Aan de vrouw van wie de man van een andere vrouw houdt

De vrouw van wie de man van een andere vrouw houdt,

Ik vond het vreselijk om je verhaal te lezen, want ik ben geweest waar jij nu bent. Er is geen pijn in mijn leven die te vergelijken is met de ontdekking van de affaire van mijn man. Let op, ik zei man, niet ex. We hebben het gered, en dat kun jij ook! Het was niet makkelijk, maar het was het waard.

Ik zag de reacties op je artikel, zoveel goedbedoelende vrouwen die denken dat je waanvoorstellingen hebt of onderdanig bent. Maar ik ken je beter dan dat.

Ik weet dat je overrompeld was, want dat was ik ook. Net als u is mijn man een gelovig man, en we groeiden samen op als tieners, als middelbare schoolliefdes. Het was een prachtig en mooi verhaal, totdat plotseling de woorden uit zijn mond kwamen: “Ik heb een affaire.” Als hij het me niet zelf had verteld, had ik hem niet geloofd, want hij was de laatste persoon ter wereld van wie ik dat ooit had verwacht te horen.

Zoals zoveel posters, was ik de vrouw die zei: “Als mijn man ooit vreemd zou gaan, zou hij zo snel de deur uit zijn!” De ironie van het zijn van die vrouw en het moeten eten van mijn eigen woorden was nooit verloren aan mij.

Maar hier is het ding: in de hypothetische situatie, voordat je het hebt meegemaakt, kun je de ervaring zelf niet doorgronden. En wat ik over ontrouw heb geleerd, is dat geen twee verhalen hetzelfde zijn. Sommige echtgenoten gaan vele malen vreemd, en geven het adagium “eens een bedrieger, altijd een bedrieger” een hart onder de riem, en anderen eindigen daar gewoon op volstrekt unieke manieren.

In mijn geval had mijn man een emotionele inzinking. Hij had een trauma uit zijn verleden nooit goed verwerkt, en hij werd door zijn ouders verlaten op het moment dat hij voor zijn werk bij ons gezin weggestuurd werd. Het was de perfecte storm voor Satan om aan te vallen, en dat is precies wat er gebeurde.

Een collega begon zijn aandacht te trekken. Hij wist dat dat verkeerd was. Tot op de dag van vandaag, als hij erover praat, zijn de schuld en schaamte zo duidelijk op zijn gezicht te lezen. Hij viel voor de verleiding. In zijn emotionele zwakte, vulde hij zichzelf met alles wat zijn pijn zou maskeren, inclusief drinken en andere dingen. Het was absoluut afschuwelijk toen ik ontdekte hoe diep het probleem ging.

Daar stond ik, terwijl ik het vuur in huis brandende hield, terwijl hij zich gedroeg als een vrijgezel die aan het feesten was. Tot op de dag van vandaag maakt het me kapot als ik eraan terugdenk dat ik die vrouw was. De wetenschap dat we altijd deze lelijke vlek op ons leven zullen hebben, is echt hartverscheurend.

Ik wist dat dit niet mijn man was. Ik wist dat dit een product van zo veel was, en gelukkig, ook al had mijn man ook gevoelens voor de andere vrouw ontwikkeld, kwam hij uiteindelijk tot bezinning en besefte hij wat hij allemaal te verliezen had.

Ik, daarentegen, overrompeld en op de ergst mogelijke manier verraden, ging onmiddellijk aan de slag met schadebeperking. Op de een of andere manier slaagde ik erin het huis overeind te houden en mijn drie jonge kinderen op te voeden. Ik las alles wat ik kon, ik stelde me open voor mijn pastor en een paar vrienden en familie waarvan ik wist dat ze betrouwbaar zouden zijn, niet veroordelend en biddend. Ik had niet verwacht dat ik een gescheiden moeder van drie kinderen zou worden, en ik vond het niet goed dat ik het leven dat ik had opgebouwd zou verliezen en dat mijn toekomstdromen plotseling zouden worden verpletterd.

Dus ik hield vol. Oh, de verhalen die ik zou kunnen vertellen, maar in de beperking van woorden moet ik het simpel houden. Mijn man keerde terug naar huis, verliet zijn baan en besloot, net als u, om het te proberen, ook al leek zijn hart ergens anders te liggen. We gingen op een huwelijksretraite, we deden apart en samen aan counseling, we deden stap-voor-stap studies via Celebrate Recovery om zijn gebrokenheid te overwinnen die tot zijn affaire had geleid, en mijn gebrokenheid nadat ik die had doorgemaakt. We hebben geschreeuwd, gehuild, ruzie gemaakt en het goedgemaakt.

Het was niet makkelijk. Het is nu vijf jaar geleden, en het is nog steeds niet altijd makkelijk. Maar het is het zo waard. Mijn man heeft slechte keuzes gemaakt waar hij de rest van zijn leven mee zal moeten leven. Helaas, ik ook. Maar dat zou ik ook doen als we ons niet zouden verzoenen.

Mijn kinderen groeien op met hun ouders samen. We hebben nu een groter gevoel van betrokkenheid bij ons huwelijk. Mijn man is open, eerlijk en bereid naar me te luisteren als me iets dwars zit. Hij is volledig nuchter en eerlijk gezegd, een nog betere familieman dan ooit tevoren, omdat hij weet hoe dicht hij kwam om alles te verliezen.

Ons huwelijk zal nooit meer hetzelfde zijn, maar het is aan het genezen. Niet alle situaties zijn zwart-wit, en het is niet altijd de juiste keuze om te blijven, maar ik wist in mijn hart dat het zo was en daar heb ik geen spijt van gehad. Iemand zei me destijds: “Je hebt je geloften serieus genomen, en je zult voor je huwelijk vechten tot je denkt dat er geen strijd meer mogelijk is.” En dat is precies wat ik heb gedaan.

De slechte keuze van mijn man heeft ons niet kapot gemaakt omdat ik het niet heb toegelaten, en ik weet vrij zeker dat dat moeilijker is dan gewoon weggaan. Dat is moedig – als je hart in duizend stukjes is gebroken en je ervoor kiest om degene die het heeft verbrijzeld te vergeven en te vertrouwen in de hoop op het huwelijk waar je altijd van hebt gedroomd.

Je kunt het. Ik duim voor je. Ik ben het bewijs dat je het kunt!

Houd vol. Rome is niet in één dag gebouwd…

Bid voor je, vriend!

Je vindt het misschien ook leuk:

Waarom ik koos om te blijven nadat mijn man ontrouw was

De verrassende weg terug naar vertrouwen na een affaire

De affaire van je man had niets te maken met je seksleven, je gewicht of je afspraakjes

Wil je meer verhalen over liefde, familie en geloof uit het hart van elk huis, rechtstreeks bij jou bezorgd? Meld u dan hier aan!