De perfecte huisgenoot is moeilijk te vinden – zelfs als je kamergenoot je beste vriend of vriendin is, loop je tegen een aantal problemen aan. Sommigen hebben geluk met een aardige, nette huisgenoot, anderen hebben te maken met de ergste problemen. Van het stiekem stelen van hun eten tot zich volledig tegen hen keren, deze 13 vrouwen en mannen delen hun gekste huisgenoot ervaringen. Hier zijn de schokkende verhalen die je waardering zullen doen krijgen voor je volkomen normale huisgenoten!
1. “In mijn eerste jaar had ik een willekeurige kamergenote die dacht dat ze een zeemeermin/heks was. Op een dag kwam ik thuis en hing er een natte zeemeerminnenstaart van twee meter boven mijn deur. Ze kreeg ook toestemming van de school om in het zwembad te zwemmen met haar zeemeerminnenstaart om. Ik werd ook wel eens wakker uit een dutje en dan was het pikdonker en hoorde ik haar en haar vrienden zingen en praten over spreuken die ze hadden gemaakt. Ze was een interessante meid.”
– Clare, 22
2. “Eerstejaars, mijn willekeurige kamergenoot leek chill te zijn. We waren goede vrienden, maar geen beste vrienden. Op een dag kreeg ik een Chase-bericht dat mijn rekeningsaldo -20 dollar was en dat het geld uit de geldautomaat van mijn studentenhuis was gehaald. Ik flipte omdat mijn ouders net 300 dollar zakgeld hadden gestort en ik nog boeken moest kopen. Ik ging terug naar het studentenhuis en controleerde mijn portemonnee, maar mijn bankpas was er nog, dus er leek niets aan de hand. Ik riep iedereen van mijn verdieping bij elkaar om te vragen of iemand mijn geld had gepakt. Niemand bekende iets, dus ik werd erg opgewonden en belde de politie. De agenten vertelden me dat ze de tape van de camera van de pinautomaat moesten terugdraaien. Maar uit het niets, komt mijn kamergenoot en bekent. Ik was zo geschokt. Ik had haar uit mijn kamer gezet, maar ik heb haar niet aangeklaagd voor identiteitsdiefstal of zoiets. Maar serieus, hoe wist ze mijn pin nummer?! Oh, en het gekste is nog dat toen de politie kwam, ze mijn L.L. Bean regenjas aanhad.” – Sarah, 24
3. “Het eerste jaar van mijn zus op de universiteit woonde ze op een kamer met een heel verlegen meisje dat op zichzelf was en een beetje vreemd was. Na een paar maanden merkte mijn zus dat hun kamer een vreemde geur begon te verspreiden. Ze probeerde hints te geven aan haar kamergenote, maar die leek het niet te merken, dus besloten mijn zus en haar vrienden op onderzoek uit te gaan terwijl haar kamergenote in de klas zat. Ze doorzochten de hele kamer en keken uiteindelijk in het bureau van de kamergenote. Ze openden de onderste lade en ontdekten dat die helemaal vol lag met gebruikte, oude, bloederige tampons en maandverband… Mijn zus is kort daarna verhuisd.” – Isabelle, 21
4. “Ik ontmoette deze jongen toen ik in mijn eerste jaar van de universiteit in mijn appartement trok. Hij leek me wel aardig, dus besloten mijn vrienden en ik in het tweede jaar weer met hem samen te wonen. In ons tweede semester begon hij dingen op Amazon te bestellen ter voorbereiding op de zombie-apocalyps. We plaagden hem ermee en hij was nogal terughoudend en lachte het een beetje weg, maar hij liet ons allebei een bijl zien en hield een lijst bij van alle dingen die hij nodig had, vastgepind aan de muur bij zijn bed. Er waren nachten dat we binnenkwamen van een avondje uit en hij stond dan in de deuropening en deed heel raar. Mijn andere huisgenoot en ik maakten altijd grapjes dat hij naar onze slaap keek (zo griezelig was hij), maar ik ben zo’n zware slaper, ik heb geen idee of dat echt gebeurd is. Het hele gebeuren was gewoon super ongemakkelijk en een van de vreemdste dingen die ik ooit heb meegemaakt.” – Peter, 26
