Het geschreeuw van middelste kinderen wordt al jaren overal gehoord: hoe deze groep nakomelingen lijdt onder het feit dat ze niet zo gewaardeerd worden als de oudste, maar ook niet zo geliefd zijn als de baby. Hoe ze vaak worden vergeten, genegeerd, en hopeloos aan hun lot worden overgelaten. Dan zijn er de oudere broers en zussen die beweren de weg voor hun broers en zussen te hebben vrijgemaakt. De ontelbare ontberingen die zij hebben doorstaan zodat hun jongere broers en zussen het in hun tienerjaren gemakkelijker hadden. “Mam zou je dat nooit hebben laten doen als ik het niet jaren geleden had gevraagd.” Of hoe zit het met de baby van het stel? Het is begrijpelijk dat tegen het derde of vierde kind, de ouders uitgeput zijn. Je kunt maar zoveel kinderen in een jaar naar de grond helpen, en na een baan van 9 tot 5 is het een redelijk antwoord om te vragen “kun je wat wijn voor me halen als je even weg bent” als iemand de auto leent.
Maar wat gebeurt er als je de oudste, het middelste kind en de baby in één bent? Voor alle enige kinderen die er zijn… Deze is voor jullie.
Als enig kind heb ik de stereotypen onder ogen gezien, de voors en tegens tegen elkaar afgewogen, en de waarheden en leugens tot een minimum beperkt om deze lijst samen te stellen (bestaande uit al het bovenstaande). Hier zijn een paar tekenen dat je waarschijnlijk lijdt aan het enig-kindsyndroom (en ja, het bestaat):
- Je ouders (en geef toe… jij ook) beschouwen je hond/kat/vis/ferret als je broer of zus.
“Alex, bied je zus je excuses aan, dat was haar nieuwe kauwspeeltje,”  Mijn moeder schreeuwt terwijl ze mijn hond knuffelt en de 18 andere speeltjes die over de vloer verspreid liggen negeert.
- Winkelen voor de feestdagen is echt niet zo stressvol als je geen broers of zussen hebt om voor te winkelen.
Mam: “Wat gaan we voor papa kopen? “
Vader: “En wat krijgen we voor mam?”
ME: “Shit… wat krijg ik voor hen?!”
- Ja, je had als kind een denkbeeldige vriend die je eeuwige zielsverwant was.
Misschien was die denkbeeldige vriend wel een dier… Of een pop… Of 3 poppen… Misschien zijn ze nog steeds je vriend? Wie oordeelt daarover? Niemand, want jij had geen broers of zussen die je konden pesten.
- Alleen kinderen zijn verwend.
Ik bedoel, als ouders maar één kind hebben… dan moeten ze wel al hun geld aan dat kind uitgeven, toch?
Ha . Ha . Ha. Ha.
Zoals de meeste enig-kinderen, had ik mijn eerste baantje toen ik 13 was, en sindsdien heb ik minstens twee baantjes gehad (meestal drie). Dus ja, ik ben verwend… Met ZO veel baantjes.
- Volwassenheid is je tweede naam.
Dus toen alle andere kinderen en hun broers en zussen oppas kregen terwijl hun ouders in het weekend op stap gingen, werd jij meegesleept voor de rit. Als gevolg daarvan besprak je op 10-jarige leeftijd fusies in de betonindustrie en vertelde je de belangrijkste klant van je vader over de startopstelling van Duke voor het NCAA-kampioenschap van dit jaar. U werd al op jonge leeftijd omringd door volwassenen, dus denkt u natuurlijk dat u er net iets sneller een bent geworden.
- Uw onderhandelingsvaardigheden zijn ongeëvenaard.
Waarom? Toen je ouders een belachelijk oneerlijke beslissing namen, had je geen enkele back-up.
Mam: “Nee, je mag niet naar Sally’s.”
Ik: “Waarom?”
Mam: “Omdat ik nee heb gezegd.”
Ik: “Maar alle anderen gaan wel!”
Mam: “Dat is geweldig.”
- De logeerkamer werd je kast.
Bij gebrek aan beter.
Er was niemand anders die om dat eerste klas onroerend goed moest vechten, en eerlijk gezegd hebben je ouders de afgelopen tien jaar toch geen gasten over de vloer gehad.
- Brutaal, spontaan, pittig en geestig zijn waarschijnlijk veelgebruikte persoonlijkheidskenmerken om jou te beschrijven.
Je hebt vast en zeker dagelijks te horen gekregen: “God heeft me er maar één gegeven, omdat hij wist dat niemand twee van jou aankon”. Ik hou ook van jou, mam.
- Niets was erger dan die lastige leeftijdsjaren waarin je nog niet oud genoeg was om “alleen thuis te blijven”, MAAR je had geen oudere broer of zus om bij je thuis te blijven. Je ging naar oma…
- Je ging uiteindelijk over naar de jaren waarin je oud genoeg was om alleen thuis te zijn… maar ook doodsbang om in een huis te zijn… alleen… ’s avonds laat. Je ging terug naar oma.
- Je blinkt waarschijnlijk uit in schoonmaken.
Waarom? Terwijl alle andere kinderen een fractie van een wekelijkse corveelijst kregen, was die slechte jongen helemaal van jou.
- Op 10-jarige leeftijd had je al bepaald wie je vriend was voor alle uitgenodigde evenementen.
4 kaartjes voor een hockeywedstrijd? Ja, ik zal het Sally vragen.
Theaterkaartjes voor morgen? Heb ik Sally al ge-sms’t.
Een vriend uitnodigen voor het eten? Sally neemt een hamburger.
- Ongelukkigerwijs onthield iedereen altijd jouw naam op familiefeestjes.
Een kind = slechts één naam om te onthouden. Dat kan toch niet zo erg zijn? FOUT. Je werd het nichtje bij uitstek om mee te lunchen bij de plaatselijke Italiaanse club, of om de familiereünie voor te gaan in het dankgebed voor de maaltijd.
14.Je bent waarschijnlijk eerlijk tot in de puntjes. Waarom? Omdat je vroeger niets kon ontlopen.
Er is wat van papa’s whisky verdwenen? Wie moet ik dan de schuld geven? Mam? Nee.
- Jouw ouders zijn waarschijnlijk je beste vrienden.
Ik bedoel, je had niemand anders, en genetisch gezien kon je niet anders dan met elkaar opschieten, dus…
Sommigen zullen misschien beweren dat enig kind zijn eenzaam en saai moet zijn geweest, en natuurlijk waren er wel eens momenten dat dat zo was. Maar ik denk dat een groot deel van mijn vastberadenheid en werkethiek te danken is aan mijn strijd met het enig kind-syndroom. Tiger Woods, Leonardo DiCaprio, Alicia Keys, en Drew Barrymore zijn allemaal beroemde enig-kinderen, en ze zijn allemaal goed terecht gekomen! Wij enige kinderen hebben dan wel geen biologische broers of zussen, maar één ding is zeker: we hebben elkaar!
Featured Image via Screengrab van Toddlers & Tiaras