Het griezelige seizoen is eindelijk aangebroken
Herinneringen aan heksen en geesten uit het verleden
De lucht is zo knisperend, and the sun sets so fast
The vibrant decay of the leaves do contrast
Als je naar de pompoenen kijkt, geniet je van de specerijen
Caramel appels en flannels en dingen die niet zo leuk zijn
Zoek je naar de gedichten die griezelen en verleiden?
Lees verder, want deze keuzes zullen zeker volstaan
Nicholas Nemitz
Het is weer die tijd van het jaar
waar de oogst voor de meesten eindigt,
maar ook begint bij de egoïsten en goddelozen.
De bladeren waarin genezers
zo lang groen hebben gehouden,
kleuren fel oranje
als of de kleur
er langzaam uit is gewurmd.
die bladeren vallen op de grond,
geraakt in graven
en de handen die ze vasthielden
zijn geen handen meer
ze zijn grafstenen.
‘Hier ligt verandering,’
wie wist
dat de dood zo mooi kon zijn.
Lydia Raven, “Witch Crossing”
Toverend en charmant,
mijn dame in het zwart.
Een blik zo alarmerend,
Ik moest wel achterom kijken.
Om er zeker van te zijn dat geen droom
opwindend of bedrieglijk kon zijn,
om haar halfgekromde glimlach te bedwingen of te verlossen
.
Ik kon nooit weerstaan
de manier waarop ze betoverde
met een geest om te betoveren,
haar romantische aanval
Want je bracht me in vervoering
toen onze geesten verstrengeld raakten
en die blik werd me bijna fataal,
nu rust hij in mijn gedachten.
Beth Vermander, “Black”
“Black…
als Pitch,
als stilstaand
water in
gegoten ijzer,
als verrotte
varkens, of
haat
gewikkeld in
zakdoek.”
Lezen onder de radar, “Haunted”
“We zijn allemaal gepreoccupeerd,
gejaagd door de mensen
die we zouden moeten zijn.
door de geesten van alles
wat we onszelf hadden beloofd,
als kinderen zouden zijn,
toen we het leven met al zijn wreedheid onder ogen zagen
en het ons veranderde in begraafplaatsen
van onze dromen, onze keuzes,
van wat onze geschiedenis had moeten zijn.”
John Grover, “Seasonal Spirit”
Autumn nights, witches in flight,
The ghosts remember when,
The pumpkins grinned, and the veil was thin,
On a night when scarecrows dance again.
Als vleermuizen hun vleugels uitslaan, krijsen zwarte katten,
Van maanverlichte begraafplaatsen waar spoken rondzwerven,
Op dorre wegen waar skeletachtige bomen reiken,
De bewoners van het donker zijn thuisgekomen.
De dode bladeren kondigen het seizoen aan,
De nachten worden lang om ons eraan te herinneren,
Ooit vreesden we het donker om een heel goede reden,
Het is Halloweenavond en de doden zijn uitgehongerd.
Jess M. Collette, “Sink”
Diep in de diepte
van de duistere diepte
zijn de afgedankte Jack-O’-lantaarns
die niemand ooit bewaart
Na die nacht
die All Hallows’ Eve heet
Wanneer ze het donker verlichten
Tot de trick or treaters weggaan
Dan worden hun kaarsen doven
en bij het klokken van middernacht
worden alle Jacks verzameld
onder gefilterd maanlicht
door een gloeiend spook dat ze laat vallen
in een moeras zonder naam
Plunk, plunk, plunk
Het donkere water dooft hun vlammen
Een na de ander
De Jacks zinken in de gracht
Onder de omgevallen boom
Waar de herfstbladeren drijven
Daar liggen ze te wachten
Op dezelfde nacht van elk jaar
Wanneer een nieuwe oogst Jacks
Langzaam zal zinken en verdwijnen