Kiedy twój ukochany ma zaburzenia osobowości typu borderline

Zaburzenia osobowości są unikalną kategorią w świecie chorób psychicznych. Podczas gdy ktoś z depresją lub lękiem może czuć, że doświadcza objawów, które różnią się od jego normalnego stanu, osoby z zaburzeniami osobowości często nie zdają sobie sprawy, że ich emocje i reakcje odbiegają od typowych ludzkich doświadczeń. Osoby z pogranicznym zaburzeniem osobowości (BPD) mają trudności ze zrozumieniem, jak żony, mężowie, przyjaciele i inni członkowie rodziny odbierają ich intensywne reakcje, wahania nastroju i ryzykowne zachowania.

Nie trzeba dodawać, że jeśli masz bliską osobę z BPD, życie może być pełne kryzysów i konfliktów. Możesz czuć się jak zakładnik, martwiąc się, że członek twojej rodziny zrobi sobie krzywdę, jeśli go nie uspokoisz. Możesz się zastanawiać, czy powinieneś pozwolić im ponownie pożyczyć pieniądze lub odpowiedzieć na dziesiątki wiadomości głosowych, które zostawili na twoim telefonie. Radzenie sobie z zaburzeniami osobowości typu borderline wymaga umiejętności deeskalacji kryzysów i wspierania niezależności bliskiej osoby. Z odpowiednimi narzędziami i strategiami społecznymi, jest możliwe, aby pomóc bliskiej osobie w powrocie do zdrowia.

Objawy i symptomy

Tylko lekarz lub specjalista zdrowia psychicznego może oficjalnie postawić diagnozę zaburzenia osobowości, ale istnieje kilka kluczowych objawów, które można zaobserwować, które mogą wskazywać, że dana osoba ma BPD. Należą do nich:

• Intensywny strach przed odrzuceniem, separacją lub porzuceniem
• Szybkie zmiany między myśleniem, że ktoś jest doskonały, a wierzeniem, że jest zły
• Ryzykowne zachowania, w tym niebezpieczny seks, hazard, używanie narkotyków, lub gromadzenie długów na kartach kredytowych
• Groźby samobójstwa lub samookaleczenia
• Trudności w empatii z innymi ludźmi
• Wahania nastroju od euforii do intensywnego wstydu lub samokrytyki
• Częste tracenie panowania nad sobą

Pochodzenie i leczenie

Jak w przypadku wielu innych chorób psychicznych, naukowcy nie do końca rozumieją pochodzenie tego zaburzenia. Niektóre badania sugerują, że istnieje komponent genetyczny, co oznacza, że zaburzenie może być dziedziczne. Wrogie środowisko rodzinne, nadużycia i zaniedbania w dzieciństwie oraz separacja od opiekunów mogą również zwiększać ryzyko. Niektóre badania wskazują, że BPD może pojawić się, kiedy części mózgu, które pomagają regulować emocje i agresywne impulsy nie funkcjonują dobrze.

Psychoterapia, inaczej zwana terapią rozmową, może być niezwykle cenna w leczeniu BPD. Oprócz poznania oznak i objawów zaburzenia, osoby mogą zdobyć umiejętności zarządzania trudnymi emocjami, rozwijania i utrzymywania związków, ograniczania impulsywnego podejmowania decyzji i poprawy codziennego funkcjonowania.

Najczęstszym rodzajem psychoterapii stosowanej w leczeniu BPD jest terapia zachowań dialektycznych, czyli DBT. Terapia ta pomaga ludziom zmienić niezdrowe wzorce zachowań poprzez stanie się bardziej świadomym emocji i reakcji, których doświadczają w danym momencie.

Do tej pory nie ma leków zatwierdzonych przez FDA, które zostały stworzone specjalnie do leczenia zaburzeń osobowości. Jednak niektórzy ludzie uważają, że leki mogą pomóc zmniejszyć niepokój lub impulsywność u osób. Mogą to być leki przeciwdepresyjne, stabilizatory nastroju i leki przeciwpsychotyczne.

