Harvard University’s historische en vooraanstaande Arnold Arboretum, onderdeel van Boston’s Emerald Necklace, is een wetenschappelijk onderzoeksstation, een openbaar park, en een bomenmuseum. Het innovatieve ontwerp van het 281 hectare grote terrein is het resultaat van de samenwerking tussen landschapsarchitect Frederick Law Olmsted en Charles Sprague Sargent, directeur van het Arboretum en een vooraanstaand voorstander van nationaal bosbehoud. Het Arboretum, dat de visie van de mede-ontwerpers weerspiegelt, werd na zijn oprichting een bestemming in de Emerald Necklace.
Harvard College richtte het Arboretum in 1872 op door een legaat van de walvishandelaar James Arnold, die Sargent het jaar daarop als directeur aannam. Hij hoopte een internationale collectie van houtachtige soorten van Noord-Amerika en Oost-Azië aan te leggen en deze te ordenen volgens het beste wetenschappelijke classificatiesysteem van die tijd. Sargent wilde ook dat het Arboretum terrein een esthetisch aangename, parkachtige uitstraling zou hebben. Hij nam in 1874 contact op met Frederick Law Olmsted en nodigde hem uit om aan het project mee te werken.
Olmsted was aanvankelijk bezorgd dat het niet mogelijk zou zijn om ontwerpen voor een arboretum en een park succesvol te combineren. Uiteindelijk werd hij enthousiast over het project en ontwikkelde in 1878 een voorlopig plan voor het Arboretum. Het ambitieuze project was een dure onderneming die nog vier jaar duurde voordat de visie werkelijkheid werd. Een creatieve huurovereenkomst tussen Harvard College en de stad Boston in 1882 maakte het Arboretum onderdeel van Boston’s nieuwe parksysteem. Boston verkreeg het eigendomsrecht op de grond, terwijl Harvard een pachtovereenkomst voor 1000 jaar behield, met een huurprijs van 1 dollar per jaar. Zoals overeengekomen, onderhoudt het personeel van het Arboretum de plantencollectie en stelt het het terrein gratis open voor het publiek, terwijl de stad het wegennet onderhoudt en zorgt voor politietoezicht.
Arnold Arboretum herbergt meer dan 7.000 planten die samen 4.544 verschillende soorten vertegenwoordigen, die zijn gerangschikt op soort en familie. Geïnspireerd door de wens van de universiteit om planten te verzamelen, reisde Sargent, tijdens zijn ambtstermijn bij het Arboretum, naar Azië en door de Verenigde Staten op zoek naar planten die in het klimaat van New England zouden groeien. Veel van zijn vondsten bracht hij mee terug naar Boston. Hoewel het Arboretum zijn bekendste verwezenlijking is, was Sargent een productief schrijver. Zijn onderzoek leidde tot een 14-delig werk, Silva of North America, waarin hij alle bekende boomsoorten van Canada en het vasteland van de Verenigde Staten beschreef en illustreerde.
Alle terreinen, op twee na – de Walnut Street en South Street tracts, die direct eigendom zijn van de universiteit – zijn opengesteld voor het publiek, en gratis rondleidingen en wandelingen onder leiding van een gids voeren bezoekers langs de paden van het Arboretum. Het Hunnewell Building Visitor Center biedt tentoonstellingen, een cadeauwinkel, activiteiten voor kinderen, een tuinbouwbibliotheek, kaarten en hulp van het personeel. Een faciliteit op het terrein voert wetenschappelijk onderzoek uit en biedt een grote verscheidenheid aan educatieve programma’s voor het publiek. Het Arboretum werd in 1966 door de Minister van Binnenlandse Zaken aangewezen als National Historic Landmark. Het bezoekerscentrum van het Arnold Arboretum is gevestigd in het Hunnewell-gebouw aan 125 Arborway, Boston, MA. Het Arboretum is aangewezen als een National Historic Landmark.
Om meer geschiedenis en cultuur van Massachusetts te ontdekken, bezoek de Massachusetts Conservation Travel Itinerary website.