15.2: James Marcia – Theorie van Identiteitsontwikkeling

Een benadering van het beoordelen van identiteitsontwikkeling werd voorgesteld door James Marcia. In zijn benadering worden adolescenten vragen gesteld over hun verkenning van en betrokkenheid bij kwesties die verband houden met beroep, politiek, godsdienst en seksueel gedrag. Studies waarin wordt nagegaan hoe tieners de fasen van Marcia doorlopen, tonen aan dat hoewel de meeste tieners er uiteindelijk in slagen een stabiele identiteit te ontwikkelen, de weg ernaartoe niet altijd gemakkelijk is en dat er vele wegen kunnen worden bewandeld. Sommige tieners nemen gewoon de overtuigingen van hun ouders over of de eerste rol die hen wordt aangeboden, misschien ten koste van het zoeken naar andere, meer veelbelovende mogelijkheden (uitsluitingsstatus). Andere tieners kunnen jarenlang verschillende mogelijke identiteiten uitproberen (moratoriumstatus) voordat ze er uiteindelijk een kiezen. 6

Marcia identificeerde vier identiteitsstatussen die staan voor de vier mogelijke combinaties van de dimensie van commitment en exploratie. 7

Tabel \PageIndex{1}}: Identiteitsstatus

Identiteitsstatus	Beschrijving 8
Identiteits-.Diffusiestatus is een status die kenmerkend is voor hen die noch de opties hebben verkend, noch zich hebben gecommitteerd aan een identiteit.	Het individu heeft geen vaste toezeggingen met betrekking tot de kwesties in kwestie en boekt geen vooruitgang in die richting. Zij die volharden in deze identiteit kunnen doelloos ronddolen met weinig verbondenheid met de mensen om hen heen of hebben weinig zin in het leven.
Identiteit-afsluitingsstatus is de status voor hen die zich hebben gecommitteerd aan een identiteit zonder de opties te hebben onderzocht.	Het individu heeft zich niet beziggehouden met identiteitsexperimenten en heeft een identiteit vastgesteld op basis van de keuzes of waarden van anderen. Sommige ouders nemen deze beslissingen voor hun kinderen en geven de tiener niet de kans om keuzes te maken. In andere gevallen kunnen tieners zich sterk identificeren met ouders en anderen in hun leven en in hun voetsporen willen treden.
Identiteits-moratoriumstatus is een status die degenen beschrijft die aan het verkennen zijn in een poging een identiteit te vestigen, maar nog geen verbintenis zijn aangegaan.	Het individu is verschillende keuzes aan het verkennen, maar heeft zich nog niet duidelijk aan een van hen gecommitteerd. Dit kan een angstige en emotioneel gespannen periode zijn waarin de adolescent experimenteert met verschillende rollen en verschillende overtuigingen onderzoekt. Niets is zeker en er zijn veel vragen, maar weinig antwoorden.
Identiteit-Verwezen status verwijst naar de status voor diegenen die, na verkenning, een verbintenis zijn aangegaan.	Het individu heeft een samenhangende en geëngageerde identiteit bereikt, gebaseerd op persoonlijke beslissingen. Dit is een lang proces en wordt vaak niet bereikt tegen het einde van de adolescentie

De minst volwassen status, en een die bij veel kinderen voorkomt, is identiteitsverspreiding. Tijdens de middelbare school en de studiejaren gaan tieners en jonge volwassenen van identiteitsdiffusie en afscherming naar moratorium en prestatie. De grootste winst in de ontwikkeling van identiteit wordt geboekt op de universiteit, omdat studenten dan worden blootgesteld aan een grotere verscheidenheid van loopbaankeuzen, levensstijlen en overtuigingen. Dit zal waarschijnlijk vragen over identiteit oproepen. Een groot deel van het identiteitswerk dat we in de adolescentie en jongvolwassenheid doen, gaat over waarden en doelen, omdat we ernaar streven een persoonlijke visie of droom te verwoorden over wat we in de toekomst hopen te bereiken (McAdams, 2013). 9

Om hen te helpen bij het proces van het ontwikkelen van een identiteit, kunnen tieners verschillende identiteiten uitproberen in verschillende sociale situaties. Ze kunnen thuis één identiteit aanhouden en een ander type persona wanneer ze met hun leeftijdsgenoten zijn. Uiteindelijk integreren de meeste tieners de verschillende mogelijkheden tot een enkel zelfconcept en een comfortabel identiteitsgevoel (identiteit-prestatiestatus). Voor tieners levert de peer group waardevolle informatie over het zelfconcept. Bijvoorbeeld, in antwoord op de vraag “Hoe was je als tiener? (bijv. cool, nerdy, lastig?),” gesteld op de website Answerbag, antwoordde een tiener als volgt:

Ik ben nu nog steeds een tiener, maar van groep 8-9 wist ik eigenlijk helemaal niet wat ik wilde. Ik was slim, dus hing ik rond met de nerdy kinderen. Dat doe ik nog steeds; mijn vrienden betekenen de wereld voor me. Maar in het midden van groep 8 begon ik om te gaan met wat je de “coole” kinderen zou kunnen noemen… en ik ging ook om met wat stoners, gewoon voor de afwisseling. Ik piercde verschillende delen van mijn lichaam en hield mijn cijfers hoog. Nu probeer ik gewoon te vinden wie ik ben. Ik ben zelfs bezig met mijn tweede jaar in China, zodat ik een beter beeld kan krijgen van wat ik wil. (Answerbag, 2007). Hoe was je als tiener? (b.v., cool, nerdy, onhandig?). (Geciteerd uit dojokills op http://www.answerbag.com/q_view/171753)

Een groot deel van wat de adolescent leert is sociale identiteit, het deel van het zelfconcept dat wordt afgeleid van iemands groepslidmaatschap. Adolescenten definiëren hun sociale identiteit op basis van hoe ze lijken op en verschillen van anderen, en vinden betekenis in de sport-, religieuze, school-, gender-, en etnische categorieën waartoe ze behoren. 10