In een New York Times profiel van deze week, zat mijn collega Vivian Wang met Mevr. Marinoni aan tafel voor een zeldzaam interview. Mevrouw Marinoni is, net als mevrouw Nixon, een activiste en organisator van het eerste uur, maar in tegenstelling tot mevrouw Nixon is ze erg op zichzelf (ze noemt zichzelf “verlegen”).
De dochter van twee onderwijzers hielp mevrouw Marinoni bij de oprichting van de Alliance for Quality Education in New York in 2000, die strijdt voor gelijke financiering voor verschillende schooldistricten. Daar ontmoette ze ook mevrouw Nixon, die woordvoerster voor de groep was.
Nu is mevrouw Marinoni bezig haar plaats in de politieke schijnwerpers te vinden. Hier zijn enkele ongepubliceerde fragmenten uit dat interview.
Over het leven in het publieke oog
Als je getrouwd bent met een beroemdheid en je bent zelf geen beroemdheid, zijn er manieren om niet in de schijnwerpers te staan. Ik heb die geperfectioneerd, en ik houd me eraan.
Nu ze kandidaat is voor gouverneur, is het een heel vergelijkbare dynamiek. Mensen willen Cynthia in actie zien. Zij weet hoe ze daarmee om moet gaan, en wij weten hoe we daarmee om moeten gaan.
In sommige opzichten is het bijna moeilijker als je het over beroemdhedenmedia hebt dan over politieke media. … Bij de politieke verslaggeving zijn ze tenminste meer gefocust op mijn werkleven dan op wat voor kleren ik draag.
Op weg naar een derde kind
Mevrouw Nixon heeft twee kinderen uit een eerdere relatie met Danny Mozes, een onderwijzer. Mevrouw Marinoni beviel in 2011 van hun zoon Max, na verschillende miskramen.
De zesde keer, het werkte.
Het bracht je hoofd een beetje in de war – elke keer was het van, “Oh, oké.., nu gebeurt het.” En dan weer niet.
Bij de laatste was ik bij de tweede termijn aangekomen, en toen werd vastgesteld dat de baby niet levensvatbaar was. Ik zou de baby waarschijnlijk toch hebben verloren, dus heb ik een abortus laten doen.
Er hing nog steeds een soort duisternis rond het idee van een abortus in de tweede termijn. De wetten zijn nog niet helemaal up-to-date. Als je dat aan den lijve ondervindt, heeft dat een impact op je.
Cynthia is al heel lang een voorstander van abortus. Ik denk dat deze ervaring het echt duidelijk heeft gemaakt. Dit is een van de kwesties waarvoor ze het langst heeft gevochten.
Over hun rol in huis en gezin
Ik ben vaak meer de echtgenote. Ze heeft een paar grote publieke dingen gedaan. Dat ik er even tussenuit ben en thuis ben bij de kinderen, daar heb ik denk ik meer voor gepleit.
Ik kon me eigenlijk niet voorstellen gelukkig getrouwd te zijn met kinderen. Ik dacht: “Dat gaat me nooit lukken.” Ik vind het geweldig dat ik dat wel heb. Het is enorm.
Wat we lezen
– Ayanna Pressley’s triomf. De eerste zwarte vrouw die in de gemeenteraad van Boston is gekozen, kan de eerste zwarte vrouw worden die Massachusetts in het Congres vertegenwoordigt. Ze versloeg in de voorverkiezing een zittende politicus die al 10 jaar in functie was.