Legendy Ameryki

~~

Trynidad, Kolorado, siedziba hrabstwa i najbardziej zaludnione miasto hrabstwa Las Animas, leży 21 mil na północ od Raton, Nowy Meksyk i 195 mil na południe od Denver.

Zakorzeniony w dolinie porośniętej drzewami bawełnianymi pod 14,000 stóp Mount Culebra z gór Sangre de Cristo na zachodzie i Spanish Peaks na północy, dolina była wykorzystywana przez co najmniej 10.000 lat przez rdzennych mieszkańców tego obszaru, którzy obozowali wzdłuż brzegu rzeki Purgatoire i kwitli polując na obfitą zwierzynę.

Do czasu przybycia pierwszych Europejczyków region ten był zamieszkiwany głównie przez plemię Ute w górach oraz przez Czejenów, Arapaho, Kiowa i Komanczów na równinach.

Pierwszym Europejczykiem, który wkroczył na te tereny był hiszpański żołnierz i odkrywca Juan de Ulibarri w 1706 roku. Partia Ulibarriego udała się na północ do rzeki Arkansas, ominęła Szczyty Hiszpańskie i dotarła do El Quartelejo, najbardziej wysuniętego na północ indiańskiego pueblo znajdującego się na terenie dzisiejszego Kansas. Ulibarri przyznał ten teren Hiszpanii i poinformował o obecności Francuzów na równinach. Podczas kolejnej misji w 1719 roku, gubernator Nowego Meksyku Antonio de Valverde przekroczył przełęcz Raton i przemierzył ten obszar, docierając do źródeł rzeki Purgatoire. W następnym roku Pedro de Villasur wyruszył z Santa Fe w niefortunną podróż na północ, aby sprawdzić, czy na zachodnich równinach nie było francuskich najazdów. Spotkała go śmierć z rąk grupy Indian Pawnee.

Podczas hiszpańskiego posiadania, żaden handel nie był dozwolony ze Stanami Zjednoczonymi, a ci, którzy zostali złapani, często byli aresztowani i więzieni. Jednak bracia Pierre Antoine i Paul Mallet, francuscy podróżnicy z Kanady, poprowadzili sześcioosobową grupę z Illinois do Santa Fe przez tereny, które później stały się Trynidadem w 1739 r.

Mimo hiszpańskiej kontroli nad regionem, na początku XIX w. podróżowali przez niego amerykańscy odkrywcy, tacy jak Zebulon Pike, Stephen Long i Jacob Fowler.

W 1821 roku Meksyk uzyskał niepodległość od Hiszpanii i południowe Kolorado na południe od rzeki Arkansas stało się częścią Meksyku, a handel między Meksykiem a USA został zalegalizowany na mocy traktatu. W tym samym roku młody przedsiębiorca z Missouri, William Becknell, odbył pierwszą podróż szlakiem Santa Fe, który stał się ważnym ogniwem w handlu między Missouri w Stanach Zjednoczonych a Santa Fe w Nowym Meksyku.

Szlak prowadził około 800 mil na zachód od Missouri, ostatecznie rozdzielając się na gałęzie znane jako Mountain Branch i Cimarron Cutoff prowadzące do Santa Fe. Głównym elementem wczesnego handlu szlakiem był handel futrami, a w 1832 r. Charles i William Bent oraz Ceran St. Vrain wznieśli Bent’s Fort w dzisiejszym hrabstwie Otero, około 88 mil na północny wschód od Trinidadu. Stał się on najważniejszą placówką południowo-zachodniego handlu futrami.

Po minięciu fortu Benta, górska odnoga Santa Fe Trail biegła równolegle do rzeki Purgatoire i przekuwała ją w tym rejonie, zanim podjęła trudną drogę przez przełęcz Raton. Obszar ten wkrótce stał się ulubionym miejscem biwakowym dla podróżników wzdłuż szlaku, gdy tysiące zdrewniałych wagonów towarowych ciągniętych przez sześć lub osiem wołów pokonywało drogę do i z Santa Fe. Często pociągi te odpoczywały tutaj, dokonując napraw i regenerując siły przed dalszą podróżą. Tutaj było dużo wody, zacienione pola namiotowe i dobra pasza dla bydła. Główny szlak prowadził ścieżką wzdłuż tego, co jest teraz ulicami Trinidad’s Commercial i West Main.

