierdził, się wywodził. Narodziny następcy tronu uczczono ogniskami na ulicach i odśpiewaniem Te Deum w katedrze w Winchesterze.
Dziecko zostało ochrzczone w katedrze w Winchesterze, jego ojcami chrzestnymi byli John de Vere, 13. hrabia Oksfordu, Thomas Stanley, 1. hrabia Derby i lord Maltravers, Elżbieta Woodville, wdowa po Edwardzie IV i babka macierzysta Artura, była jego matką chrzestną, podczas gdy jego ciotka, Cecylia z Yorku, niosła dziecko do kościoła.
Kiedy Artur miał zaledwie dwa lata, został zaręczony z Katarzyną Aragońską, najmłodszą córką hiszpańskich władców, Ferdynanda Aragońskiego i Izabeli Kastylijskiej. Artur został księciem Walii w wieku trzech lat w listopadzie 1489 roku. W 1492 roku, gdy miał sześć lat, zgodnie z precedensem ustanowionym przez jego dziadka, Edwarda IV, dziedzic Anglii został wysłany do zamku Ludlow w Marchii Walijskiej, jako przewodniczący Rady Walii i Marchii. Choć zamek technicznie znajdował się w angielskim hrabstwie Shropshire, był centrum administracyjnym rządu Walii.
Jako następca tronu Anglii Artur był starannie wykształcony. Jego wychowawcami byli John Rede i niewidomy poeta Bernard André. Artur był dzieckiem pilnie uczącym się, zamyślonym i powściągliwym. Gdy miał 14 lub 15 lat, jego wychowawcą został Thomas Linacre, angielski humanista i lekarz, który wykształcił również Erazma. Jego namiestnikiem i skarbnikiem był sir Henry Vernon, Artur mógł odwiedzać rezydencję sir Henryka, Haddon Hall w Derbyshire, gdzie apartament, zwany „komnatą księcia”, ozdobiony jest herbem Artura.
Henryk VII od pewnego czasu targował się z Ferdynandem i Izabelą w sprawie warunków zaaranżowanego małżeństwa między jego synem Arturem a ich córką Katarzyną Aragońską. Główną kością niezgody był posag, jaki miała otrzymać Katarzyna oraz głęboka nieufność obu ojców wobec siebie, oparta na doświadczeniach z przeszłości. Ostateczny traktat małżeński został zawarty w październiku 1496 r., po czym odbyło się małżeństwo zastępcze.
Ferdynand i Izabela obawiali się wysłać córkę do Anglii, zanim dynastia Tudorów została zabezpieczona przez usunięcie rywalizujących pretendentów do tronu. Edward, hrabia Warwick, syn Jerzego, księcia Clarence, ze względu na swoje yorkistowskie pochodzenie stanowił największe zagrożenie dla pretendentów do tronu Tudorów. Uknuto spisek, który zakładał próbę ucieczki Warwicka i Warbecka, którzy mieli zostać pośpiesznie schwytani. W rezultacie Warbeck został powieszony na Tyburn, a Warwick ścięty. Warwick, uważany za niedorozwiniętego umysłowo (jego siostra powiedziała później, że „nie odróżniał gęsi od kapłonu”), był więziony przez całe swoje krótkie życie za to, kim był, i zginął, ponieważ próbował uciec.
Katarzyna Aragońska została wysłana do Anglii w 1501 roku i przyjęta w nowym kraju z wielką radością. Rodzina królewska czekała na nią w Londynie, Henryk, wciąż obawiając się, że został w jakiś sposób oszukany przez przebiegłego Ferdynanda i podejrzewając, że narzeczona Artura może być brzydka lub co gorsza zdeformowana, nie mógł już dłużej powstrzymywać niepokoju i pojechał z Arturem, aby zobaczyć ją w Basingstoke. Katarzyna była słodką, ładną dziewczyną o atrakcyjnych rudo-złotych włosach.
Miał miejsce miły przerywnik, w którym Katarzyna zatańczyła kilka swoich rodzimych tańców hiszpańskich dla króla i jej przyszłego męża, którzy następnie odjechali zadowoleni. Henryk napisał do jej rodziców, że „bardzo podziwiał jej urodę, jak również jej przyjemny i dostojny sposób bycia.”
Artur i Katarzyna pobrali się w katedrze św. Pawła, a panna młoda została oddana przez rozentuzjazmowanego dziesięcioletniego brata Artura, Henryka, księcia Yorku. Były uczty, pojedynki i przebieranki, aby uczcić to wydarzenie. Nawet skąpy Henryk, zawsze skłonny do oszczędnego gospodarowania pieniędzmi, wydawał hojnie na uroczystości. Początkująca” dynastia Tudorów zyskała wiele na prestiżu dzięki nowo wykutym więzom z potężnym rodem Trastamara.iewiele zachowało się informacji na temat pierwszych wrażeń pary, ale Artur napisał do swoich teściów, że będzie „prawdziwym i kochającym mężem” dla Katarzyny, a później opowiedział rodzicom, że był niezmiernie szczęśliwy, gdy ujrzał twarz swojej pięknej narzeczonej.
Artur wrócił do zamku Ludlow z szesnastoletnią narzeczoną. Wiosną w okolicy wybuchła epidemia choroby potowej, którą niektórzy współcześni teoretycy wiążą z hantawirusem. Wydaje się, że choroba ta zniknęła w późniejszym okresie stulecia. Jej ofiary doświadczały intensywnego gorąca, do tego stopnia, że w delirium, jakie wywoływała, czuły się tak, jakby ich krew rzeczywiście wrzała, a jednocześnie pociły się tak obficie, że przesiąkały przez pościel. Zarówno Artur, jak i Katarzyna zachorowali na tę chorobę. Katarzyna wyzdrowiała, ale Artur, blady i chudy młodzieniec, który nigdy nie cieszył się dobrym zdrowiem, nie wyzdrowiał i zmarł w zamku Ludlow.
Natychmiast wysłano posłańców do Londynu, aby powiadomić jego rodziców. Henryk i Elżbieta byli pogrążeni w smutku z powodu utraty najstarszego syna. Król został obudzony i wiadomość została mu przekazana przez jego spowiednika, królowa została wezwana do sypialni męża, gdzie powiedział jej, że Artur nie żyje. Widząc go w ciężkim stanie, Elżbieta ukryła swój własny smutek i próbowała go pocieszyć. Po powrocie do własnych apartamentów, Elżbieta York załamała się i trzeba było wezwać króla, aby ją pocieszył.
Ciało Artura zostało przewiezione do Worcester w czasie ulewy, gdzie pochowano go w katedrze w Worcester, grobowiec Artura w Chantry Księcia Artura, zachował się do dziś w katedrze. Katarzyna Aragońska, obecnie księżniczka Walii, powróciła do Londynu, gdzie miała zostać przyjęta do domu swojej teściowej, Elżbiety York. Później została zaręczona z młodszym bratem Artura, Henrykiem VIII, nowym następcą tronu.
Archeolodzy użyli radaru penetrującego grunt, aby zlokalizować grób Artura w katedrze w 2002 r., grób znajduje się kilka stóp poniżej skrzyni grobowej, która została zbudowana kilka lat po jego śmierci.
.