Curling: Jest trochę jak shuffleboard, trochę jak bumper pool, a trochę jak sprzątanie garażu… na lodzie. Dwie drużyny, po czterech graczy z każdej strony, dobitnie kierują polerowane kamienie na oblodzonej powierzchni w stronę okrągłego celu, który wygląda jak emblemat na skrzydle brytyjskiego Spitfire’a z czasów II wojny światowej. Czy wspomniałem o wściekle trzepoczących miotłach?
Jak to się wszystko zaczęło? Jeśli chodzi o sport o starożytnych szkockich korzeniach, który obraca się wokół skał, mógłbyś wyobrazić sobie Freda McFlintstone’a i Barneya McRubble’a rywalizujących z innymi członkami Loyal Order of Water Buffaloes, i może nie byłbyś w błędzie, ale wyrządziłbyś niedźwiedzią przysługę szkockim korzeniom Britanniki. Prawda jest taka, że podobnie jak w przypadku wielu sportów, nikt nie jest pewien, kiedy i jak rozpoczął się curling. Jednak według Royal Caledonian Curling Club (1838), gdzie przyjęto zasady sportu, pisana historia curlingu rozpoczyna się w lutym 1541 roku, kiedy notariusz John McQuin odnotował wyzwanie, które miało miejsce w Paisley w Szkocji, pomiędzy Johnem Sclaterem, mnichem z miejscowego opactwa, a niejakim Gavinem Hamiltonem. Najwyraźniej Sclater wykonał trzy rzuty kamieniem na lód, a potem konkurs się rozpoczął.
Przez wieki Szkoci ślizgali się kamieniami do celów na gładkim lodzie w zimie, zaczynając od zamarzniętych jezior i stawów (tam właśnie pojawiły się miotły, do zamiatania śniegu), a później przenosząc akcję na kryte lodowiska. Wiele szkockich klubów curlingowych działa nieprzerwanie od połowy XVIII wieku. Nic dziwnego, że Robert Burns (1759-96), narodowy poeta Szkocji, śpiewał pochwały curlingu. W 1843 roku nawet królowa Wiktoria włączyła się do akcji, zezwalając Grand Caledonian Curling Club na zastąpienie słowa „grand” słowem „royal”, po tym jak zafascynował ją pokaz tego sportu. W XIX wieku Szkoci zaczęli dzielić się swoją grą z innymi zimniejszymi częściami świata. Dziś curling jest szczególnie popularny w Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Norwegii, Szwecji, Szwajcarii i Nowej Zelandii. Został wprowadzony jako sport pokazowy na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Lake Placid w 1932 r., a w 1998 r. stał się oficjalnym sportem olimpijskim dla mężczyzn i kobiet.