Dlaczego Adwentyści Dnia Siódmego żyją dłużej niż większość Amerykanów?

Odgrzewałem resztki twarogowego bochenka tamtego ranka, delektując się frazą „twarogowy bochenek”, gdy spodziewałem się jego pysznej, pikantnej chrupkości, kiedy zastanawiałem się, czy ktoś napisał list miłosny do tego lub innych klasycznych dań Adwentystów Dnia Siódmego.

Moja żona zrobiła ten bochenek. Dorastała jako Adwentystka Dnia Siódmego i wprowadziła mnie w to, co nazywam #LoafLife. Chociaż jej rodzice opuścili wyznanie, gdy miała 14 lat, wiele z jego wspólnotowego myślenia pozostało z nimi, wraz z jego jedzeniem. Zdrowa dieta i ćwiczenia fizyczne to główne doktryny adwentystyczne, ponieważ grupa ta wierzy w związek między zdrowiem fizycznym i duchowym. Często oznacza to wegetarianizm. Moja żona nie jadła regularnie mięsa aż do szkoły średniej, a nawet później zawsze jadła je konserwatywnie. Rodzinna miłość do warzyw i sałatek jest nadal silna. Wciąż robią warzywne stosy na chipsach, zwane adwentystycznymi stogami siana. Wciąż robią owsiano-orzechowe placki. Twarogowy bochenek jest prostą mieszanką posiekanej cebuli, orzechów włoskich, pietruszki, soli, pieprzu, masła i twarogu związanego razem z jajkami i Wheaties dla miłej, zdrowej konsystencji.

Aby dowiedzieć się więcej o pomysłach, które wyprodukowały tak wiele wspaniałych posiłków dla mnie, niepraktykującego Żyda, poszperałem trochę i znalazłem kilka pouczających artykułów o diecie Adwentystów Dnia Siódmego. Howard Markel napisał dobry krótki artykuł w Smithsonian zatytułowany „The Secret Ingredient in Kellogg’s Corn Flakes Is Seventh-Day Adventism” („Sekretny składnik płatków kukurydzianych Kellogga to Adwentyzm Dnia Siódmego”). Ale moim ulubionym jest artykuł dziennikarki Emily Esfahani Smith z 2013 roku Atlantic „The Lovely Hill: Where People Live Longer and Happier.”

Smith koncentruje się na Loma Linda w Kalifornii, która ma jedną z największych amerykańskich społeczności Adwentystów Dnia Siódmego i, co nie jest zaskakujące, jest znana ze zdrowia i długowieczności swoich mieszkańców. Jeśli chodzi o biblijne pochodzenie praktyk dietetycznych sekty, Smith cytuje pastora Randy’ego Robertsa z Loma Linda University: „W Liście do Koryntian Paweł mówiąc o ludzkim ciele mówi konkretnie: 'Jesteście świątynią ducha świętego'. Dlatego, jak mówi, cokolwiek robisz w swoim ciele, robisz to na cześć, chwałę i uwielbienie Boga.”

Co ciekawe, dieta jest bardzo podobna do diety śródziemnomorskiej. Smith zawiera kilka niewiarygodnych wniosków na temat korzyści płynących z jedzenia orzechów, unikania fast foodów i roli mięsa w zdrowiu:

Adwentystyczni mężczyźni, którzy nie jedzą mięsa, przeżywają amerykańskich mężczyzn o siedem lat. Kobiety adwentystyczne, które nie jedzą mięsa, żyją dłużej od amerykańskich kobiet o pięć lat. Wielu adwentystów nie je mięsa, ale nawet ci, którzy je jedzą, przeżywają dłużej niż ich rówieśnicy dzięki ilości warzyw, owoców i innych zdrowych produktów. Jedzący mięso adwentystyczni mężczyźni żyją o 7,3 roku dłużej, a kobiety o 4,4 roku dłużej niż inni mieszkańcy Kalifornii.

