Pytanie: „Jaki jest sens i znaczenie Ostatniej Wieczerzy?”
Odpowiedź: Ostatnią Wieczerzą nazywamy ostatni posiłek, jaki Jezus spożył ze swoimi uczniami przed swoją zdradą i aresztowaniem. Ostatnia Wieczerza jest zapisana w Ewangeliach synoptycznych (Mateusza 26:17-30; Marka 14:12-26; Łukasza 22:7-30). Był to nie tylko ostatni posiłek Jezusa; był to również posiłek paschalny. Jednym z ważnych momentów Ostatniej Wieczerzy jest polecenie Jezusa, aby pamiętać o tym, co miał zrobić w imieniu całej ludzkości: przelać swoją krew na krzyżu, spłacając w ten sposób dług za nasze grzechy (Łk 22, 19).
Oprócz zapowiedzi Jego cierpienia i śmierci dla naszego zbawienia (Łk 22, 15-16), Jezus wykorzystał Ostatnią Wieczerzę, aby nadać Passze nowe znaczenie, ustanowić Nowe Przymierze, ustanowić zarządzenie dla Kościoła i przepowiedzieć zaparcie się Go przez Piotra (Łk 22, 34) oraz zdradę Judasza Iskarioty (Mt 26, 21-24).
Ostatnia Wieczerza wypełniła starotestamentowe obchody święta Paschy. Pascha była szczególnie świętym wydarzeniem dla narodu żydowskiego, ponieważ upamiętniała czas, kiedy Bóg oszczędził im plagi śmierci fizycznej i wyprowadził ich z niewoli egipskiej (Wj 11,1-13,16). Podczas Ostatniej Wieczerzy ze swoimi apostołami, Jezus wziął dwa symbole związane z Paschą i nadał im nowe znaczenie jako sposób na upamiętnienie Jego ofiary, która zbawia nas od duchowej śmierci i wyzwala z duchowej niewoli: „Wziąwszy kielich, podziękował i rzekł: 'Weźcie to i podzielcie między siebie. Albowiem powiadam wam, że nie będę pił z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże”. Wziął też chleb, podziękował i połamał, i dał im, mówiąc: „To jest Ciało moje za was wydane, to czyńcie na moją pamiątkę”. Podobnie po wieczerzy wziął kielich, mówiąc: 'Ten kielich to nowe przymierze we krwi mojej, która za was jest wylana'”. (Łk 22,17-20).
Słowa Jezusa podczas Ostatniej Wieczerzy o przaśnym chlebie i kielichu są echem tego, co powiedział po nakarmieniu 5 tysięcy: „Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nigdy nie będzie łaknął, a kto we Mnie wierzy, nigdy nie będzie spragniony. . . Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Tym chlebem jest moje ciało, które Ja dam za życie świata. . . . Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Albowiem ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem” (Ewangelia Jana 6:35, 51, 54-55). Zbawienie przychodzi przez Chrystusa i ofiarę Jego fizycznego ciała na krzyżu.
Także podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus nauczał zasad służebności i przebaczenia, gdy obmywał nogi swoim uczniom: „Największy wśród was powinien być jak najmłodszy, a ten, który rządzi, jak ten, który służy. Któż bowiem jest większy: ten, który siedzi przy stole, czy ten, który służy? Czyż nie ten, kto siedzi przy stole? Ja zaś jestem pośród was jako ten, który służy” (Łk 22,26-27; J 13,1-20).
Ostatnia Wieczerza jest dziś wspominana podczas Wieczerzy Pańskiej, czyli komunii (1 Kor 11,23-33). Biblia uczy, że śmierć Jezusa została ukazana w złożeniu ofiary paschalnej (J 1,29). Jan zauważa, że śmierć Jezusa przypomina ofiarę paschalną w tym, że Jego kości nie zostały złamane (J 19:36; por. Wj 12:46). Paweł zaś powiedział: „Chrystus, nasz baranek paschalny, został złożony w ofierze” (1 Kor 5, 7). Jezus jest wypełnieniem Prawa, w tym świąt Pańskich (Mt 5,17).
Typowo, posiłek paschalny był świętem rodzinnym. Jednak podczas Ostatniej Wieczerzy apostołowie byli sami z Jezusem (Łk 22:14), co sugeruje, że ten szczególny posiłek ma szczególne znaczenie dla Kościoła, którego apostołowie stali się fundamentem (Ef 2:20). Chociaż Ostatnia Wieczerza miała znaczenie dla Żydów, była przeznaczona również dla Kościoła. Dziś Stół Pański jest jednym z dwóch obrzędów przestrzeganych przez Kościół.
Ostatnia Wieczerza była zakorzeniona w Starym Przymierzu, nawet jeśli zapowiadała Nowe. Księga Jeremiasza 31:31 obiecywała Nowe Przymierze między Bogiem a Izraelem, w którym Bóg powiedział: „Włożę moje prawo w ich umysły i wypiszę je na ich sercach. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem” (Jeremiasz 31:33). Jezus odniósł się bezpośrednio do tego Nowego Przymierza podczas Ostatniej Wieczerzy: „Ten kielich jest nowym przymierzem we krwi mojej” (Łk 22, 20). Na horyzoncie pojawiła się nowa dyspensacja. W Bożej łasce Nowe Przymierze dotyczy nie tylko Izraela; każdy, kto uwierzy w Chrystusa, będzie zbawiony (zob. Ef 2,12-14).
Ostatnia Wieczerza była ważnym wydarzeniem i zwiastowała punkt zwrotny w Bożym planie dla świata. Porównując ukrzyżowanie Jezusa do święta Paschy, możemy łatwo dostrzec odkupieńczy charakter śmierci Chrystusa. Jak symbolizowała to pierwotna ofiara paschalna w Starym Testamencie, śmierć Chrystusa przebłagała za grzechy Jego ludu; Jego krew wybawia nas od śmierci i ratuje z niewoli. Dziś Wieczerza Pańska jest momentem, w którym wierzący rozważają doskonałą ofiarę Chrystusa i wiedzą, że dzięki naszej wierze w przyjęcie Go, będziemy z Nim na zawsze (Łk 22,18; Ap 3,20).
.