Mom-en-Me-klas is een activiteit om een band te scheppen, een manier om tijd door te brengen met een klein kind, en een overgangsritueel. Dat brengt een hoop gedeelde ervaringen met zich mee: We leren allemaal dezelfde liedjes, spelen dezelfde spelletjes en staan voor dezelfde kinderuitdagingen. Hier zijn zeven dingen die zeker in je op zijn gekomen tijdens de mama-en-ik-les.
1. Scoren. Ik ben maar 10 minuten te laat. In je vorige leven, zonder baby, voelde 10 minuten te laat komen misschien als een mislukking. Maar nu in je kinderlijke realiteit, waar je van punt A naar punt B moet worstelen met je peuter zowel in een autostoeltje als uit het autostoeltje (plus het navigeren van geïmproviseerde luierwissels tussendoor), is 10 minuten te laat zijn net zo goed als ergens anders 10 minuten te vroeg zijn.
2. Ben ik echt de enige moeder die vandaag haar haar niet heeft geborsteld? Je bent vast niet de enige die vanochtend tussen het voeden en aankleden door geen 20 seconden tijd had om een kam door haar warrige manen te halen. Maar, deze kamer vol met gestroomlijnde mamma’s wil het er niet mee eens zijn. Je bent tenminste niet de enige in yogabroek.
3. Ugh. Niet weer het ‘Hallo Liedje’. Net als de dood en de belastingen, is de jangly oorworm van een deuntje waarmee de les begint een van de moeilijkst te verteren onvermijdelijkheden van het leven. Zodra die derde noot je trommelvlies raakt, weet je dat de melodie de hele week in je hoofd zal rondspoken. De zinloze tekst verdringt elke andere gedachte die je in je hoofd had. Het zit zo diep in je geheugen gegrift, dat je soms zelfs in de maat loopt op het ritme ervan.
4. Hoe kan het dat ik alle namen van de baby’s ken, maar niet die van de moeders? Dit is al het vijfde gesprek dat je met Aiden’s moeder hebt. Je weet al Aiden’s favoriete eten, zijn dutjesschema, en hoe oud hij was – tot op de dag nauwkeurig – toen hij zijn eerste stapjes zette. Jij en Aiden’s moeder hebben intieme details over jullie voortplantingsorganen met elkaar gedeeld. Heck, ze heeft zelfs je borsten gezien. Je hebt nog steeds geen flauw idee wat haar naam is.
Lees dit als volgende
5. Misschien wordt dit de week dat mijn kind echt stilzit in de kring. Elke week hoop je het, en elke week ben je teleurgesteld. Om de een of andere reden is je kind totaal immuun voor het rattenvanger-effect van de juf, dat de rest van de kinderen verandert in gehoorzame, stilzittende wezentjes die in een ring om haar heen zitten. In plaats daarvan maakt uw kind van de gelegenheid gebruik om zo snel als zijn mollige dijen hem kunnen dragen weg te sprinten van de rest van de klas.
6. Waar zet hij nu zijn mond op? De poppen. De plastic maracas. De ballen in de ballenbak. Je kind heeft elk voorwerp in zijn buurt met zijn tong geïnspecteerd. Je zou je er niet zo druk om maken als je niet al vijf andere kinderen had gezien die dat voorwerp eerst hadden besmuikt. Zo bouw je toch een sterk immuunsysteem op?
7. Was dat een gaap? Tijd om te gaan! Er is gewoon iets aan het slaan op een plastic tamboerijn en het zingen van de langste vertolking van “The Wheels on the Bus” ooit dat, als je het goed doet, een slaapverwekkend effect heeft op je kind. Natuurlijk zijn er sociale en educatieve voordelen aan deze uitjes (zo heb je gehoord), maar laten we eerlijk zijn over de reden waarom je hier eigenlijk bent: zodat je kind al zijn energie kwijt is en klaar is voor een lang dutje als je thuiskomt. Dat betekent dat zodra hij een teken van vermoeidheid vertoont, je klaar bent om hem mee te nemen.