Ale korelacja między dietą a zdrowiem wykracza poza ciało, wpływając również na depresję i pielęgnowanie poczucia pozytywnego dobrostanu:

Ford i jej zespół z Loma Linda University zbadali wzorce żywieniowe ponad 9000 zdrowych Adwentystów Dnia Siódmego w Ameryce Północnej w ciągu czterech lat. Jak często jedli fast foody? Czy jedli mięso? Jakie produkty mleczne spożywali? A co z orzechami? Deserami? Ryby? Następnie badano ich samoopisowe odczucia pozytywnych i negatywnych emocji – jak często czuli się zainspirowani? Podekscytowany? Entuzjastyczny? Zdenerwowany? Przestraszony? Zaniepokojeni?

Badacze odkryli, że ci, którzy jedzą jak Grecy czują się bardziej zainspirowani, czujni, podekscytowani, aktywni, zainspirowani, zdeterminowani, uważni, dumni i entuzjastyczni niż ci, którzy spożywają bardziej typowo amerykańską dietę składającą się z wysoko przetworzonej żywności, napojów gazowanych i słodyczy takich jak ciastka i pączki. Ludzie, którzy jedzą pokarmy związane z dietą śródziemnomorską również doświadczali mniej negatywnych emocji, takich jak strach, nerwowość, zdenerwowanie, irytacja, strach, wrogość i przygnębienie. Im więcej ludzie jedli tych pokarmów, które są bardziej typowo amerykańskie – konkretnie, czerwone mięso, słodycze i fast foody – tym mniej tych pozytywnych emocji odczuwali.

Smith opisuje stulatkę z Loma Linda o imieniu Marge Jetton, której zapału nie sposób nie zazdrościć, nawet jeśli nie chciałoby się podzielać jej diety czy rozkładu dnia.

W wieku 100 lat Jetton, była pielęgniarka, budziła się codziennie o 4.30 rano. Po ubraniu się i przeczytaniu Biblii, ćwiczyła. Gdy skończyła milowy spacer i 6-8 mil na rowerze stacjonarnym, na śniadanie jadła owsiankę. Na lunch mieszała surowe warzywa i owoce. Od czasu do czasu decydowała się na smakołyk, na przykład gofry z soi i fasoli garbanzo. To nie było wszystko. Stulatka regularnie udzielała się jako wolontariuszka, jeździła po mieście swoim Cadillaciem Seville i pompowała żelazo. Zajmowała się również ogrodem, w którym rosły pomidory, kukurydza i hortensje.

Zawsze wiedziałem, że moja żona przeżyje mnie dłużej, i to nie tylko dlatego, że jestem starszy i mniej ćwiczę – to znaczy prawie nigdy – ale dlatego, że dania wegetariańskie są jej pocieszającym pokarmem. Stare nawyki są trudne do przełamania: W mojej rodzinie wygodne jedzenie to wiejskie jedzenie z Oklahomy, takie jak herbatniki z sosem, ciasto śmietankowe i meksykańskie jedzenie w stylu Sonoran, na którym wychowaliśmy się w południowej Arizonie. Dla mojej żony pocieszające jedzenie to chleb z twarogiem, sianokosy i placki owsiano-orzechowe. Chociaż od czasu studiów odżywiałem się całkiem zdrowo, czas spędzony na jedzeniu adwentystycznych pozostałości po jej rodzinie pozwolił mi dostrzec, jak wiele miejsca w moim stylu życia jest jeszcze do poprawy. Ten szczególny poranny bochenek i artykuł w Atlanticu uświadomiły mi, że w średnim wieku muszę dorównać godnym pozazdroszczenia standardom dbałości o siebie mojej żony. Byłem wegetarianinem przez trzy lata w college’u i weganinem przez jeden rok, więc moje podniebienie jest przygotowane na adwentystyczne menu orzechowo-bochenkowe. Kupowałem na Craigslist używany rower stacjonarny, badałem maszyny do robienia domowego mleka sojowego i zawarłem pakt, by jeść mniej mięsa i o wiele więcej tofu. Ona była jak: Duh, już to robię.