Horoscoop : Steenbok
Een typisch antwoord van een zeer ongewone man. Geboren op oudejaarsavond 1937 in Port Talbot, Zuid-Wales, past Sir Philip Anthony Hopkins niet in het stereotype van een acteur die per ongeluk op Hollywood glorie valt. Integendeel. Hij zegt dat hij als tiener precies wist waar hij wilde zijn, vanaf het moment dat hij de onstuimige Welshe ster Richard Burton ontmoette, wiens zus vaak in de bakkerij van Anthony’s ouders kwam. Op dat moment, zegt hij: “wist ik dat ik weg wilde uit Wales. Ondanks zijn beweringen dat hij “een idioot” was, won de jonge Anthony in 1955 een pianostudiebeurs en ging studeren aan het Welsh College of Music and Drama in Cardiff. Na een verblijf van drie jaar in het Britse leger bij de Royal Artillery werd hij toegelaten tot de Royal Academy of Dramatic Art, en kreeg hij daarna les van “grand guy” Sir Laurence Olivier.
Af het eind van de jaren zestig maakte de acteur zijn filmdebuut in The White Bus uit 1967, en trad hij op in zijn allereerste tv-optreden. Na zijn doorbraak op het witte doek in The Lion In Winter, balanceerde hij scherm- en toneeloptredens, en kreeg hij in 1971 de prijs voor de meest veelbelovende nieuwkomer bij de London Theatre Critics Awards.
In 1974, getrouwd met zijn tweede vrouw Jennifer Lynton, met wie hij in 1972 scheidde van zijn vrouw van vijf jaar, Petronella Barker, met wie hij een dochter Abigail kreeg, besloot Anthony naar de States te gaan. In Amerika maakte hij zijn Broadway-debuut, won een Emmy en vond de plek die hij zijn thuis zou noemen Los Angeles.
“Ik had nog nooit zoiets gezien als Californië,” zegt hij. “Al die langbenige meisjes. Ik ging elke avond naar Dean Martin’s restaurant, dronk tequila en zag alle lichten in mijn hoofd aangaan.” Hij woonde daar tien jaar met Jenni, voordat hij terugkeerde naar Londen om op de planken te staan.
Het podium was natuurlijk niet echt Anthony’s favoriete bezigheid. “Voor mij zou de hel een natte woensdagmiddag in de Old Vic zijn, voor de rest van de eeuwigheid, op het toneel staan in een gerimpelde maillot en Shakespeare doen,” zegt hij. “Ik haatte elke minuut ervan.”
Teruggekeerd naar Los Angeles, maakte hij een reeks tv-films voor zijn Oscarwinnende rol in Silence Of The Lambs uit 1991. In de jaren negentig kreeg hij nog drie Academy Award-nominaties, debuteerde hij als regisseur en werd hij geridderd door de koningin. Hij sloot het millennium af met een permanente verhuizing naar de VS, waar hij de eed van staatsburgerschap aflegde in een besloten ceremonie die voor het nageslacht werd opgenomen door vriend Steven Spielberg.
Terwijl hij zich in LA vestigde, bleef zijn vrouw Jenni in Londen. “Ze zei: ‘Hoe kun je daar nou willen wonen? Je moet wel gek zijn’,” herinnerde hij zich. “Ik vertelde haar laatst dat ik een paar cowboylaarzen en een baseballpet had gekocht. Ze zei: ‘Nou, dan is er geen hoop meer’.”
Er was ook weinig hoop voor de langeafstandsrelatie van het stel. In 2002, na 30 jaar huwelijk, scheidden de twee. Hij omschreef zichzelf als “niet hebzuchtig” en legde uit: “Plotseling zeg ik: ‘Dat is het’. Ik ben geen wreed persoon. Ik ontgroei dingen.” De romantiek keerde echter terug in zijn leven in 2002 toen hij de Zuid-Amerikaanse antiekhandelaar Stella Arroyave ontmoette. De twee trouwden in een kleine ceremonie in Anthony’s huis in maart 2003.
Jarenlang gescheiden geweest van zijn actrice dochter Abigail, gaf hij in oktober 2002 in een interview met een tijdschrift toe dat hij geen idee had waar ze was, behalve dat ze “ergens in Engeland” woont. Nadat hij haar geluk had gewenst, voegde hij eraan toe: “Ik hoop dat het goed met haar gaat Het leven is het leven. You get on with it.”
De acteur blijft zijn filmkeuzes maken met dezelfde onafhankelijkheid die hij in zijn privéleven aan de dag legt. “Zolang het een mooie locatie is en het script goed is, vraag ik me niet af of het een goede carrièrestap is en al die onzin,” zegt hij. “Het is een baan. Richt me op de camera, dat is het.”