Zasiedlanie rozpoczęło się w dolinie rzeki Purgatoire w latach 40-tych XIX wieku, kiedy to Latynosi przenieśli się z Nowego Meksyku na północ. Jednak większość z tych pierwszych ludzi została wyparta przez wrogich Indian Ute.

W sierpniu 1846 roku, podczas wojny meksykańsko-amerykańskiej, U.S. Army of the West, dowodzona przez pułkownika Stephena W. Kearny’ego, maszerowała tędy, aby zdobyć meksykańską stolicę terytorialną Santa Fe. Jego armia składająca się z 1600 żołnierzy, 1500 wozów zaopatrzeniowych, 15 000 wołów, 4000 mułów, w towarzystwie licznych zaprzęgów, poganiaczy i kilku kobiet, obozowała wzdłuż rzeki Purgatoire. Po krótkim odpoczynku, duża karawana wyruszyła w drogę surowym szlakiem przez przełęcz Raton. Chociaż armia dotarła do przełęczy, podróż była bardzo trudna. Czasami trzeba było wciągać wozy na górę i spuszczać je na dół za pomocą lin. Wiele wozów zostało zniszczonych, a zapasy musiały zostać w tyle. W 1847 roku Kongres zezwolił na transport poczty z Independence, Missouri, przez Bent’s Old Fort i Trinidad do Santa Fe na Mountain Branch Santa Fe Trail. Pierwsza poczta ze wschodu dotarła do Trinidadu na Santa Fe Trail w 1849 r.

W 1860 r. Armia Stanów Zjednoczonych założyła Fort Wise (później Fort Lyon) na Mountain Branch of the Santa Fe Trail, a w następnym roku Poczta zmieniła trasę pocztową z Cimarron Cutoff na Mountain Branch. Spowodowało to, że obszar ten otrzymał linię etapową Barlow & Sanderson.

W tym czasie rozpoczęła się już gorączka złota w Kolorado, a kupcy z Nowego Meksyku zaczęli sprowadzać karawany towarowe przez Trinidad, aby zaopatrywać powstające miasto Denver. Jednym z tych kupców był Felipe Baca, który podróżował przez dolinę, aby sprzedać ładunek mąki. Będąc pod wrażeniem potencjału rolniczego i pastwiskowego doliny, 29-letni Felipe postanowił przenieść się do doliny. Baca był już dobrze prosperującym farmerem i ranczerem w Nowym Meksyku, który większość swojego majątku zgromadził dzięki hodowli owiec. Kilka miesięcy później opuścił swoją rodzinę w północnym Nowym Meksyku i przeniósł się do Doliny Purgatoire, roszcząc sobie prawo do wybranego kawałka ziemi, który w przyszłości miał leżeć w sercu miasta. Następnej wiosny robotnicy Baca zaczęli wznosić budynek mieszkalny i zasiali kilka roślin. Po zbiorach, on i jego ludzie wrócili do Nowego Meksyku z wozami pełnymi melonów i zboża. Następnie zebrał swoją żonę Marię Dolores Gonzales Baca oraz dzieci i przeprowadził się na stałe.

W tym samym czasie, gdy Baca budował swój dom, inny człowiek o nazwisku Albert W. Archibald, poszukiwacz z okolicy, zbudował dom z bali po północnej stronie rzeki w Trinidad w marcu 1861 roku. W tym samym roku Archibald asystował doktorowi Johnowi Whitlock’owi przy wytyczaniu obszaru miejskiego, gdzie ulice Main i Commercial zostały wytyczone wzdłuż kolein Santa Fe Trail. Kiedy plan był już gotowy, Whitlock zapytał o nazwę nowego miasta, a przechodnie zaproponowali, aby Gabriel Gutierrez, który był właścicielem jedynego biznesu – saloonu – miał zaszczyt nadać nazwę osadzie. Kiedy Gutierrez zaproponował „Trinidad”, nazwa została zaakceptowana. Drugi biznes w nowym mieście został zbudowany przez Juana Ignacio Aliresa, który założył sklep oferujący artykuły spożywcze, tkaniny i „whisky na kwartę”.”

