Heartland, zwany także Pivot Area, region śródlądowy w centralnej Eurazji, którego kontrola została uznana przez Sir Halforda J. Mackindera na początku XX wieku za klucz do dominacji nad światem w erze malejącego znaczenia tradycyjnie niezwyciężonej potęgi morskiej. Mackinder zauważył, że większość światowej populacji zamieszkuje euroazjatyckie i afrykańskie obszary lądowe i że kontrola nad tą „światową wyspą” doprowadzi do ostatecznej dominacji nad światem. Tę światową wyspę najlepiej kontrolować z punktu obrotu, co gwarantowałoby samowystarczalność żywnościową kraju dominującego w tym regionie, a niedostępność morska punktu obrotu stanowiłaby potężną barierę obronną. Obszar ten był podatny na atak lądowy jedynie poprzez równiny Europy Wschodniej. Tak więc kontrola nad Europą Wschodnią zapewniłaby dominację nad obszarem węzłowym, a ostatecznie dominację nad światem. Lądowa teoria potęgi światowej Mackindera była sprzeczna z konwencjonalną teorią morską, której orędownikiem w XIX wieku był Alfred Thayer Mahan. W 1919 roku Mackinder przemianował tę koncepcję na heartland.
Między dwiema wojnami światowymi idee Mackindera stały się ważne dla niemieckich studentów geopolityki. Po II wojnie światowej Mackinder stał się jeszcze bardziej przekonany o słuszności koncepcji heartlandu i ostrzegał przed możliwą dominacją Związku Radzieckiego nad światem, jeśli byłby on w stanie przejąć kontrolę nad całymi Niemcami i Europą Wschodnią, z których znaczną część faktycznie zdobył.
Niektórzy krytycy uważają, że pojawienie się lotnictwa zniszczyło słuszność lądowej teorii potęgi światowej Mackindera. Mackinder jednak, pisząc kilkadziesiąt lat przed rozwojem międzykontynentalnych rakiet balistycznych z głowicami nuklearnymi, uważał, że potęga powietrzna nie zmniejszyła znaczenia heartlandu.