Powszechnie przyjmuje się, że ludzie są wszystkożercami. Nie mamy wszystkich cech klasycznego mięsożercy, takich jak kły, pazury, czy zdolność do wytwarzania własnej witaminy C. Jesteśmy w stanie przetrwać na roślinach przez lata i dekady. Ale twierdzę, że nie oznacza to, że jesteśmy wszystkożerni, a przynajmniej nie w sposób optymalny. Nasz mózg i zdolność do tworzenia narzędzi i myślenia strategicznego rekompensują nam fakt, że nie mamy kłów ani pazurów. Jesteśmy również w stanie spożywać witaminę C z części zwierząt, zwłaszcza organów.
Proste spojrzenie na wszystkie nasze cechy roślinożerców w porównaniu z kompletnymi mięsożercami nie ma sensu. Zamiast tego powinniśmy porównać nasze cechy do naczelnych, z których wyewoluowaliśmy, aby uzyskać poczucie naszej „trajektorii ewolucyjnej”. Wszystkie nasze „roślinożerne” cechy zmniejszyły się od czasu, gdy zaczęliśmy ewoluować z naczelnych 2,5 miliona lat temu, a bez interwencji nowoczesnego rolnictwa, kontynuowalibyśmy ewolucję w kierunku pełnej mięsożerności. W tym artykule będę argumentować, dlaczego jesteśmy wysoce mięsożerni i dlaczego nasze ciała nie są zaprojektowane do jedzenia diet opartych na roślinach.
Aby zrozumieć, co nasze ciało jest zaprojektowane do konsumpcji, musimy zbadać wzorce żywieniowe naszych przodków, aby zobaczyć, jak nasze ciało ewoluowało w nowoczesnego człowieka. Małpy jadły, i nadal jedzą, dietę składającą się głównie z roślin. Musiała nastąpić jakaś zmiana w naszej diecie i zachowaniu, która doprowadziła do tego, że ewoluowaliśmy z dala od nich. Skamieliny odchodów (koprolity) naszych przodków zawierają małe kości ptaków/ryb, pióra, skorupki jaj, ale nie zawierają włókien roślinnych ani nasion. Jest to zaskakujące, biorąc pod uwagę, że nasiona zostały zaprojektowane tak, by przetrwać układ pokarmowy zwierząt. Jeśli były one spożywane, powinniśmy być w stanie je obserwować.
Kwasy tłuszczowe znalezione u zwierząt (AA, DTA, DHA, EPA) stanowią 90% naszego mózgu i nie są dostępne w roślinach. Mamy słabą zdolność do konwersji ALA do DHA/EPA , a ponieważ nie mieliśmy oleju lnianego lub stałego dostępu do orzechów z powrotem w dzień (co nadal nie działa dla wszystkich), mogliśmy tylko rozwijać nasz mózg przez zwierzęta. Ale tylko jak potężny jest nasz mózg? Może mogliśmy go po prostu rozwinąć poprzez zwiększenie naszej zdolności do zbierania i pozyskiwania roślin, a tłuszcze zwierzęce byłyby tylko pomniejszym źródłem? Odpowiedź na to pytanie znajduje się w prawie Kleibera.
Prawo Kleibera jest formułą określającą zapotrzebowanie metaboliczne danego gatunku w stosunku do jego masy. W odniesieniu do wielkości mózgu i zużycia energii, możemy ocenić znaczącą stawkę za pomocą ilorazu encefalizacji: 1 oznacza rozmiar lub zużycie energii jest oczekiwane w oparciu o masę zwierzęcia, < 1 oznacza mniejsze niż oczekiwane, > 1 oznacza większe niż oczekiwane. Iloraz wielkości naszego mózgu to 7, a iloraz zużycia energii przez nasz mózg to prawie 30 . Nasz mózg to potęga. Proporcjonalnie do reszty naszego ciała, jest on energetycznym wieprzem. Czy możemy karmić ten mózg samymi roślinami? To może być możliwe, jeśli mamy bardzo duże jelita z dużą powierzchnią chłonną i zdolnością do rozkładania błonnika na znaczną liczbę SCFA (krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych).
