Ciągłe powtarzanie frazy i umarł w genealogii z 5 Księgi Rodzaju zostaje przerwane w pewnym momencie. Enoch, jeden z mężczyzn wymienionych w linii rodowej Adama, nie umarł. Biblia mówi:
Tak więc wszystkie dni Enocha wynosiły trzysta sześćdziesiąt pięć lat. A Enoch chodził z Bogiem; i nie było go, bo Bóg go wziął (Rdz 5:23,24).
Zgodnie z Pismem Świętym, Enoch nie poniósł tego samego losu, co Adam i reszta jego potomków – nie umarł. Dlaczego Enoch nie umarł? Co to znaczy, że on, chodził z Bogiem.
Enoch i Eliasz
Enoch i Eliasz byli jedynymi postaciami biblijnymi, które nie ujrzały śmierci. O Eliaszu powiedziano:
Potem stało się, gdy tak trwali i rozmawiali, że nagle ukazał się rydwan ognisty z końmi ognistymi i rozdzielił ich dwóch; a Eliasz poszedł wicher do nieba (2 Krl 2,11).
Są oni wyjątkiem od reguły, że każdy z nas musi kiedyś zakosztować śmierci. Pisarz do Hebrajczyków stwierdza, że jest to norma dla całej ludzkości.
A ponieważ raz jest ludziom przeznaczone umrzeć, ale po tym następuje sąd (Hebrajczyków 9:27).
Dwaj świadkowie
Możliwe jest, że kiedyś w przyszłości ci dwaj mężczyźni doświadczą śmierci fizycznej. Księga Objawienia mówi o dwóch świadkach, którzy pojawią się na krótko przed przyjściem Chrystusa.
I dam moc moim dwóm świadkom, i będą prorokować tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni, obleczeni w wór (Obj 11:3).
Tych dwóch świadków zostaje ostatecznie zabitych (Ap 11:7), ale Bóg przywraca ich do życia trzy dni później (Ap 11:11). Tożsamość tych dwóch świadków nie jest ujawniona w Piśmie Świętym, ale niektórzy nauczyciele Biblii zakładają, że będą to Enoch i Eliasz, ponieważ są to jedyne dwie osoby, które nie doświadczyły ogólnego wyroku dla całej ludzkości – śmierci. Jednak w żaden sposób nie można tego ani udowodnić, ani obalić.
Przykłady ze Starego Testamentu
Nowy Testament mówi, że relacje ze Starego Testamentu zostały nam dane jako przykłady rzeczy, których powinniśmy się spodziewać.
A wszystkie te rzeczy przydarzyły się im jako przykłady i zostały zapisane ku naszemu napomnieniu, na których przyszły końce wieków (1 Kor 10:11).
Powinniśmy więc patrzeć na wydarzenia w Starym Testamencie jako na zapowiedź rzeczy, które nas dotyczą. Enoch zwiastuje wniebowzięcie kościoła. Jest to moment, w którym Pan zstępuje z nieba, aby zabrać wszystkich wierzących z tego świata i spotkać się z nimi w powietrzu. ismo Święte mówi o tym wielkim pochwyceniu. Apostoł Paweł napisał do kościoła w Koryncie:
Oto oznajmiam wam tajemnicę: Nie wszyscy zaśniemy, lecz wszyscy zostaniemy przemienieni – w jednej chwili, w mgnieniu oka, przy ostatniej trąbie. Zabrzmi bowiem trąba i umarli zostaną wskrzeszeni nieprzekupni, a my zostaniemy przemienieni (1 Kor 15:51-2).
Paul powiedział do kościoła w Tesalonice:
Albowiem sam Pan zstąpi z nieba z okrzykiem, z głosem archanioła i z trąbą Bożą. A umarli w Chrystusie powstaną pierwsi. Potem my, którzy żyjemy i pozostajemy, razem z nimi zostaniemy pochwyceni na obłokach, aby spotkać Pana w powietrzu. I w ten sposób będziemy zawsze z Panem (1 Tesaloniczan 4:16,17).
Enoch I Wniebowzięcie
Nowy Testament używa Enocha jako przykładu wniebowzięcia.
Przez wiarę Enoch został przełożony tak, że nie ujrzał śmierci, i nie został znaleziony dlatego, że Bóg go przełożył, gdyż przed przełożeniem miał to świadectwo, że podobał się Bogu (Hebrajczyków 11:5).
Czy Enoch pojawi się jako jeden z dwóch świadków na końcu czasów, wiemy, że jest on przykładem wierzących, którzy nie zakosztują śmierci. Dlatego jednym z powodów tłumaczenia Enocha jest to, że jest on prefiguracją całego pokolenia wierzących, którzy nie zakosztują śmierci. nnym celem tłumaczenia Enocha jest podkreślenie prawdy Pisma Świętego, że istnieje ostateczne odkupienie dla każdego z nas, którzy pokładamy wiarę w Panu. Chociaż zdecydowana większość wierzących doświadczy śmierci fizycznej, przykład Enocha daje nadzieję, że wierzący osiągną ostateczne zwycięstwo nad śmiercią.
Chodził z Bogiem
Pismo Święte mówi również, że Enoch chodził z Bogiem. Księga Hebrajczyków wspomina, że jego życie podobało się Bogu. Wyrażenie chodził z Bogiem jest również użyte w odniesieniu do Noego. Chodzenie z Bogiem mówi o sposobie życia, w którym ludzie się prowadzą.
Gdy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, Pan ukazał się Abramowi i rzekł do niego: Ja jestem Bóg wszechmogący; chodź przede mną i bądź bez winy (Rdz 17,1).
Chodzenie z Bogiem oznacza coś więcej niż zachowywanie prawa Bożego. Zarówno Enoch, jak i Abraham żyli przed nadaniem Prawa Mojżeszowego. Chodzenie z Bogiem nie jest więc legalistycznym przestrzeganiem zbioru praw. Jest to postawa serca, sposób życia. Enoch, pośród innych osób wymienionych w genealogii w 5 Księdze Mojżeszowej, miał nieustanną więź z Bogiem.
Podsumowanie
Enoch wraz z Eliaszem nie umarł. Mówi się, że chodził z Bogiem. Oznacza to, że jego życie polegało na podobaniu się Bogu. W związku z tym Bóg nie pozwolił mu umrzeć. Enoch jest również zapowiedzią wniebowzięcia kościoła, kiedy to Pan przeniesie wszystkich wierzących, żywych i umarłych, do swojej obecności.