5. “Er was een tijd in de lente dat het erg warm werd en mijn huisgenoten hadden net een paar heremietkreeften gekregen. Ze stonden erop de kamer op 80 graden te houden, want als het kouder was, zou dat ‘de heremietkreeften schaden’ (hun woorden, niet de mijne). Ik kon het de R.A. niet vertellen omdat ik ze niet wilde verlinken, dus moest ik de hitte maar ondergaan.” – Sarah, 19
6. “In mijn eerste jaar twitterde mijn kamergenote het hele semester over me. Ze kwam nooit de kamer uit en twitterde meer dan 50 keer over mij en mijn vriend, en waar we het ook over hadden. Ze heeft zelfs een keer een 17 minuten durende voice memo van ons gepost. Het werd een ding voor mijn vriend en ik om elke ochtend haar tweets te checken om te zien of ze over ons schreef. Ze heeft nooit geweten dat wij erachter kwamen. #ChroniclesOfTheDrunkVariety als je geïnteresseerd bent.” – Stephanie, 21
7. “Mijn eerste jaar op de universiteit woonde ik in een kamer die een ‘late application triple’ werd genoemd. Het was een kamer voor twee personen, dus zoals je je kunt voorstellen, was het erg krap voor drie meisjes om in te wonen. Ik was 18 en mijn kamergenoten waren 22 en 23, maar dat vond ik niet erg. Gedurende het semester stelden mijn kamergenoten nieuwe ‘regels’ op over onze kamer waar alleen ik me aan hoefde te houden. Bijvoorbeeld, geen lichten aan na 12 uur ’s nachts (maar zij lieten die van hen aan terwijl ze die van mij uitdeden) en geen jongens in de kamer (maar hun beide vriendjes kwamen regelmatig in de kamer). Langzaam begonnen deze ‘regels’ op mij gericht te raken tot het punt dat ze me vertelden dat ik niet in de kamer mocht komen tenzij ik sliep of me omkleedde. Ik sliep meer nachten op de vloer van de slaapzaal van mijn vrienden dan in mijn eigen kamer. Na een tijdje vertelden ze me dat ze het niet konden verdragen om met mij te leven en dat ik moest vragen om te verhuizen om het proces te versnellen. De enige reden die ze me gaven was dat ik ‘te jong’ voor hen was. Dit had geen zin voor mij. Ze hebben me nooit gezien en ik heb ze nooit iets gedaan!” – Cara, 21
8. “Ik vond mijn huisgenote op Craigslist en ze leek een engel toen ik haar ontmoette. Mijn moeder logeerde bij ons op oudejaarsavond, terwijl mijn huisgenote besloot uit te gaan met vrienden. Mijn moeder heeft een vorm van sikkelcelanemie, dus ik liet mijn kamergenote van tevoren weten dat het belangrijk was dat we de verwarming iets hoger hadden dan normaal, omdat mijn moeders ziekte opvlamt als het koud is. Die avond liet mijn kamergenote haar hond en de hond van haar vriendin in haar slaapkamer terwijl ze weg was. Mijn moeder en ik bemoeiden ons met onze eigen zaken in de woonkamer, maakten collages en keken rom-coms op Netflix, typische huismus-dingen. We hoorden de honden blaffen en spelen in haar kamer en dachten er niet veel bij na, omdat we aannamen dat ze de dieren genoeg eten en water hadden gegeven toen ze weg waren. Het was koud in het appartement, dus zette ik de verwarming hoger, zodat mijn moeder het comfortabel had. De verwarming was ongeveer 30 minuten aan toen mijn kamergenote terugkwam en riep: ‘Het lijkt hier wel Madagascar! De honden, ze hebben geen water meer!’ Ze begint tegen mij en mijn moeder te schreeuwen terwijl ze naar de thermostaat kijkt, en beweert dat ik geprobeerd heb de honden te hotboxen. Ze begon dingen te zeggen als “Ik wed dat je dit expres deed, ik weet dat je dieren haat. Eh, ik ben veganist?! Mijn moeder zei toen dat ik naar mijn kamer moest gaan en ze praatte met mijn kamergenoot. Ik gluurde door de deur en voor ik het wist, was mijn kamergenoot kalm. #MomPower. Maar ze verontschuldigde zich nergens voor tot de avond dat mijn moeder vertrok om terug naar huis te gaan, en ik was de volgende twee maanden geschokt en wilde verhuizen.” – Cecilia, 23
9. “Ik heb mijn kamergenote van het eerste jaar één keer ontmoet voordat we besloten samen te gaan wonen, en we waren het hele jaar beste vriendinnen tot de rekrutering voor de studentenvereniging, toen we in hetzelfde huis wilden zitten. Toen de dag van het bod kwam en zij niet het huis kreeg dat we wilden, maar ik wel, wilde ze drie dagen niet met me praten omdat ze vond dat ik haar had moeten troosten in plaats van blij te zijn voor mezelf over het proces. Nadat we weer begonnen te praten, raakte ze gefrustreerd dat ik laat met de activiteiten van de nieuwe leden begon – ze bleef op tot ik thuiskwam, zodat ik me slecht voelde omdat ik haar ophield… Uiteindelijk ging ze naar een feestje terwijl ik in de droge periode zat en sloeg ze mijn beste vriend aan de haak, op wie ik het hele jaar al een oogje had gehad. Toen gaf ze mij de schuld van onze ruzie, nadat ze had verzwegen dat ze met mijn crush was uitgegaan. Uiteindelijk waren we het er allebei over eens dat we het hoogtepunt van onze vriendschap hadden bereikt en hebben we de dingen laten bezinken en zijn we de rest van het jaar beschaafd gebleven.” – Jordan, 19
10. “Mijn kamergenote ging op een gegeven moment in het semester niet meer naar de lessen en loog elke dag tegen haar professoren dat ze ziek was, in het ziekenhuis lag of met familieproblemen kampte. Maar in werkelijkheid lag ze in haar bed, Netflix te kijken en chips te eten. Op een avond leende ze mijn laptop en liet hem vallen van de bovenkant van ons stapelbed! Er zat een grote barst in de onderkant van mijn laptop, en hij deed het een week lang niet. Toen ik haar vroeg wat er was gebeurd, zei ze dat ik hem op de rand van het bureau had laten liggen en dat hij was gevallen. Let wel, de andere kamergenote had het allemaal zien gebeuren. Aan het eind van het jaar kreeg ze een proeftijd en mocht ze niet meer terugkomen op school. Toen ze wegging, nam ze ook mijn telefoonoplader, kleerhangers, en twee van mijn jassen mee. Toen had ze het lef om te vragen of ik bij haar in een appartement wilde komen wonen. Nee, bedankt. – Savannah, 21
11. “In mijn tweede jaar deelde ik een appartement met een van mijn beste vriendinnen uit het eerste jaar. Ze bleek extreem passief agressief te zijn en had een hele slechte hygiëne. Ze liet kipnuggets dagen liggen en at ze dan op. Als ik met haar probeerde te praten over meer doen in het appartement, werd ze meteen defensief en begon ze me van dingen te beschuldigen. In het tweede semester sprak ze geen woord meer tegen me, maar sloeg ze constant agressief met deuren om me eraan te herinneren dat ze nog steeds boos op me was. Onlangs hebben we het weer bijgelegd en vertelde ze me zelfs dat ze het niet erg zou vinden om weer met me samen te wonen – nee, bedankt!” – Erica, 22