Więc czy mamy duże jelita? W porównaniu z naszymi przodkami z rzędu naczelnych, nasza kątnica i okrężnica (jelito grube) są znacznie mniejsze, proporcjonalnie rzecz biorąc. Jeśli spojrzysz na wielkość brzucha goryla w porównaniu z człowiekiem, to jest on ogromny. Składa się on w dużej mierze z kątnicy i okrężnicy, gdzie rozkładana jest materia roślinna. Ogromne zapotrzebowanie naszego mózgu na energię jest rekompensowane przez nasz słaby przewód pokarmowy. Nasze jelito cienkie jest jednak dłuższe. To właśnie tam wchłaniane są pokarmy, które są mniejsze, gęstsze i łatwiejsze do rozłożenia. Poświęciliśmy naszą zdolność do rozkładania pokarmów roślinnych, aby lepiej przyswajać pokarmy zwierzęce. Potrzebujemy diety bogatej w składniki odżywcze, która jest bogata w niezbędne tłuszcze. Nasze jelita nie są w stanie wyprodukować ich z roślin w wystarczającym stopniu. Ewolucja pozwoliła naszym mózgom rozkwitać kosztem naszej zdolności do przetwarzania pokarmów roślinnych, ponieważ nasi przodkowie jedli bardzo bogate w składniki odżywcze, mięsożerne diety.
Jeśli to rzeczywiście prawda, to powinniśmy oczekiwać, że nasze ciała mają wiele cech mięsożerców, lub przynajmniej cechy, które sprzyjały mięsożerności biorąc pod uwagę nasz poziom intelektu i przeciwstawne kciuki. Ostatnia praca wyjaśnia wiele z tych cech.
Nasze cechy mięsożerców
Ludzie mają wiele małych komórek tłuszczowych, jak wszyscy mięsożercy. 'Pond i Mattacks porównali strukturę komórek tłuszczowych u różnych gatunków zwierząt. Okazało się, że mięsożercy mają większą liczbę mniejszych komórek tłuszczowych, a wszystkożercy mniejszą liczbę większych komórek tłuszczowych. Stwierdzono, że ludzie znajdują się na szczycie wzorca mięsożerców. Pond i Mattacks konkludują: „Te dane sugerują, że metabolizm energetyczny ludzi jest dostosowany do diety, w której lipidy i białka, a nie węglowodany, wnoszą główny wkład w zaopatrzenie w energię.”'
Ludzie mają kwasowość żołądka wyjątkowego mięsożercy. 'Ludzie mieli wysoki poziom kwasowości 1,5, który leży pomiędzy tym obowiązkowym a fakultatywnym padlinożercą. Wytwarzanie kwasowości i utrzymywanie ścian żołądka w celu utrzymania tej kwasowości jest kosztowne energetycznie, więc przypuszczalnie ewoluowałoby tylko wtedy, gdyby poziom patogenów w diecie człowieka był wysoki. Zauważ, że roślinożerne naczelne mają pH żołądka wahające się od około 4 do 6 . Większość wszystkożerców jest między 2 a 4 .
Jak wcześniej zauważono, ludzie mają zmniejszoną zdolność do pozyskiwania energii z roślin. 'Nasze jelito grube, gdzie włókno jest przetwarzane na energię, jest 77% mniejszy objętościowo niż szympansa naszej wielkości … Rozmiar i nasze jelito cienkie, gdzie -macronutrients są wchłaniane jest 62% większa niż szympansa naszej wielkości … adaptacje morfologii jelit zarówno poprawiła eksploatacji żywności zwierząt i jednocześnie utrudnione pełne wykorzystanie włóknistych pokarmów roślinnych '
Ludzie zastąpił naczelnych zdolności wspinaczki dla adaptacji do rzucania. 'Roach et al twierdzą, że struktura naszego ramienia stanowi adaptację do mięsożerności. Opisują, jak nasze ramię jest doskonale przystosowane do rzucania, co musi być przydatne, ich zdaniem, głównie w polowaniu i ochronie przed drapieżnikami. Pokazują, że w przeciwieństwie do nich bark szympansa jest przystosowany do wspinania się na drzewa.'
