Coverture, anglo-amerykańska koncepcja common law, wywodząca się z feudalnego zwyczaju normańskiego, która dyktowała kobiecie podrzędny status prawny podczas małżeństwa. Przed zawarciem małżeństwa kobieta mogła swobodnie sporządzić testament, zawierać umowy, pozywać lub być pozywana we własnym imieniu, a także sprzedawać lub oddawać swoje nieruchomości lub majątek osobisty wedle własnego uznania. Jednak po zawarciu małżeństwa jej prawna egzystencja jako osoby fizycznej została zawieszona w ramach „jedności małżeńskiej”, fikcji prawnej, w której mąż i żona byli uważani za jeden podmiot: męża. Mąż sprawował niemal wyłączną władzę i odpowiedzialność i rzadko musiał konsultować się z żoną przy podejmowaniu decyzji w sprawach majątkowych. Coverture uniemożliwiało kobiecie pozwanie lub bycie pozwaną we własnym imieniu lub sporządzenie testamentu bez zgody męża, a także, o ile wcześniej nie został zawarty jakiś szczególny przepis oddzielający majątek kobiety od majątku męża, pozbawiało kobietę kontroli nad majątkiem nieruchomym i osobistym. Koabitacja została zdemontowana w Stanach Zjednoczonych poprzez ustawodawstwo na poziomie stanowym, począwszy od Mississippi w 1839 roku, aż do lat osiemdziesiątych XIX wieku. Status prawny zamężnych kobiet był główną kwestią w walce o prawa wyborcze dla kobiet.