W międzyczasie Felipe Baca i jego rodzina osiedlili się w swoim nowym domu, a oprócz rolnictwa i ranczingu, Felipe otworzył sklep ogólny. Wkrótce był również odpowiedzialny za budowę 400-akrowego rowu do nawadniania okolicznych pól, znanego jako Baca Ditch. Jeden z najbardziej prominentnych pionierskich obywateli Trinidadu, był zaangażowany w wiele wczesnych wysiłków na rzecz rozwoju miasta, a później służył w Legislaturze Terytorialnej Kolorado w 1870 r.

W lipcu 1861 r. Barlow, Sanderson & Company kupiła Denver and Santa Fe Stage Line, a w następnym roku zorganizowała Southern Overland Mail and Express. Ta linia etapowa obsługiwała cotygodniowe wagony pocztowe z Kansas City, Missouri, do Santa Fe na szlaku Mountain Branch. Linia wykorzystywała ruiny Bent’s Fort jako stację etapową, a trasy prowadziły zarówno do Trinidad jak i Pueblo. Z Trinidadu wagonik jechał przez przełęcz Raton do Fortu Union, Las Vegas i Santa Fe. Stała się ona największą i najważniejszą firmą dyliżansową w Kolorado. Pełny ładunek autokaru składał się z kierowcy, posłańca i dziesięciu pasażerów z przydziałem 110 funtów bagażu każdy. Opłata za przejazd wynosiła 200 dolarów.

Demonstrując znaczenie handlu Santa Fe Trail dla Trinidadu, w obrębie trzech przecznic znajdowało się siedem sklepów z artykułami ogólnohandlowymi.

Podczas wczesnej części wojny secesyjnej, niektórzy konfederaccy partyzanci działali w sąsiedztwie Trinidadu, a w 1862 r. Ochotnicy z Kolorado przemaszerowali obok Trinidadu w drodze przez przełęcz Raton do Nowego Meksyku, gdzie zniszczyli nadzieje Konfederatów w bitwie o przełęcz Glorieta.

W 1862 roku, zachęceni przez obfite zbiory Felipe Baca, około 12 rodzin z Mora, Nowy Meksyk, w 20 wozach ciągniętych przez woły, w towarzystwie zwierząt gospodarskich, przybyło do Trinidad. Ci osadnicy wkrótce założyli zagrody i placitas.

W 1864 roku rozpoczęło się wydobycie węgla w południowym Kolorado, z najwcześniejszymi kopalniami zlokalizowanymi w Starkville i Engleville w pobliżu Trinidadu. W Europie rozległo się wołanie o wyszkoloną siłę roboczą górników. Wkrótce doprowadziło to do napływu imigrantów z różnych środowisk etnicznych, w tym Latynosów, Greków, Włochów, Polaków, Irlandczyków, Libańczyków, Słowian i mieszkańców Europy Północnej.

W tym samym roku przybył człowiek gór „Wujek Dick” Wooton i zbudował swój dom na szczycie góry w Raton Pass. Wooton, były handlarz, wojownik z Indianami, zwiadowca Johna C. Fremonta i przyjaciel Kita Carsona, postanowił zbudować płatną drogę przez Raton Pass do Nowego Meksyku.