Ludzie mają znacznie większe rezerwy tłuszczu niż szympansy, nasi najbliżsi krewni. Noszenie dużej ilości tłuszczu kosztuje energię i zmniejsza szybkość pościgu lub ucieczki, ale daje nam zdolność do przechodzenia okresów bez jedzenia, podczas gdy my polujemy i scavenge. Małpy stale jedzą i są otoczone przez rośliny, i nie potrzebują tej funkcji. Gdybyśmy stale jedli rośliny, nie przystosowalibyśmy się w ten sposób.
Ludzkie szczęki i zęby skurczyły się, tracąc zdolność żucia. Wiemy, że wcześni ludzie stworzyli narzędzia do obróbki mięsa, jeszcze przed ogniem. Do żucia i połykania przetworzonego mięsa potrzeba od 39% do 46% mniej siły niż w przypadku przetworzonych pokarmów korzeniowych. Ewolucja zdecydowała się zrezygnować z możliwości prawidłowego żucia niektórych pokarmów pochodzenia roślinnego, aby zapewnić więcej miejsca w czaszce. Zdolność do używania narzędzi wyjaśnia również, dlaczego nie mamy mięsożernych kłów – nie musieliśmy rozrywać surowego mięsa z tuszy gołymi zębami.
Z tych wszystkich adaptacji wynika, że ludzie odchodzą od roślinożerności/omniwory i zbliżają się do mięsożerności. Ale są kontrargumenty, które muszą być uznane.
Kontrargumenty
Antropologowie lubią podnosić punkt konsumpcji bulw. Skrobia z bulw została odkryta na ludziach paleolitycznych (poprzez osady z zębów) i była używana jako argument, że przystosowaliśmy się do jedzenia roślin i węglowodanów w naszej diecie. Miki Ben-Dor przyznaje to w swoim artykule: 'Bulwy, które są dostępne przez cały rok i są tak samo gęste energetycznie jak dzikie owoce, są wymieniane jako dobry kandydat na paleolityczną dietę opartą na roślinach. Populacje, które obecnie zależą od bulw są wzbogacone w geny, które są związane z metabolizmem skrobi, syntezy kwasu foliowego i neutralizacji glikozydów, ale inne populacje nie są. Te adaptacje przypuszczalnie zrekompensować tych bulw ubogich kwasu foliowego i stosunkowo wysokiej zawartości glikozydów. Bardzo ograniczona dystrybucja geograficzna tych genów może oznaczać, że ich obecność u ludzi jest dość niedawna, tak że bulwy nie stanowiły ważną część ludzkiej diety paleolitycznej. Ze względu na brak dystrybucji genów wśród ludzi, nasi przodkowie prawdopodobnie nie jedli wielu bulw lub węglowodanów przez znaczny okres czasu.
Antropologowie twierdzą również, że nasi przodkowie, lub przynajmniej niektórzy z nich, prawdopodobnie jedli dużą ilość roślin, ponieważ wiele współczesnych plemion łowiecko-zbierackich to robi. I nie tylko to, ale wiele nowoczesnych plemion są dość nieudane w polowania na mięso, i nie są w stanie uzyskać wystarczająco dużo, aby utrzymać się sam. Tak więc historycznie musieliśmy jeść znaczną ilość pokarmów pochodzenia roślinnego. Jednak prawdopodobnie tak nie jest.
