Sagi wikingów opisują rytualne egzekucje krwawego orła, w których ofiary były utrzymywane przy życiu, podczas gdy ich plecy były rozcinane, aby ich żebra, płuca i jelita mogły być wyciągnięte na kształt krwawych skrzydeł.
PinterestA blood eagle execution.
Wikingowie nie przybyli do miast chodząc po promieniach księżyca i tęczach. Jeśli wierzyć ich sagom, wikingowie okrutnie torturowali swoich wrogów w imię swojego boga Odyna, gdy podbijali terytorium. Jeśli padła choćby sugestia o orle krwi, opuszczano miasto i nigdy nie oglądano się za siebie.
Sagi wikingów opisują orła krwi jako jedną z najbardziej bolesnych i przerażających metod tortur, jakie kiedykolwiek wymyślono. Historia opisuje jak:
„Earl Einar poszedł do Halfdana i wyrył mu na plecach krwawego orła w ten sposób, że wbił mu miecz w tułów za kręgosłup i wyciął wszystkie żebra, od kręgosłupa aż po lędźwie, i wyciągnął tam płuca….”
Historia egzekucji z użyciem krwawego orła
Jedna z najwcześniejszych wzmianek o użyciu krwawego orła miała miejsce w 867 roku. Zaczęło się to kilka lat wcześniej, kiedy Aella, król Northumbrii (dzisiejsze North Yorkshire, Anglia), padła ofiarą ataku Wikingów. Aella zabiła wodza wikingów Ragnara Lothbroka, wrzucając go do jamy z żywymi wężami.
Posąg Ragnara Lothbroka.
W odwecie synowie Lothbroka najechali Anglię w 865 roku. Gdy Duńczycy zdobyli York, jeden z synów Lothbroka, Ivar Bez Kości, dopilnował, by Aella została zabita.
Oczywiście samo zabicie go nie wystarczyło. Ojciec Ivara, Ragnar, podobno spotkał się z makabrycznym losem w jamie z wężami.
Ivar Bezkostny chciał dać przykład Aelli i wzbudzić strach w sercach swoich wrogów.
Więc oddał przeklętego króla w ręce orła krwi.
Jak to działało
https://www.youtube.com/watch?v=7PD6zXrPKdo
Nowocześni badacze debatują nad tym, jak Wikingowie wykonywali te rytualne tortury i czy w ogóle wykonywali tę makabryczną metodę. Proces krwawego orła jest rzeczywiście tak okrutny i makabryczny, że trudno byłoby uwierzyć, że mógł być rzeczywiście przeprowadzony. Niezależnie od tego, czy jest to jedynie dzieło fikcji literackiej, nie da się zaprzeczyć, że rytuał ten przyprawiał o dreszcze żołądka.
Ręce i nogi ofiary były związane, aby uniemożliwić ucieczkę lub gwałtowne ruchy. Następnie osoba szukająca zemsty dźgała ofiarę za kość ogonową i w górę, w kierunku klatki piersiowej. Każde żebro było następnie skrupulatnie oddzielane od kręgosłupa za pomocą siekiery, co sprawiało, że organy wewnętrzne ofiary były w pełni widoczne.
Ofiara podobno pozostawała żywa przez cały czas trwania procedury. Co gorsza, wikingowie dosłownie wcierali sól w rozpadającą się ranę w postaci stymulującej soli.
Jakby tego było mało, po wycięciu wszystkich żeber i rozłożeniu ich jak gigantyczne palce, oprawca wyciągnął płuca ofiary, aby sprawić wrażenie, że ma ona parę skrzydeł rozłożonych na plecach.
W ten sposób orzeł krwi objawił się w całej swej chwale. Ofiara stawała się oślizgłym, krwawym ptakiem.
Rytuał za Krwawym Orłem
Król Aella nie był ostatnim królem, który stanął twarzą w twarz z Krwawym Orłem.
