Co mówią badania?
- Glass i Kistler (1953) przeprowadzili badania rodzinne na 450 rodzinach. Uznali, że każdy, u kogo jeden lub oba kciuki mają kąt równy lub większy niż 50 stopni, ma cechę kciuka autostopowicza. Ze swojego badania zebrali następujące dane:
_____________________________________
Rodzice S potomstwo H potomstwo Procent S
SxS 281 32 90%
SxH 71 37 66%
HxH 1 30 3%
2. Beckman (1960) również przeprowadził badanie rodzinne na temat kciuka autostopowicza. Jego badanie wykorzystało dane ze stu rodzin, z których każda miała jedno dziecko w wieku około trzech lat. Jego dane znajdują się na poniższym wykresie:
_____________________________________
Rodzice S potomstwo H potomstwo Procent S
SxS 50 8 86%
SxH 18 17 51%
HxH 3 4 43%
Wnioski:
Kciuków nie można podzielić tylko na dwie kategorie: „autostopowiczów” i „nieautostopowiczów”. Z poniższego zdjęcia jasno wynika, że istnieje całe spektrum kciuków pomiędzy tymi dwiema kategoriami. Podczas gdy niektóre kciuki nie mogą się w ogóle zginać, inne mogą zginać się nawet powyżej 90 stopni. Podczas gdy prawdopodobnie istnieje jakiś wpływ genetyczny na hiperekstensyjność kciuka, powyższe badania rodzinne pokazują, że nie pasuje to do prostego mitu o jednym ognisku i dwóch allelach.