Jak wspomina Miki Ben-Dor, współcześni łowcy-zbieracze nie są wskaźnikiem przeszłości. Nie tylko ostatnia epoka lodowcowa rozpoczęła się około 2,5 miliona lat temu, mniej więcej w tym samym czasie, w którym wyewoluowaliśmy z małp człekokształtnych, ale zakończyła się około 11 000 lat temu, w czasie rewolucji rolniczej. Podczas epoki lodowcowej istniały znacznie większe ilości dużych ssaków dostępnych do wzięcia, które zaczęły gwałtownie maleć dopiero w ciągu ostatnich 100 000-200 000 lat. Tak więc, większość naszej ewolucji w epoce paleolitu zapewniła naszym przodkom obfitość dużych, tłustych zwierząt do konsumpcji i zmniejszoną zależność od roślin.
A co z ostatnimi 10 000 lat (epoka neolitu)? To wystarczająco dużo czasu, abyśmy dostosowali się do ogromnego wzrostu rolnictwa i produktów roślinnych, prawda? Ten argument ma swoje uzasadnienie:
Od czasu przejścia na rolnictwo, ludzie nadal przechodzą zmiany genetyczne. Zmiany w ślinianek amylazy (AMY1), dehydrogenaza alkoholu (ADH) i laktazy (LCT) geny w bardzo niedawnej historii człowieka ilustrują potencjał dla diety do prowadzenia zmian genetycznych w tym okresie czasu „.
Jednakże wydaje się, że jesteśmy ograniczeni do tych kilku zmian:
„Skanowanie genomu w poszukiwaniu podpisów pozytywnej selekcji w najnowszej historii ewolucyjnej człowieka znaleźli bardzo mało dowodów na inne zmiany genetyczne w odpowiedzi na dietę. Nowy wgląd w selekcji AMY1, ADH, i LCT warianty sugerują, że niezwykle silne naciski selekcyjne zostały zastosowane na tych genów podczas, a nawet przed, epoki neolitu. Te zmiany genetyczne są zatem wyjątkowe przykłady, a nie stanowią szerszy poziom genetycznej adaptacji do diety neolitycznej … Biorąc pod uwagę krótki czas od rewolucji rolniczej, nie było zatem ograniczone możliwości dla takich mutacji powstać w odpowiedzi na nowoczesne żywności. Odwrotnie, długość epoki paleolitu (około 2.5 milionów lat) pod warunkiem znacznie więcej możliwości dla mutacji wszelkiego rodzaju powstać i przejść selekcję naturalną. Biorąc pod uwagę niewielką liczbę zmian genetycznych, które wystąpiły w ciągu ostatnich 10.000 lat w odpowiedzi na dietę, można stwierdzić, że paleolityczny szablon diety jest najbardziej zbliżony do naszego składu genetycznego.
Jak widzimy, współcześni łowcy-zbieracze nie są wyznacznikiem przeszłości. Nie ma dowodów na to, że nasi przodkowie spożywali dietę składającą się głównie z pokarmów roślinnych. A nasze geny nie dostosowały się do nowoczesnej diety, którą spożywamy od czasów rewolucji rolniczej.
Ludzie potrzebują mięsa
Nasz mózg był największy 90 000 lat temu, kiedy to powoli zaczął się kurczyć. Około 20 000 lat temu rozpoczął się większy skurcz, który trwa do dziś, powodując spadek wielkości o 10%. Może być wiele czynników, które to utrudniają, ale jak sugeruje jedno z badań, kurczenie się silnie koreluje z brakiem dostępności mięsa zwierzęcego i zwiększoną zależnością od konsumpcji roślin. Podobnie, rewolucja rolnicza, która widziała ogromny wzrost konsumpcji węglowodanów i ogromny spadek konsumpcji zwierząt, tylko zaszkodziła naszemu zdrowiu i doprowadziła do ogromnych niedoborów żywieniowych w porównaniu z łowcami-zbieraczami, nawet w dobrze odżywionych rolników. Z pewnością przyczyniło się to również do zmniejszenia rozmiarów mózgu.
