Als je je ooit hebt afgevraagd waarom mensen verslaafd raken aan vogels kijken, moet een boottocht langs de Amazonerivier snel die vraag beantwoorden. Het verkennen van de Amazone Pacaya Samiria Natural Reserve heeft een geheimzinnige manier van inspireren van reizigers die nog nooit vogels zijn gaan kijken om te beginnen met het scannen van de bomen en de lucht voor de meest verbazingwekkende, ongrijpbare, excentrieke vogels-een gewoonte die moeilijk te breken is zodra de reis voorbij is. Ontelbare soorten betoverende vogels gedijen in het tropische regenwoudklimaat van de Pacaya Samiria. Hier zijn er een paar om tijdens je avontuur naar uit te kijken.
Hoatzin
Hoatzin spotten is een van de opwindendste vogelervaringen die je in de Amazone kunt hebben. Deze blauwe vogel, met zijn oranje kuif en rode en zwarte veren, heeft een duidelijk prehistorisch uiterlijk – en sommige ornithologen geloven dat hij verwant is aan de archaeopteryx, een dinosaurus met vogelachtige kenmerken die 150 miljoen jaar oud is. Toekijken naar hoatzin kuikens in actie is een verrassend gezicht: De babyvogels hebben gevleugelde klauwen die, in tegenstelling tot de rudimentaire klauwen op de vleugels van sommige andere vogels, werkelijk een doel dienen. Ze stellen de baby’s in staat om terug in een boom te kruipen nadat ze in het water zijn gesprongen om te voorkomen dat ze worden opgegeten. De geklauwde vleugels helpen een baby hoatzin ook schijnbaar op handen en voeten te lopen, zoals een hond, waarbij de gevleugelde klauwen als twee voorpoten fungeren.
Jabiru ooievaar
Buig je nek naar achteren en kijk ver omhoog, naar de hoogste boomtoppen in het Pacaya Samiria Reserve, en misschien vang je wel een glimp op van een jabiru ooievaar. Deze vogel is een van de grootste ooievaars in de regio – de grootste kan boven de gemiddelde mens uittorenen – en maakt indruk met zijn ebbenhouten kop, sneeuwwitte lichaam en felrode vlek rond zijn nek. Let goed op groepen jabiru ooievaars die zich verzamelen bij zoetwaterpoelen en proberen vis in hun val te lokken. Maar de beste plek om een jabiru ooievaar te zien is vaak in zijn nest: ze bouwen gigantische, duurzame huizen die jaren meegaan en kunnen uitgroeien tot ze een diameter van twee meter of meer hebben.
Lachvalk
Wat was dat geluid? Iemand op de boot die maniakaal lachte? Nee, het was gewoon een lachende valk. Deze bosminnende vogel, onmiskenbaar met zijn zwarte maskerachtige ooglapjes en donzige geelwitte verenkleed op zijn kop, hangt in de bomen om uit te kijken naar zijn favoriete maaltje: slangen die in de zon liggen te luieren aan de rand van het struikgewas. Hoewel ze geen lid zijn van de havikfamilie, worden ze ook wel slangenhaviken genoemd, en ze vallen hun glibberige prooi aan met voldoende kracht om ze soms te onthoofden. Hun gelijknamige schaterlach klinkt meestal alleen ’s ochtends en bij zonsondergang, maar als het gebeurt, kan het een eeuwigheid duren, of nou ja, vijf hele minuten.
Grote zilverreiger
De grote zilverreiger laat overal hoofden omdraaien. Met zijn lange, ronde nek, elegante, puntige, gele snavel, gitzwarte poten en kraakheldere, witte veren van kop tot staart ziet deze majestueuze vogel er altijd klaar uit voor een zeer formele aangelegenheid. Het spotten van een grote zilverreiger tijdens de paartijd is een speciale traktatie: Dan waaiert de vogel de lange witte veren (ook wel aigrettes genoemd) op zijn rug uit, wat een vuurwerkachtig effect geeft.
Blauw-gele ara
Zo kleurrijk als vogels maar kunnen zijn, zijn blauw-gele ara’s altijd een verbluffend schouwspel, zelfs voor fervente vogelaars die ze al eerder hebben gezien. De ara kondigt zichzelf aan met een doordringende schreeuw, vaak voordat zijn oranje buik, blauwe bovenkant en groene kop in zicht komen. Deze vogels paren voor het leven, en tijdens het broedseizoen trekken de mannetjes nog meer aandacht dankzij hun glorieuze heldere verenkleed.
Spix’s Guan
Als u in het bos een luid gekraak hoort en omhoog kijkt om een soort kalkoen in een boom te zien zitten, is de kans groot dat u zojuist een Spix’s guan hebt gezien. Dit grote, fruitminnende dier vertoont vanuit sommige hoeken een griezelige gelijkenis met de iconische Thanksgiving-vogel, en het heeft een charmant onhandige manier van voortbewegen, waarbij het door de ene boom valt om vervolgens op een andere te landen. Zijn kenmerkende karmozijnrode nek steekt af tegen zijn bruin gevederde lichaam, en maakt hem nog makkelijker te spotten – als je het geluk hebt op het juiste moment op de juiste plaats te zijn.
Potoo
De potoo vormt een verleidelijke uitdaging voor vogelkijkers: Het is een nachtdier en zijn superkracht is dat hij volledig stil kan zitten, zodat zijn bruine en witte verenkleed naadloos overgaat in de boomtakken. Potoes gebruiken hun indrukwekkende camouflagevaardigheden om hun favoriete prooi te vangen: vliegende insecten (hoe groter hoe beter) en vleermuizen. Je kunt een potoo beter horen dan zien, want zijn roep klinkt als een lange, melancholieke grom.