12. “Laat ik dit voorafgaan door te zeggen dat ik meer slechte kamergenootervaringen heb gehad dan de gemiddelde persoon, maar dit was de WERSTE. In het tweede jaar van mijn studie kreeg ik een willekeurige kamergenoot toegewezen. Onze roosters botsten echt – ik zat in een competitief college dans team en onze trainingen begonnen om 8 uur ’s avonds en gingen door tot 3-4 uur ’s nachts. Ik probeerde attent te zijn, en ging altijd op mijn tenen de kamer in na de training en gebruikte mijn zaklamp om door de kamer te komen, maar ik kon zien dat ze geïrriteerd was. Tot op de dag van vandaag weet ik eerlijk gezegd niet zeker wat er mis ging, maar mijn kamergenote begon passief agressieve briefjes achter te laten en creëerde uiteindelijk een giftige omgeving. Ik vroeg een van mijn beste vrienden om te helpen mijn kamergenote te confronteren. Een paar dagen na de confrontatie betrapte mijn vriend mijn huisgenote erop dat ze hem vuile blikken toewierp in de eetzaal van de school, dus besloot hij om met haar te gaan praten. Het gesprek ontwikkelde zich al snel tot een schreeuwend gevecht, en mijn vriend werd uit de eetzaal begeleid. Toen werden mijn vriend en ik geconfronteerd met de POLITIE. Mijn kamergenoot had de campuspolitie gebeld en beweerde dat er sprake was van intimidatie. Gelukkig konden mijn vriend en ik onze situatie uitleggen en werden we vrijgesproken. Na de huisvestingsdienst maandenlang te hebben lastiggevallen, werd mijn kamergenote eindelijk overgeplaatst naar een nieuwe kamer. De dag dat ze verhuisde, deed ik een dutje in onze kamer toen ik haar hoorde binnenkomen om haar spullen te pakken. Omdat ik haar niet onder ogen wilde komen, verstopte ik me onder mijn dekens en probeerde ik te gaan slapen. Mijn kamergenote begon beledigende opmerkingen over mij te maken terwijl ze aan het inpakken was, duidelijk wetend dat ik in de kamer was. Ze leunde letterlijk over mijn bed en praatte maar wat over me. Tot op de dag van vandaag weet ik nog steeds niet wat haar over de streep heeft getrokken.” – Nicole, 21
13. “Ik werd in mijn eerste jaar van de universiteit in een willekeurige driepersoonskamer geplaatst en één meisje in het bijzonder was een nachtmerrie om mee samen te wonen. Ze was ontzettend gemeen tegen me. Na een moeilijke eerste semester van het verspreiden van geruchten en achterbakse opmerkingen, eindigden we samen in dezelfde studentenclub in het tweede semester. Tijdens het hele toelatingsproces was ze vastbesloten om mijn leven moeilijk te maken, door me te pesten bij elke kans die ze kreeg. Ze gooide me snel onder de bus elke keer als er iets ergs gebeurde, en verspreidde vaak leugens over mij aan de andere meisjes. Maar voor alle anderen was ze een schat die je overlaadde met complimentjes en je vriendschap kocht. Maar het meest gestoorde wat ze deed was tegen mijn toenmalige vriend zeggen dat ik hem bedroog (wat niet waar was). Die nacht werd dat gerucht verspreid onder onze studentenclubzusters en het werd snel de kop ingedrukt, waardoor haar ware aard duidelijk werd. Ik rapporteerde haar aan de RA en zorgde ervoor dat ze twee weken voor het einde van het semester uit huis ging. Jammer genoeg moest ik haar gezicht nog steeds zien op alle bijeenkomsten van de studentenclub.” – Bianca, 26
Yerin Kim is de Assistant Snapchat Editor bij Seventeen.com. Volg haar op Twitter en Instagram!