Jan 05, 2015
Iedereen weet dat het adopteren van een hond uit een asiel het leven van dieren redt en ons allemaal een goed gevoel geeft. Op elk moment van het jaar, maar vooral rond de feestdagen, staan de sociale media vol met hartverwarmende verhalen over asielen die grote aantallen honden adopteren en voor altijd een thuis bieden. Het is een feel-good centrale en we eten het op.
Waar mensen echter niet zo veel over praten, is hoe de eerste paar weken thuis met een nieuwe hond zijn, vooral als het moeilijk is. En nog minder wordt gesproken over het feit dat veel honden binnen slechts een paar weken worden teruggebracht naar asielen. Sommige statistieken zeggen wel 20%. Hoe komt dat? Hoe kan het zo snel van gelukkig naar – pardon ons Frans – waardeloos gaan?
Wij, de trainers van The Local Bark, hebben hier wel een paar gedachten over. We hebben tenslotte onlangs vier honden geselecteerd uit Sacramento County Animal Shelter om te fosten, te trainen en te plaatsen in forever homes. En ook al zijn we professionele trainers en zou dit allemaal makkelijk moeten zijn, toch werden we eraan herinnerd hoe makkelijk het zou zijn om ten prooi te vallen aan de veelgemaakte fouten die goedbedoelende adoptanten maken bij het in huis nemen van een nieuwe hond.
We selecteerden Olaf, Elsa, Crystal en Snow aan de hand van dezelfde criteria die elke potentiële adoptant zou gebruiken: 1) ze leken van mensen en andere honden te houden (geen duidelijke tekenen van agressie), 2) Olaf is een raszuivere Duitse herder (zeer gewenst + knap), 3) Elsa is een knusse pitbull (we houden van pitbulls en er zijn zo veel daklozen) en 4) Crystal en Snow zijn schattige kleine honden (geweldige metgezellen en niet te blafferig). Gedaan, gedaan, en gedaan.
Hier lopen we allemaal het asiel uit en de zonsondergang tegemoet, ons hart vol, klaar om deze honden het leven te geven dat ze verdienen. Het is waar we op hebben gewacht! En het is wat we nu doen dat zal bepalen of de integratie van deze honden in een familie-achtige omgeving soepel verloopt, of dat het, nou ja, naar de knoppen gaat.
Elsa
Laten we eerst eens kijken naar Elsa, de kusbare 8-maanden-oude pitbull die met trainster Jaclynn mee naar huis ging.
Volgens Jaclynn draafde Elsa, zodra ze binnenkwam, vrolijk naar de bank, sprong erop en zag er zo thuis uit als je je maar kunt voorstellen. Jaclynn zei dat als Elsa duimen had gehad, ze waarschijnlijk de afstandsbediening had gepakt en de TV had aangezet. Het zou voor Jaclynn makkelijk zijn geweest om Elsa daar gewoon te laten zitten, met dat lieve gezichtje en zo.
Een hond die net uit het asiel komt, heeft het comfort van een bank nodig om zich welkom te voelen, toch? Fout. Hallo Veelgemaakte Fout # 1.
Het laatste wat Elsa nodig heeft is een overvloed aan keuzes op het gebied van meubilair. Elsa heeft richting nodig. Wat begint als zichzelf uitnodigen voor de bank kan leiden tot ander opdringerig en ongewenst gedrag zoals op mensen springen, “voogdij” worden over waardevolle ruimtes zoals banken of bedden, en meer. Onthoud dat we niets weten over Elsa’s echte gedrag en neigingen. En dat zal nog wel een paar weken duren.
Remedie? Jaclynn (die de riem nog niet van Elsa had afgehaald… daarover zo dadelijk meer) leidde Elsa eenvoudig en rustig van de bank af. En toen Elsa weer probeerde op te springen – Jaclynn had zich zeker vergist – herhaalde Jaclynn de kalme verwijdering, ditmaal Elsa naar haar bed leidend. Toen Elsa op haar bed stapte, zei Jaclynn “Braaf meisje!” en gaf haar een traktatie en veel kusjes. En denk eraan, Elsa – die geen mens is – voelt zich niet gekwetst dat ze naar een speciaal voor haar op de grond gemaakt bed wordt verbannen. Ze was gewoon blij dat ze kusjes kreeg.
De reden dat Jaclynn Elsa rustig kon laten zien wat ze van haar wilde, was dat Elsa een riem om had. Dat brengt ons bij de tweede veelgemaakte fout: een hond uit een asiel heeft vrijheid nodig om haar nieuwe thuis te leren kennen, toch?