Do 1865 r. Wootton wydzierżawił ziemię od Luciena Maxwella, właściciela Maxwell Land Grant, aby zbudować 27-milową płatną drogę przez przełęcz. Zatrudniając Indian Ute do budowy drogi, która wymagała ścinania zboczy, wysadzania i usuwania skał oraz budowania mostów, radykalnie poprawił trudny odcinek Santa Fe Trail. Następnie przed swoim domem postawił bramkę poboru opłat, pobierając 1,50 dolara za jeden wóz lub 25 centów za jeźdźca konnego. Jednak Indianie zawsze mogli korzystać z drogi bezpłatnie. Jego dom działał również jako przystanek dyliżansów Barlow i Sanderson, gdzie pasażerowie mogli otrzymać posiłek.

Mimo, że płatna droga znacznie ułatwiła podróż przez Raton Pass, nadal nie było to miejsce dla niedoświadczonych, a brzegi drogi były zaśmiecone połamanymi częściami wozów, które nie dotarły do celu. Niektóre karawany potrzebowały aż siedmiu dni, aby ukończyć przeprawę.

Albert W. Archibald rozpoczął pierwszą szkołę w lipcu 1865 roku z około 13 uczniami. Nauka odbywała się w języku angielskim i hiszpańskim.

W tym samym roku znany człowiek gór, traper i handlarz, George Simpson, przeniósł swoją rodzinę do Trinidadu. W tym czasie osiadł już w rodzinie i zajmował różne stanowiska obywatelskie w mieście, jeździł dyliżansami przez przełęcz Raton, pisał artykuły do gazety, zasiadał w radzie szkoły i pracował jako sprzedawca książek.

Do 1865 roku Trinidad szczycił się populacją 1,200 osób, 25 budynków, 60 domów z drewna adobe, dwa hotele i pięć stajni z dużymi zagrodami dla wołów, mułów i koni. W tym samym roku, Felipe Baca ofiarował ziemię pod budowę kościoła, który został zbudowany z pomocą 11 rodzin pionierskich. Na początku, kościół był bardzo prosty, składał się z czterech ścian, dachu z ziemi i podłogi z ziemi. Kościół został nazwany Holy Trinity Pedro w 1866 roku i biskup Lamy z archidiecezji Santa Fe wysłał jezuickiego księdza Juan Munnecom wysłany z Mora, Nowy Meksyk, aby służyć społeczności.

W 1866 roku, Las Animas County został wyodrębniony z ogromnego Huerfano County, jednego z terytorialnych powiatów ustawodawcy w 1861 roku. Do tego czasu Trinidad był największą osadą w nowym hrabstwie i został wybrany na siedzibę hrabstwa.

W tym samym roku wojska federalne przybyły do Trinidadu po tym, jak przemoc między osadnikami a Indianami Ute groziła eskalacją. Pomimo wcześniejszych prób rządu USA usunięcia Ute na mocy traktatu, w 1865 r. w pobliżu Spanish Peaks nadal istniała znaczna populacja Muache Ute, którzy nie chcieli zaakceptować ingerencji Anglo/Hiszpanów w ich ojczyzny. Po zwiększeniu ruchu na płatnej drodze Wootton’a, konflikt między Ute i nowymi osadnikami nasilił się z powodu kradzieży zwierząt wzdłuż drogi. W rezultacie Muache zaczęli atakować okoliczne rancza i małe osady w dolinie rzeki Purgatoire.

Podczas jednego z tych najazdów w październiku, George Simpson i jego córka Isabel zostali złapani na Równinach i uciekli w obawie o swoje życie do najbliższego wysokiego punktu, przeskalowali szczyty wzgórza, gdzie ukryli się i uciekli przed odkryciem. Simpson oświadczył wtedy, że skaliste wzgórze uratowało mu życie i że chciałby zostać pochowany na jego szczycie. Kiedy zmarł 20 lat później, jego życzenie się spełniło, a szczyt stał się znany jako Simpson’s Rest. Grób ten upamiętnia obelisk na szczycie wzgórza. Dziś jest on ulubionym punktem widokowym dla mieszkańców, a na wzgórzu co noc świeci się znak z napisem „Trinidad”. Do urwiska, górującego nad miastem od północy, można dotrzeć drogą prowadzącą od zachodniego końca North Avenue.