Starożytne społeczeństwa rozumiały wartość tłustego mięsa
Nasze uznanie dla tłuszczu zwierzęcego sięga czasów starożytnych. Jest ono nawet wielokrotnie potwierdzone w Biblii. Ze Starego Testamentu, Kain, wegetarianin, składa ofiarę z „owoców ziemi”. Abel, z drugiej strony, ofiarował swoje owce i 'ich tłuszcz'. Ale dla Kaina i jego ofiary nie miał szacunku. W Nowym Testamencie, kiedy syn marnotrawny wrócił do domu, jego ojciec „zabił utuczone cielę”. Nawet badania najnowocześniejszych „tradycyjnych” łowców-zbieraczy pokazują, że szukają oni specjalnie tłustego mięsa, a czasami mogą odrzucać mięso, jeśli jest zbyt chude.
Dr Carl Lumholtz badał plemiona aborygeńskie w późnych latach 1800 – wczesnych 1900 i zauważył, że nigdy nie jedzą warzyw, gdy dostępne są źródła zwierzęce. Dzieci zawsze dostawały najpierw najlepsze, najbardziej tłuste mięso, ponieważ było ono niezbędne do rozwoju. Sir George Hubert Wilkins zauważył to samo w swoich badaniach. Wielu współczesnych aborygenów je wyłącznie (lub prawie wyłącznie) mięso. A przynajmniej tak było do mniej więcej ostatniego stulecia, kiedy to zaczęły pojawiać się problemy zdrowotne. Są to plemiona takie jak Syberyjczycy, Eskimosi z Północy, Arabowie Bagienni, Berberowie, Sambury i wiele innych.
Współczesna era i nasza epidemia zdrowia
Wraz z rewolucją przemysłową nie musieliśmy już polegać na lokalnych, sezonowych produktach i mięsie, i mogliśmy po prostu jeść to, co chcieliśmy. Owoce stały się sztucznie słodsze (dzięki inżynierii genetycznej). Zaczęliśmy też mieć dostęp do najsłodszych owoców na świecie w każdym momencie. Nie dziwi również fakt, że choroba wieńcowa, która w latach 30-tych była w zasadzie niespotykana, gwałtownie wzrosła w latach 30-tych i po nich, i rośnie do dziś. W latach 50-tych Ancel Keys wskazał na tłuszcz jako winowajcę, z niezwykle słabymi dowodami epidemiologicznymi, które wyeliminowały dane nie wspierające jego wniosku. I jakoś, że prowadzi do przepisów i dietetycznych egzekwowania nad spożyciem tłuszczu. Hipoteza nadal nigdy nie wykazano, aby być prawdziwe poza epidemiologii i cherry-picked danych, ale nadal znacznie wpływa na nasze społeczeństwo.
To po prostu nie ma sensu, że tradycyjne jedzenie, powszechnie spożywane przez każdego człowieka w całej historii, jest przyczyną nowoczesnej epidemii choroby i raka. A jednak, kiedy mówimy, że tłuszcze są dobre, mówimy, że należy unikać nasyconych tłuszczów zwierzęcych, a zamiast tego preferować tłuszcze wielonienasycone, takie jak oleje „roślinne”. To znowu nie ma sensu. Nigdy nie spożywaliśmy tych rzeczy do niedawna. We wczesnych latach 1900 były one używane jako smary w maszynach. Wtedy zdaliśmy sobie sprawę, jak tanie jest masowe wytwarzanie i zdecydowaliśmy, że będzie opłacalne sprzedawać je jako „zdrowe” produkty dietetyczne. Ponieważ większość nauki o żywieniu jest finansowana przez przemysł spożywczy i farmaceutyczny, nie jest zaskakujące, że stały się one drogą do wytycznych dietetycznych. Naukowcy ostatnio zaczęli wypowiadać się przeciwko wytycznym żywieniowym za ich brak rygoru naukowego .
