Pingwin z Galapagos jest najmniejszym południowoamerykańskim pingwinem i jedynym, który żyje w pobliżu równika. Dzieli archipelag Galapagos z innymi ptakami morskimi, takimi jak petrel galapagoski i albatros falisty. Jest to najbardziej wysunięty na północ gatunek pingwina na świecie, żyjący w okolicach równika. W rzeczywistości niewielka część populacji żyje właśnie na północ od równika. Ten gatunek jest blisko spokrewniony z pingwinami magellańskimi, humboldtowskimi i afrykańskimi, które znajdują się dalej na południe, chociaż żaden z nich nie jest antarktyczny.
Unikalne przystosowania
Pingwin z Galapagos ma wiele fizycznych i behawioralnych przystosowań, które pomagają mu zachować chłód. Jego niewielki rozmiar – nie więcej niż 20 cali wysokości – pozwala mu wcisnąć się do małych jaskiń i szczelin, aby ukryć się przed silnym równikowym słońcem. Dodatkowo, nagie łaty na twarzy i zachowania takie jak dyszenie i stanie z wyciągniętymi płetwami również pomagają mu uwalniać ciepło.
Pingwin równikowy
Około 95 procent populacji pingwina z Galapagos znajduje się na Isabeli i Fernandinie, dwóch wyspach w zachodniej części archipelagu. Tam chłodne wody Prądów Humboldta i Cromwella podnoszą się i omiatają wzdłuż brzegów, odżywiając się dużą ilością ryb, które utrzymują ten gatunek przez cały rok.
Pingwin z Galapagos woła charakterystycznym trąbieniem, wydawanym głównie na terenach lęgowych. Wokalizacja ta pomaga osobnikom identyfikować zarówno swoich kolegów, jak i pisklęta.
(Audio: Jesse Fagan, XC383122. Dostępne na www.xeno-canto.org/383122)
Penguinowe rodzicielstwo
Pingwiny z Galapagos rozmnażają się w luźnych koloniach w szczelinach i jaskiniach lawowych wysp. Łączą się w pary na całe życie i wzmacniają swoje więzi poprzez zachowania takie jak wzajemne pieszczoty i pojedynki na rachunki. Te pingwiny są oportunistyczne hodowcy, gniazda, gdy jedzenie jest obfite – prawdopodobnie dostosowanie do ich nieprzewidywalnego środowiska. Jeśli warunki są sprzyjające, pingwiny z Galapagos rozmnażają się dwa do trzech razy w roku.
Po połączeniu w pary, samica składa do dwóch jaj, a oboje rodzice pomagają w inkubacji. Jeden z rodziców jest zawsze obecny, aby inkubować, podczas gdy drugi wychodzi na żer. Po wykluciu się piskląt, jeden rodzic nadal pozostaje w gnieździe, aż pisklęta mają około trzech tygodni. Następnie oboje rodzice wyruszają w morze, przywożąc z powrotem jedzenie dla swoich szybko rosnących i zawsze głodnych piskląt.
Techniki połowu
Pingwin z Galapagos, podobnie jak peruwiański petrel nurkujący, rybitwa Inki i wiele innych równikowych ptaków morskich i innych stworzeń morskich, polega na chłodnych temperaturach prądów Humboldta i Cromwella, które zapewniają mu bogate źródło pożywienia przez cały rok.
Pingwin ten żywi się blisko brzegu małymi rybami, takimi jak sardynki, mullet i sardele. Często poluje nurkując na głębokość ponad 90 stóp, poniżej ławic ryb, a następnie chwytając ofiarę, gdy ta wypływa na powierzchnię. Wyłapuje również zabłąkane ryby. Ataki pingwina od dołu popychają ławice ryb blisko powierzchni, tworząc możliwości żerowania dla innych ptaków, takich jak pelikan brunatny, kormoran brunatny i kormoran bezogonowy, inny ciekawy ptak występujący tylko na Wyspach Galapagos.
Pingwin z Galapagos by wildestanimal/
Odbudowa populacji pingwinów
Głównym zagrożeniem, przed którym stoi ten wyjątkowy pingwin, jest rosnąca częstotliwość występowania zjawisk El Niño Southern Oscillation (ENSO), być może z powodu lub zaostrzonych przez zmiany klimatyczne. Wydarzenia te zmniejszają dostępność żywności i prowadzą do niskiej reprodukcji lub śmierci głodowej kolonii.
Inne zagrożenia dla pingwina z Galapagos obejmują utonięcia po zaplątaniu się w sieci skrzelowe; wycieki ropy naftowej; drapieżnictwo przez wprowadzone koty; i ptasią malarię, która jest przenoszona przez komary przyniesione na Galapagos przez ludzi w latach 80.
ABC’s Seabird Program pracuje nad rozwiązaniem problemów związanych z zagrożeniami dla pingwina z Galapagos i innych ptaków oceanicznych, w tym puffinów, albatrosa laurowego i różowonogiego. Jednym z głównych wyzwań jest wyeliminowanie i zmniejszenie ryzyka stwarzanego przez rybołówstwo.
Ponieważ cała populacja pingwina z Galapagos znajduje się na terenie Parku Narodowego Galapagos i Rezerwatu Morskiego, jest ona corocznie monitorowana przez biologów i strażników parku, którzy pracują również nad kontrolą wprowadzonych drapieżników. Rozpoczęty w 2010 roku program, który zapewnia sztuczne miejsca gniazdowania, okazał się sukcesem i może pomóc w utrzymaniu populacji tego gatunku.
.