Interpretacja
Obecne wytyczne zalecają pomiar tyreoglobuliny (Tg) czułym testem immunologicznym (granica oznaczalności <1.0ng/mL); w przypadku pomiarów niestymulowanej Tg, granica wykrywalności powinna mieścić się w zakresie od 0,1 do 0,2 ng/mL.
We wszystkich przypadkach należy również zmierzyć stężenie autoprzeciwciał tyreoglobulinowych (TgAb) w surowicy, najlepiej metodą umożliwiającą wykrycie niskich stężeń TgAb. Jeśli wykryto TgAb, raport laboratoryjny powinien ostrzegać zlecającego o możliwości uzyskania fałszywie niskich wyników Tg w przypadku zastosowania testu immunometrycznego. Jeżeli pozorne stężenie Tg wynosi <1,0 ng/mL, próbkę należy oznaczyć za pomocą spektrometrii mas. Umożliwi to dokładne wykrycie Tg, w obecności TgAb, do 0,2 ng/mL (ryzyko rezydualnej/nawracającej choroby <1%-3%).
Próbki pobrane od pacjentów ze stężeniem Tg >1,0 ng/mL mogą nie wymagać pomiaru Tg metodą spektrometrii masowej, ponieważ aktualne wytyczne sugerują, że powyżej tego progu konieczne mogą być dalsze badania. Jednakże pozytywna wartość predykcyjna dla choroby resztkowej/nawracającej jest niewielka, gdy Tg jest nieznacznie powyżej tego progu (3%-25%) u pacjentów z atyretyzmem. Powyżej 10 ng/mL ryzyko choroby resztkowej/wznowienia wynosi co najmniej 25%, a w wielu badaniach wykazano ryzyko od 60% do >90%. Dlatego u wybranych pacjentów może być również przydatne badanie próbek TgAb dodatnich metodą spektrometrii masowej, nawet jeśli stężenie Tg wynosi >1,0 ng/ml, ale nie przekracza progu 10 ng/ml. Rozważania te są jeszcze bardziej istotne u pacjentów ze znaną kilkugramową pozostałością tarczycy, u których stężenie Tg w surowicy może zawsze wynosić od 1,0 do 10ng/mL, z powodu wydzielania pozostałości Tg, niezależnie od obecności lub nieobecności resztkowego/nawrotowego raka.
Określono, że obecność przeciwciał antytyroglobulinowych (TgAb) w surowicy może prowadzić do niedoszacowania stężenia Tg metodami immunometrycznymi. Kiedy TgAb są obecne w próbkach z wykrywalną Tg, wartości Tg mogą być zaniżone nawet o 60% w testach immunologicznych. Ponadto, około 20% próbek zawierających TgAb, które są negatywne dla Tg metodą immunologiczną, wykazuje wynik pozytywny metodą chromatografii cieczowej z masową spektrometrią tandemową (LC-MS/MS). W związku z tym pomiar Tg metodą spektrometrii masowej jest preferowaną metodą u pacjentów TgAb dodatnich.
Poziomy decyzyjne wymienione poniżej dotyczą obserwacji chorych na raka tarczycy z atyretyzmem i odnoszą się do pomiarów niestymulowanej i stymulowanej tyreoglobuliny. Poziomy decyzyjne są oparte na wytycznych dotyczących najlepszej praktyki oraz na piśmiennictwie, w tym na badaniach Mayo Clinic.
Poziomy decyzyjne dla pacjentów z rakiem tarczycy, którzy nie są całkowicie atyrotyczni (tzn. pacjent ma resztki prawidłowej tkanki tarczycy), nie zostały ustalone, ale prawdopodobnie będą nieco wyższe: resztki prawidłowej tkanki tarczycy przyczyniają się do stężenia Tg w surowicy 0.5 do 1,0 ng/mL na gram tkanki resztkowej, w zależności od poziomu hormonu tyreotropowego (TSH).
Tg <0,1 ng/mL: Poziomy Tg muszą być interpretowane w kontekście poziomów TSH, seryjnych pomiarów Tg i statusu ablacji radiojodu. Poziomy Tg <0,1 ng/mL u osób z atyrotyzmem, leczonych supresyjnie, wskazują na minimalne ryzyko (<1-2%) wykrywalnego klinicznie nawrotu raka brodawkowatego/mieszkowego tarczycy.
Tg ≥0,1 do 2,0 ng/mL: Poziomy Tg należy interpretować w kontekście poziomów TSH, seryjnych pomiarów Tg i statusu radiojodoablacji. Poziomy Tg od 0,1 do 2,0 ng/mL u osób z atyrotycznym zapaleniem tarczycy, stosujących terapię supresyjną, wskazują na niskie ryzyko klinicznie wykrywalnego nawrotu raka brodawkowatego/mieszanego tarczycy.
Tg od 2,1 do 9,9 ng/mL: Poziomy Tg należy interpretować w kontekście poziomów TSH, seryjnych pomiarów Tg i statusu po radiojodoablacji. Poziomy Tg 2,1 do 9,9 ng/mL u osób z atyrotyzmem, stosujących terapię supresyjną, wskazują na zwiększone ryzyko wykrywalnego klinicznie nawrotu raka brodawkowatego/mieszanego tarczycy.