W latach 80-tych, wytyczne dietetyczne zostały wprowadzone zalecając więcej pokarmów opartych na węglowodanach, więcej roślin, olejów roślinnych, mniej mięsa, a wszystkie nasze problemy zdrowotne zaczęły znacznie wzrastać. Od tego czasu mamy tylko dodać więcej i więcej nienaturalnych pokarmów, takich jak przetworzone węglowodany, więcej olejów roślinnych, i więcej słodkich deserów (i non-desery). I znowu, wskaźniki śmiertelności wzrosły, prowadząc nas do naszej współczesnej epidemii zdrowia. Ale dlaczego dieta śródziemnomorska jest tak zdrowa? To pewnie przez te wszystkie rośliny, ziarna i oliwę z oliwek, prawda? Zgadnij, co jeszcze jedzą: Tłuste mięso, dużo masła, tłustego sera i śmietany. A co z tymi zdrowymi, niskotłuszczowymi dietetykami opartymi na roślinach? Wycinanie przetworzonych węglowodanów, cukru, przetworzonych olejów z warzyw i jedzenie całej żywności jest lepsze niż Standardowa Amerykańska Dieta. Nie ma również żadnych dowodów na to, że dodawanie mięsa do diety opartej w dużej mierze na roślinach prowadzi do jakichkolwiek negatywnych skutków zdrowotnych. Mięso nie jest problemem.
Czy więc jesteśmy nawet wszystkożerni? Mamy zdolność przetrwania, aby żyć z roślin przez lata, a nawet dziesięciolecia, ale to nie oznacza, że powinniśmy je jeść zamiast mięsa. Nie ewoluowaliśmy tylko po to, by jeść mięso, ewoluowaliśmy, bo jedliśmy mięso. Rewolucja przemysłowa tylko zaszkodziła naszym ciałom i zdrowiu. Jasne jest, że jedzenie głównie mięsa jest tym, co pozwoliło ludziom rozkwitnąć przez 2,5 miliona lat. W pokarmach roślinnych nie ma wartości odżywczych, których nie można znaleźć u zwierząt, ale tego samego nie można powiedzieć o roślinach. Jeśli nadal będziemy jeść diety oparte na roślinach, nasze mózgi będą się kurczyć, nasze jelita będą się rozszerzać i w końcu znajdziemy się wśród małp w dżungli, jak 2,5 miliona lat temu.
Zrzeczenie się odpowiedzialności: Nie mówię, że powinieneś porzucić wszystkie owoce i warzywa w swojej diecie. Próbuję po prostu zaproponować sposób myślenia o naszej ewolucji i podważyć konwencjonalną mądrość, że mięso jest niebezpieczne i że ludzie nie powinni go jeść.
- Barry Groves, PHD, Real Food Summit, 2016
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12323085
- https://jevohealth.com/cgi/viewcontent.cgi?article=1096&context=journal
- http://science.sciencemag.org/content/360/6386/310
- https://jevohealth.com/cgi/viewcontent.cgi?article=1068&context=journal
- http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.509.9234&rep=rep1&type=pdf
- https://academic.oup.com/jn/article/134/12/3319/4688623
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12918012
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22221769
- https://www.researchgate.net/publication/222553115_The_Agricultural_Revolution_as_Environmental_Catastrophe_Implications_for_Health_and_Lifestyle_in_the_Holocene
- https://www.nature.com/articles/nature16990
- „Nutritional Characteristics of Wild Primate Foods” autorstwa Katharine Milton, Journal of Nutrition, 1999
- https://www.persee.fr/doc/bmsap_0037-8984_1979_num_6_4_1979
- https://academic.oup.com/ajcn/article/89/5/1285/4596742
- https://www.bmj.com/content/351/bmj.h4962
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22717188/
- https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4519257/
.