De sportwagengekte bereikte zijn hoogtepunt rond 1970, maar de naweeën brandden nog steeds fel in 1972. Het was een cruciaal jaar voor het auto/vrachtwagenplatform dat bekend stond als El Camino voor Chevrolet en Ranchero voor Ford. Het was het laatste jaar van misschien wel de beste serie El Camino, en het eerste jaar van Ford’s geheel nieuwe op Torino gebaseerde Ranchero. Dus het is Ranchero vs El Camino.
Beiden waren ontwikkeld in de hoogtijdagen van de muscle car toen rauwe prestaties en grotere getallen voorrang hadden boven wegmanieren en gezond verstand. Dat is wat het zo glorieus maakte. Het was slechts een moment voordat de verantwoordelijkheid van bedrijven en de hebzucht van verzekerings- en benzinemaatschappijen in vlammen opgingen, wat resulteerde in auto’s als de Mustang II en de Chevy Sprint.
Ford was de eerste die in 1957 met de auto/vrachtwagen voor Amerika op de proppen kwam. Vooral in die tijd, toen vrachtwagens werden gebruikt voor het vervoer van mest of voorraden naar bouwterreinen, was een voertuig zonder dit stigma, dat de stijl van full-size sedans droeg, zinvol. Chevy volgde twee jaar later met de El Camino. Ook deze was gebaseerd op Chevy’s full-size sedan.
Zowel El Camino als Ranchero worden Midsize
Terwijl Ford in 1960 een andere versnelling inzette en het Ranchero platform verplaatste naar zijn compacte Falcon, deed Chevy dat niet tot 1964. Toen kwam de midsize Chevelle uit, en samen met hem de El Camino waarop hij was gebaseerd. In 1966 wisselde Ford ook van platform voor de Ranchero naar de middelgrote Fairlane. Dit was de ‘sweet spot’ voor beide bedrijven en elk van hun auto/vrachtwagen varianten zou tot het einde in dit segment blijven.
Het midsize-platform werd door alle fabrikanten gekozen als de de facto muscle car vanwege de motoren met de grootste cilinderinhoud en de meeste pk’s, samen met de pony cars van elk van hen en de Corvette. Elke optie die beschikbaar was op een Chevelle of Torino kon ook worden gekocht op zijn El Camino of Ranchero tegenhanger. Tegen 1972 betekende dit enkele van de grootste en krachtigste auto’s ooit aangeboden door Detroit, tot de komst van de moderne muscle car.
1972 Ford Ranchero
De Ranchero’s grootste was de 429 ci met 212 pk. die werd aangeboden tot 1973. De C6 automaat of handgeschakelde vierversnellingsbak kon worden besteld. De 351 ci Cobra Jet GT was ook beschikbaar tot 1974. Een van de grootste voordelen van de nieuwe Ranchero was de terugkeer naar de body-on-frame. Schijfremmen vooraan waren standaard. De door de overheid opgelegde vijfmph bumpers vereisten een andere voorkant in 1973, dus de 1972 Ranchero is een ontwerp dat slechts één jaar bestaat. Velen verkiezen hem boven de latere 1973-1975 versies.
1972 Chevy El Camino
Chevy’s El Camino zou in 1973 helemaal nieuw zijn, dus in veel opzichten was 1972 het einde van een tijdperk. Het platform kwam uit met gerestylede Chevelles in 1968 en bleef tot 1972 bestaan. Velen beschouwen 1972 als de mooiste van de vijf jaar. Opnieuw waren de grootste cilinderinhoud motoren te vinden in El Caminos, waaronder de LS5 454 ci big block met 270 pk en 390 lb-ft koppel. Dit leek een veel lagere pk-waarde totdat je wist dat de door de overheid opgelegde alle netto pk-cijfers omvatten testen met alle accessoires en emissie-controles. Tegen 1973 was de gloednieuwe El Camino groter, zwaarder, en beschikbaar met minder pk’s en vijf mph bumpers. Prestaties werden gebagatelliseerd en het tijdperk van de muscle car was voorbij. Dus 1972 is een speciaal jaar voor muscle cars en de El Camino.
El Camino Vs. Ranchero
Dus welke wint? Maakt niet uit. Dat hangt af van je voorkeuren voor styling, merken, en of je van de eerste of de laatste van iets houdt. Van de El Camino werden in 1972 meer dan 20.000 exemplaren meer verkocht dan van de Ranchero. Maar de Ranchero was een enorme hit in vergelijking met de vorige modellen, die jarenlang tussen de 18.000-24.000 verkochten. In 1972 werden er meer dan 40.000 verkocht.
De El Camino verkocht meer dan 63,000 voertuigen, waarmee hij de vier voorgaande jaren, die rond de 42.000-45.000 schommelden, overtreft. Verrassend genoeg verkocht de El Camino in 1973 meer dan 71.000 exemplaren, alvorens te dalen naar 56.000 in 1974, 36.000 in 1975, 50.000 in 1976, en deze carrosserie stijl af te sluiten met meer dan 60.000 in 1977.
Er zijn vele iteraties van beide modellen, waarbij de SS het topmodel van de El Camino was en de GT het topmodel van de Ranchero-lijn. Het zijn allebei geweldig uitziende, goed presterende vrachtwagens van een halve ton. Je kunt met geen van beide de fout in gaan.