Nee.
Elsa heeft grenzen nodig. Te veel vrijheid kan overweldigend zijn voor nieuwe honden. En weet je wat honden doen als ze overweldigd worden in een nieuwe omgeving? Plassen. Zelfs de zindelijken. Ze plassen om hun nieuwe territorium af te bakenen, ze plassen omdat ze bang zijn, ze plassen omdat ze niet weten wat ze anders zouden moeten doen. Het is onze plicht om ervoor te zorgen dat we een omgeving hebben ingericht waarin een nieuwe hond geen fouten kan maken, zoals het kauwen op het snoer van de computer of op de arm van de bank. Inconsistente en onduidelijke grenzen stimuleren allerlei ongewenst gedrag en andere problemen die ons trainers aan het werk houden. En dan hebben we het nog niet eens over de overweldigende nieuwe omgeving en al die nieuwe dingen die je ziet, hoort en ruikt, waardoor veel honden in een zeer gereserveerde houding raken, waardoor nieuwe adoptanten vaak denken dat ze de jackpot hebben gewonnen en de meest zachtaardige hond uit het asiel mee naar huis hebben genomen. (Meer over dit fenomeen in “Sneeuw” hieronder.)
Dus, de ideale set-up is een centraal gelegen kamer, zoals de keuken of familiekamer, afgesloten met een hek, met een mooi hondenbed en een bench. Kratten zijn prachtige hulpmiddelen. Ze doen een beroep op het nestinstinct van de hond. De meeste honden leren snel dat een bench met een lekker comfortabel bed erin een veilige plek is om te rusten. (Als u denkt dat uw hond een sterke afkeer heeft van een bench omdat ze extreem gestrest lijkt bij het zien ervan, bel dan een hondengedragsdeskundige. Laat de bench niet te snel als optie varen).
Wanneer u de hond voor korte periodes alleen moet laten, wat u zult doen, is de bench de veiligste plek. Niemand komt in de problemen. Als je voor langere tijd weg moet, bijvoorbeeld om naar je werk te gaan, moet je ervoor zorgen dat de hond een redelijk grote ruimte heeft, zoals een kamer waar geen verleidelijke-maar-verboden-voorwerpen liggen waar op gekauwd kan worden. Als je thuis bent en toezicht houdt op je hond, zorg er dan voor dat ze een riem meesleept, zodat je haar naar buiten kunt leiden om op het potje te gaan en herinner haar eraan dat ze van de bank af moet blijven.
Plan deze grenzen in ieder geval een aantal weken te hanteren. Jaclynn zei dat het een maand duurde voordat ze Elsa vrije toegang tot het huis gaf, en zelfs dan riep Jaclynn haar als ze uit het zicht ging.
Snow
Snow, een parmantige kleine hondenmix, ging naar huis met Amanda, de behendigheidstrainer van The Local Bark. Amanda heeft een ziljoen honden, voornamelijk border collies, en moet daarom regels van structuur en grenzen handhaven, en ze heeft al de ideale set-up in haar huis.
Waar het voor Amanda makkelijk zou zijn geweest om een gewone fout te maken met Snow is op het gebied van beweging. Snow was het perfecte voorbeeld van de “jackpot” pup – mellow en meegaand – toen ze voor het eerst thuis kwam bij Amanda.
Zoals eerder vermeld, gaan sommige honden door een “wittebroodsweken” periode waarin ze niet hun gebruikelijke energieke zelf zijn. Ze zijn allerlei nieuwe informatie aan het verwerken, wat vermoeiend is. Dit leidt ertoe dat veel nieuwe adoptanten denken dat hun nieuwe hond gewoon niet veel beweging nodig heeft, wat ons brengt bij veelgemaakte fout 3: het niet starten en bijhouden van een soort van dagelijkse bewegingsroutine met uw nieuwe hond.
Een ding dat het bestrijden van veelgemaakte fout 2 (het afdwingen van grenzen) een beetje makkelijker maakt is een regelmatige bewegingsroutine. Beweging en mentale stimulatie bevorderen de ontspanning, en een ontspannen hond is een hond die binnenshuis gemakkelijker te hanteren is. Tenzij u een energieke werkhond in huis haalt (heeft u een loopband?), hoeft u voor “beweging” niet te gaan hardlopen. Een van de leukste dingen die u met uw nieuwe hond kunt doen, is haar veilig te laten verkennen aan het einde van een lange lijn (een katoenen trainingslijn van meer dan 20 meter, verkrijgbaar bij uw plaatselijke dierenwinkel). Breng snoepjes mee en beloon uw hond als ze naar u kijkt. Prijs haar hartelijk als ze naar u toe loopt. Begin een band te krijgen door samen te werken. Combineer deze activiteit met een wandeling van 30 minuten aan de lijn en u zult waarschijnlijk voldoen aan de bewegingsbehoeften van uw nieuwe hond. U krijgt in ieder geval een idee van wat die behoeften kunnen zijn. En ga zo door, zelfs wanneer de nieuwigheid van het uitlaten van uw nieuwe hond is uitgewerkt. En dat zal gebeuren. Vooral als het buiten koud is.