Jeden z badaczy uważa, że co najmniej cztery inne znaczące postacie w historii Europy Północnej spotkały się z tym samym losem. Król Anglii Edmund również padł ofiarą Ivara Bez Kości. Uważa się, że Halfdan, syn króla Norwegii Haraldra, król Maelgualai z Munsteru i arcybiskup Aelheah padli ofiarą tortur z użyciem orła, ponieważ byli ofiarami Ivara Bez Kości.
Były dwa główne powody, dla których wikingowie używali orła na swoich ofiarach. Po pierwsze, wierzyli, że jest to ofiara dla Odyna, ojca norweskiego panteonu bogów i boga wojny.
Po drugie, bardziej prawdopodobne, było to, że krwawy orzeł był wykonywany jako kara dla jednostek pozbawionych honoru. Według sagi Orkneyinga o wikingach, Halfdan został pokonany w bitwie z rąk Earla Einara, który następnie torturował go orłem krwi, gdy podbił królestwo Halfdana. Podobnie Aella była torturowana w ramach zemsty.
Według mnie nawet opowieści o orle krwi – prawdziwe czy nie – opróżniłyby każdą wioskę, zanim Wikingowie zdołaliby się w niej osiedlić. Przynajmniej pogłoski o takich torturach ugruntowałyby pozycję Wikingów jako bosko przerażającej grupy, z którą nie należy zadzierać.
Rytuał czy plotka?
Ofiarami tego procederu padały ofiary w latach 800 i 900, być może nawet w latach 1000. Pisane relacje, często upiększane i opowiadane dla rozrywki podczas długich zimowych nocy na północy, pojawiły się dopiero w latach 1100 i 1200.
Pisarze sag Wikingów słyszeli historie i spisywali je. Być może upiększyli okrucieństwo wikingów, aby brzmiały bardziej bohatersko.
Wikimedia Commons Przedstawienie posłańców króla Aella przynoszących wieści synom Ragnara Lothbroka. Najwyraźniej nie przyniosło to nic dobrego.
Jednakże może być zasługa opowieści o orle krwi.
Poeci, którzy je spisali, byli bardzo konkretni w stosowanej metodzie. Z pewnością ktoś rzeczywiście próbował tej metody tortur z powodu krwawych szczegółów, które ktoś opisał. Jeden z duńskich historyków, Saxo Grammaticus, relacjonuje rytuał jako jedynie środek do wyrycia orła na plecach ofiary, a inne szczegóły zostały dodane później i „połączone w pomysłowe sekwencje zaprojektowane dla maksymalnego horroru.”
Albo krwawy orzeł był czymś rzeczywistym, albo był narzędziem propagandy. Ale tak czy inaczej, był przerażający.
Inne metody torturowania Wikingów
Wikingowie stosowali inne metody torturowania poza orłem z krwi.
Jedna z nich była znana jako Hung meat, która była tak paskudna, jak brzmi. Wikingowie przebijali pięty ofiar, przewlekali sznury przez otwory, a następnie wieszali je do góry nogami. Przebijanie pięt było nie tylko potwornie bolesne, ale krew spływała aż do serca.
Śmiertelny spacer był kolejnym makabrycznym świadectwem tortur. Ofierze rozcinano brzuch i wyciągano kawałek jelita. Następnie oprawca trzymał jelita ofiary, gdy ta chodziła wokół drzewa. W końcu cały przewód pokarmowy ofiary owijał się wokół drzewa.
Czy był to krwawy orzeł, wiszące mięso, czy śmiertelny spacer, Wikingowie wiedzieli, jak zrobić przykłady ze swoich wrogów.
Następnie w Przemocy Wikingów, po zapoznaniu się z rytuałem krwawego orła, przeczytaj o praktyce stępowania, czyli torturach na pełnym morzu. Następnie przyjrzyj się ośmiu najbardziej przerażającym średniowiecznym narzędziom tortur.