Po przybyciu amerykańskiej kawalerii i z pomocą miejscowych ochotników, Ute zostali pokonani. Jednak Indianie nadal najeżdżali okolicę do czasu działań wojskowych w latach 1868 i 1869, a traktaty zmusiły Indian do przeniesienia się do rezerwatów.

W 1866 roku w Trinidadzie powstała poczta, a Barlow Sanderson wynajął miejsce w małym hotelu przy Main Street.

W 1867 roku w domu pani George Simpson przy West Main Street powstała szkoła hiszpańska. Następnie, Felipe Baca zaoferował kilka akrów ziemi z budynkami na nich dla szkoły, jeśli biskup zabezpieczy usługi Sióstr Miłosierdzia z Mount Saint Joseph, Ohio; pięć sióstr przybyło w lutym l869 w odpowiedzi na prośbę o nauczycieli i szkoła została otwarta dla publiczności.

W 1867 roku Frank Bloom przybył do Trinidadu. Bloom przybył do Kolorado w poprzednim roku z braćmi Thatcher, Johnem i Mahlonem, i prowadził sklep w Canon City. Cała trójka przeniosła się do Trinidadu w następnym roku i otworzyła sklep Thatcher Brothers and Company. W tym samym roku, podczas przejażdżki w pobliżu Fisher’s Peak, Bloom odkrył wychodnię węgla i wkrótce otworzył pierwszą komercyjną kopalnię węgla w okręgu Trinidad. Bloom i bracia Thatcher założyli później Bloom Cattle Company, która stała się jedną z największych w stanie firm zajmujących się bydłem. Bloom został później bankierem i był również zaangażowany w różne inne przedsięwzięcia biznesowe w Trynidadzie, w tym wydawanie gazety The Enterprise przez krótki czas. W 1882 roku zbudował dużą, trzypiętrową rezydencję z cegły na rogu ulic Main i Walnut. Obecnie dom jest własnością stanu Kolorado i jest zarządzany przez Towarzystwo Historyczne Kolorado jako Muzeum Historii Trynidadu. Budynek został wpisany na listę National Register of Historic Places w 1970 roku i jest częścią El Corazon de Trinidad National Historic District.

Do końca lat 60. XIX wieku przemysł hodowlany kwitł, a owce i bydło wypasano w całej dolinie. Po wojnie secesyjnej, był wielki popyt na bydło na Środkowym Zachodzie i wielka podaż Longhornów w Teksasie. W 1866 r. Oliver Loving wytyczył pierwszy szlak przez przełęcz Raton i na północ do Denver. Aby ułatwić wypas bydła, Charles Goodnight założył Goodnight Trail, który biegł od rzeki Pecos do Fort Sumner w Nowym Meksyku, gdzie tworzył kilka odgałęzień, w tym jedno na północ do Trinidadu i dalej. Teksańskie spedycje bydła transportowały dziesiątki tysięcy sztuk bydła przez ten obszar do 1886 r.

Do października 1869 r. Trinidad został opisany jako posiadający młyn, sześć sklepów, trzech lekarzy, trzech prawników i „saloonów pod dostatkiem”. W następnym roku, George Simpson dostarczył opis Trinidadu do katalogu Rocky Mountain Directory i Colorado Gazetteer. Simpson zwrócił uwagę na żyzność doliny rzeki, „niewyczerpane pokłady węgla” oraz obfite pastwiska dla bydła i owiec. Przewidywał, że położenie geograficzne miasta zapewni, że stanie się ono centrum handlowym dużego okręgu, konkludując: „Miasto, liczące 1000 mieszkańców, z czterdziestoma sklepami i sklepikami, z niezliczonymi i wolno jadącymi wagonami towarowymi, z codziennymi i trzytygodniowymi autokarami pocztowymi, z szybko rosnącą liczbą podróżnych, już przyciąga uwagę zagranicy i daje obietnicę pomyślnej przyszłości”. Wydaje się jednak, że Simpson przesadził z liczbą ludności miasta, gdyż w spisie powszechnym USA z 1870 roku odnotowano 562 mieszkańców.