Amanda kan er niet tegen om een “blanco lei” te trainen en ze had Snow binnen een paar dagen allerlei “werk” laten doen. Ze zei dat Snow eigenlijk heel slim was en graag leerde – niet alleen gehoorzaamheidscommando’s maar ook leuke trucjes. Veel mensen denken niet dat kleine honden mentale stimulatie nodig hebben, zoals bij basistraining, maar dat hebben ze wel degelijk. Anders kunnen ze in kleine monsters veranderen. Dat brengt ons bij Crystal en veelgemaakte fout #4.
Crystal
Trainer Chris had het genoegen om de schattige chihuahua Crystal mee naar huis te nemen. Volgens Chris zag Crystal zichzelf duidelijk als koningin van alles. En baas over iedereen. Iemand had een paar veelgemaakte fouten gemaakt met Crystal, met name veelgemaakte fout #4: vrije toegang geven tot bezittingen, ook wel “verwennen” met veel waardevolle speeltjes en traktaties zonder regels over de toegang daartoe.
Grote fout.
Dit is een van de meest serieuze problemen waar wij als trainers mee te maken krijgen bij onze kleine honden: resource of bezitsbewaking. Veel nieuwe adoptanten hebben het gevoel dat de snelste weg naar het hart van hun nieuwe hond via “spullen” gaat. Dit omvat toegang tot hoogwaardige plaatsen, zoals de bank, of je schoot, zonder regels.
Chris heeft andere honden, en Crystal ging meteen in de koningin-modus, en eiste allerlei bezittingen in het huis op. Chris zei dat ze nog geen 30 minuten thuis was en was bezig met het uitzoeken van ruimtes voor opsluiting (grenzen) en het vinden van een geschikte halsband en riem voor 5-pond Crystal om rond te slepen voordat Queen Crystal zich op het uiteinde van de bank nestelde en overging tot het “verdedigen” van haar ruimte toen de andere honden naderden om hallo te zeggen. Waar dit echt lastig wordt is als een hond ruimtes en bezittingen zal verdedigen, niet alleen tegen andere honden, maar ook tegen mensen.
Remedie: Chris zette Crystal in een mooi groot hok (grenzen) en begon onmiddellijk met haar te “ruilen”. Ze benaderde Crystal met een traktatie, zei “pak aan” en gaf haar dan de traktatie, waarmee ze zich opwierp als de menselijke Pez-dispenser van goedheid. Dit kreeg Crystal’s aandacht. Toen, na dit een paar keer herhaald te hebben, gaf Chris Crystal een speeltje, en “ruilde” haar dan het speeltje voor de traktatie. Dit versterkte het concept dat Chris dingen gaf en niet alleen wegnam. Dit is een geweldige oefening, maar het moet geoefend worden in combinatie met grenzen en structuur. Crystal kan geen vrije toegang tot de bank krijgen, of een traktatie met een hoge waarde zoals een bot, totdat is vastgesteld dat ze het zal opgeven zonder het te verdedigen. En dit kost tijd. Meestal weken. Ze kan niet als een koningin op schoot zitten en de andere honden mogen vertellen dat ze “weg moeten gaan”. Onze schoot en de persoonlijke ruimte rond ons lichaam moeten ook worden behandeld als een hoogwaardige bron voor een hond. Dat brengt ons bij ieders favoriete pleeghond, Olaf en Veelgemaakte Fout #5.
Olaf
Olaf was de jonge Duitse herder die zich in het asiel als super verlegen en ingetogen voordeed. Hij ging naar huis met de baas. Dat is Kristin, eigenaar van The Local Bark. Toen Kristin na drie dagen vroeg hoe het met hem ging, zei ze: “Hij heeft geluk dat hij schattig is, en hij heeft geluk dat ik van herders hou, want hij maakt me gek.”