Jeśli osoba z BPD doświadcza intensywnych objawów, takich jak samookaleczanie lub fizyczne krzywdzenie innych, może potrzebować leczenia stacjonarnego w szpitalu lub innego programu rezydencjalnego.

Jak powinienem zorganizować środowisko domowe?

Osoby z BPD korzystają ze środowiska domowego, które jest spokojne i zrelaksowane. Wszyscy zaangażowani członkowie rodziny (w tym chłopak lub dziewczyna) powinni wiedzieć, że nie należy omawiać ważnych kwestii, kiedy osoba jest w trybie kryzysowym. Zatrzymaj się, aby wziąć oddech, kiedy osoba ta zacznie reagować emocjonalnie. Ważne jest również, aby nie koncentrować wszystkich dyskusji wokół zaburzeń i niepowodzeń. I odwrotnie, ważne jest, aby nie kłaść zbyt dużego nacisku na postępy i nie chwalić ich, w przeciwnym razie osoba może zacząć się samosabotażować. Osoby z BPD powinny mieć możliwość rozmawiania o swoich zainteresowaniach i przemyśleniach na temat wiadomości, wydarzeń rodzinnych i innych form spędzania wolnego czasu. Kilka razy w tygodniu należy poświęcić czas na śmiech z zabawnego dowcipu lub wspólne jedzenie obiadu. Im mniej dana osoba czuje, że jej choroba psychiczna jest w centrum uwagi, tym więcej ma okazji do odkrywania innych aspektów siebie.

Jak skutecznie komunikować się w czasie kryzysu?

Kiedy ukochana osoba zaczyna reagować, może zacząć cię obrażać lub rzucać niesprawiedliwe oskarżenia. Naturalną reakcją jest przyjęcie postawy obronnej i dopasowanie się do poziomu reaktywności. Musisz sobie przypomnieć, że osoba z BPD ma trudności z umiejscowieniem się w perspektywie innej osoby. Zmagają się z oceną, co jest drobnym problemem, a co pełnowymiarową katastrofą. Interpretują twoją defensywę jako brak wartości.

Zastąp, kiedy stają się reaktywne, poświęć czas na słuchanie bez wskazywania wad w ich argumentach. Postaraj się nie brać tego do siebie. Jeśli dana osoba wskaże coś, co mógłbyś poprawić lub zrobiłeś źle, przyznaj jej rację, przeproś i zaproponuj sposób, w jaki możesz poprawić tę kwestię w przyszłości. Jeśli dana osoba czuje, że jest wysłuchana, istnieje mniejsze prawdopodobieństwo eskalacji kryzysu. Jeśli jednak konflikt wzrasta do poziomu, w którym dana osoba wpada w złość lub grozi ci, najlepiej jest odejść i wznowić rozmowę, kiedy jest spokojniejsza.

Co jeśli grozi, że zrobi sobie krzywdę?

Kryzys eskaluje, jeśli osoba z BPD zaczyna grozić, że zrobi sobie krzywdę. Czasami oznaki samookaleczenia mogą być mniej widoczne, takie jak drapanie skóry, spożywanie mniejszej ilości posiłków, farbowanie lub golenie włosów, izolowanie się od innych. Działania te są wyrazem niezdolności danej osoby do werbalnego wyrażania swoich emocji. Rozpoznanie wczesnych objawów może pomóc w zapobieganiu kryzysowi emocjonalnemu, który może stać się poważniejszy lub wymagać pomocy medycznej lub psychiatrycznej.