Gemeenschappelijke fout #5: “Verwennen” oftewel het toestaan van inbreuk op de persoonlijke ruimte en overdreven affectie. Een hond uit het asiel heeft waarschijnlijk een vreselijk, mishandeld leven gehad en heeft liefde en genegenheid nodig om op te bloeien, correct?
Negatief.
Olaf maakte Kristin gek omdat hij zich aan haar heup vasthechtte. Ze kon niet bewegen zonder dat hij haar liet struikelen. Hij “wist” niet hoe hij NIET moest proberen één te worden met degene die het dichtst bij hem stond. En het kwam niet van een gelukkige plaats. Het kwam uit een plaats van onzekerheid en angst. Hij drukte ook op haar andere honden, hoewel honden een groot talent hebben om elkaar snel te leren welke lijn ze niet moeten overschrijden als het gaat om hun persoonlijke ruimte. Ze zijn daar veel beter in dan wij, omdat wij gemengde signalen afgeven. We staan toe dat ze op ons “kruipen”, onze persoonlijke ruimte binnendringen, ons volgen naar de badkamer, allemaal ongevraagd. Dan raken we geïrriteerd als we over ze struikelen in de keuken. Goedbedoelende nieuwe adoptanten denken ten onrechte dat ze hun nieuwe hond veiligheid bieden, terwijl ze in werkelijkheid onevenwichtig en angstig gedrag koesteren. Eerste stap op de weg naar verlatingsangst. Of een start op weg naar het bewaken van de mens als een waardevolle bron.
Een van de meest vertederende dingen aan Olaf is dat hij graag geknuffeld wordt door Kristin’s jonge kinderen. Maar Kristin kon dit de eerste weken niet toestaan, omdat ze wilde dat Olaf zelfverzekerd werd en zich bewust werd van zijn grootte en de behoefte aan ruimte van de kinderen, volwassenen en andere honden om hem heen.
Olaf moest een normale hond worden met structuur en grenzen. Kristin richtte in haar garage een comfortabele ruimte in voor Olaf, waar ook haar andere honden vertoeven als ze in huis niet onder toezicht staan. Iedereen krijgt een bench, een comfortabel bed, dingen om te doen en toegang om buiten op het potje te gaan. Ideale hondenopstelling. Als Kristin in huis was, bond ze Olaf vast met een touwtje, zodat hij op een hondenbed kon liggen, op een bot kon kauwen en gewoon kon rondhangen en kijken. Door hem te negeren, behalve hem af en toe te prijzen omdat hij rustig bleef liggen, kreeg Olaf de kans om gewoon te observeren. Kristin kon haar andere honden erbij halen en ze naar hun bed sturen, en Olaf kon zien hoe een mens- en hondvriendelijk huishouden functioneert.
Laten we even terugblikken. De meeste fouten die goedbedoelende adoptanten maken bij het in huis nemen van hun nieuwe honden hebben te maken met een gebrek aan grenzen en structuur. We kunnen niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is om uw relatie met uw nieuwe hond te beginnen met deze dingen in het achterhoofd. Het duurt een paar maanden om een nieuwe hond te leren kennen. Zet het management op voorhand in om de valkuilen te vermijden die ertoe leiden dat zoveel honden worden teruggestuurd naar het asiel.
Pingback toevoegen
Gelieve een reactie toe te voegen
Pingback Artikel @ https://www.localbark.com/bark-all-about-it/2015/01/5-common-mistakes-adopters-make-when-bringing-home-new-dog/
Zeer nuttig en goed advies bedankt ik kijk uit naar het redden van een hond ik hoop snel x
Dit een geweldig artikel – dank je wel! Toen we onze rescue voor het eerst kregen waren we heel duidelijk over grenzen. Maar nu we hem een jaar hebben zijn we laks geworden. Hij mocht alleen ’s ochtends op ons bed komen als we hem riepen en vlak voordat we opstonden. Nu laat hij zich ’s nachts zien en als we wakker worden is hij er. We vinden het niet erg maar willen niet dat hij een ‘recht’ gedrag ontwikkelt. Is dit iets waar we iets aan moeten doen? Op alle andere gebieden is hij geweldig.
You be the judge. Als je symptomen ziet dat je hond gerechtigd aan het worden is, zoals weerstand bieden om van het bed af te komen als je dat gezegd wordt, dan kun je het bed misschien beter helemaal schrappen. Als al het andere goed is, dan is het misschien niet zo slecht om hem ’s nachts op bed te laten, vooral omdat je hem nu een jaar hebt. Het is waarschijnlijk dat je nu al nadelige gevolgen zou hebben gezien als die zich zouden voordoen.