Bądź świadomy, że nie podsuwasz komuś pomysłu, pytając o samookaleczenie lub samobójstwo. Zamiast tego zachęcasz daną osobę do opowiedzenia o swoich emocjach i pozwalasz sobie ocenić, czy konieczna jest profesjonalna pomoc. Wszystkie groźby samobójstwa powinny być traktowane poważnie. Nawet jeśli takie zachowanie ma na celu zwrócenie na siebie uwagi, może ono doprowadzić do poważnych obrażeń, a nawet śmierci. Nie oznacza to jednak, że należy dzwonić pod numer 911 za każdym razem, gdy dana osoba mówi o zrobieniu sobie krzywdy. To wysyła sygnał, że ma ona ogromną władzę nad wszystkimi argumentami. Zamiast tego zapytaj członka rodziny, co czułby się najlepiej, gdyby groził uszkodzeniem ciała. Może zechce porozmawiać ze swoim terapeutą, zadzwonić na gorącą linię lub pójść z tobą na pogotowie. Umożliwienie im pewnej dozy swobody w deeskalacji kryzysu może pomóc w uspokojeniu emocji wymykających się spod kontroli.

Jakie inne strategie mogą zmniejszyć konflikt?

Słuchanie i refleksja mogą być najskuteczniejszą strategią w komunikacji z osobą z BPD. Chociaż możesz nie zgadzać się z każdym wypowiedzianym słowem, słuchanie nie jest tożsame z zgadzaniem się. Jest to po prostu uznanie emocji i perspektywy danej osoby. Zadawaj pytania otwarte, które zachęcają do dzielenia się, takie jak: „Co się dzisiaj wydarzyło, że tak się czujesz?” lub „Opowiedz mi o tym, jak ci mija tydzień.”

Ostatnie refleksje i podsumowania również mogą pomóc osobie poczuć się wysłuchaną. Na przykład, jeśli Twój syn podzieli się z Tobą opinią, że uważasz, iż cenisz jego siostrę bardziej niż jego, możesz powiedzieć: „Czujesz, że nie kochamy Cię tak samo jak Twojej siostry”. Pojawi się pokusa, by się kłócić i wskazywać na ich stronniczość, ale przypomnij sobie, że odzwierciedlanie to nie zgadzanie się. W tego typu komunikacji nie chodzi o wygranie kłótni czy posiadanie racji. Chodzi o to, by pomóc członkowi rodziny poczuć się wysłuchanym i deeskalować konflikt.

Co mogę zrobić, kiedy czuję się przytłoczony?

Ponieważ członek rodziny z BPD może nie być w stanie zapewnić empatii i samoświadomości koniecznych w związku, ważne jest, by mieć inne wsparcie w swoim życiu. Należy wygospodarować czas na spotkania z przyjaciółmi i zajęcia w wolnym czasie. Jeśli potrzebujesz porozmawiać o doświadczeniach życia z kimś chorym psychicznie, grupy wsparcia, specjaliści od zdrowia psychicznego, przywódcy religijni i twój lekarz mogą być doskonałymi źródłami. Należy również zastanowić się, w jaki sposób zaangażować innych członków rodziny w opiekę i wsparcie osoby z BPD. Żadna pojedyncza osoba nie powinna być odpowiedzialna za spokojną komunikację i reagowanie w sytuacjach kryzysowych. Im więcej osób zna skuteczne strategie reagowania na daną osobę, tym rzadziej będą wybuchać kryzysy.

Czy kiedykolwiek całkowicie wyzdrowieje?

W przeciwieństwie do choroby fizycznej, wyzdrowienie ma inne znaczenie, jeśli chodzi o zdrowie psychiczne. Wyzdrowienie nie oznacza całkowitego wyeliminowania objawów, braku potrzeby przyjmowania leków lub terapii oraz funkcjonowania porównywalnego z osobami bez zaburzeń. Wyzdrowienie z zaburzenia osobowości Borderline wygląda jak mniej zagrożeń samookaleczenia, zmniejszenie częstotliwości wybuchów emocjonalnych i zmniejszenie intensywności reaktywności. Nawroty mogą wystąpić, ale kryzysy będą rozwiązywane szybko i będziesz czuć się bardziej przygotowany do radzenia sobie z sytuacją. Z kolei twoja ukochana osoba poczuje się zachęcona do podjęcia małych, ale stałych kroków w kierunku pełniejszego i zdrowszego życia.