Ik weet niet hoe kinderen tegenwoordig op het schoolplein heten, maar toen ik opgroeide werd er af en toe op het schoolplein over namen gediscussieerd: Is Jamie een jongensnaam of een meisjesnaam? En Robin… of Leslie? Het leek erop dat basisschooldebutanten altijd de voorkeur gaven aan hun eerste ervaring met een naam.
Distroscale
Met het perspectief dat leeftijd biedt, weten we het echte antwoord dat sommige van onze meer progressieve schoolvrienden toen al wisten (het kan een van beide zijn). Maar hoewel het idee van vrouwelijke Jamies me niet echt stoorde toen ik opgroeide, had ik wel het gevoel dat zij de buitenbeentjes waren.
Nadat ik in de jaren daarna heel wat Jamies heb gekend (zowel mannen als vrouwen), ben ik de genderneutraliteit van de naam gaan accepteren. Maar in het midden van een blog die zich verdiept in babynaamgegevens, hoe zou ik nee kunnen zeggen tegen een uniseks naamtwist?
Ben ik een man met een vrouwennaam, of had mijn 10-jarige ik gelijk? Nou, de jonge Jamie zou verbaasd zijn. Eenenzestig procent van de Jamie’s die sinds 1980 zijn geboren, zijn meisjes (waaronder de extraordinaire Herald-gezondheidsverslaggever Jamie Komarnicki). De cijfers zijn zelfs nog schever (bijna twee tegen één) als je andere, typisch vrouwelijke schrijfwijzen van de naam in aanmerking neemt: Jaime en Jaimie.
Jamie is natuurlijk niet de enige uniseks die er is, dus heb ik de cijfers voor een reeks andere namen berekend (let op: bij vergelijkingen worden in de meeste gevallen dezelfde schrijfwijzen gebruikt en worden meestal alleen de meest voorkomende schrijfwijzen van de naam vergeleken). Dit zijn de resultaten (ga met uw muis over de grafiek voor de ruwe getallen):
Sorry, er lijkt een probleem te zijn met het laden van dit element.
A Tale of Two Jamies
De uitsplitsingen van individuele namen komen waarschijnlijk niet als een verrassing, maar verschillende culturen hebben verschillende trends in naamgeving.
De Schotse afkomst van mijn ouders verklaart mijn naam – terwijl de naam in Alberta duidelijk uniseks is, blijft het in Schotland voornamelijk jongensgebied.
Terwijl ik me op Alberta concentreerde, wees deze kleine brok kennis me op Schotse statistieken: In 2013 deelden 214 Schotse jongens mijn naam, tegen vijf (!) meisjes – 13 als je alle mogelijke schrijfwijzen meerekent. In Alberta was 2013 pas de zevende keer in de afgelopen 34 jaar dat er meer jongens-Jamies dan meisjes-Jamies waren.
Jamie is in het geboorteland van mijn ouders consequent een Top 100-jongensnaam geweest, en versloeg daar de meisjes-Jamies. Ik weet niet zeker wat er anders is in Canada, maar hier is hij androgyn en een beetje vrouwelijk. Ik heb zelfs gemerkt dat veel mensen aannemen dat de voornaam van een mannelijke Jamie eigenlijk James is.
In de Schotse proeftuin is Jamie niet het enige voorbeeld: in de afgelopen drie jaar waren de Taylors bijna evenredig verdeeld (terwijl ze zwaar in de minderheid waren bij de jongens), terwijl de meisjes Caseys de jongens met een vrij aanzienlijke meerderheid overtroffen.
Cultuur, zo lijkt het, zelfs verschillende West-Engelse culturen, kunnen een grote rol spelen als het op namen aankomt.
Andere vernoemingstrends
Terwijl traditie een rol speelt bij sommige vernoemingsbeslissingen, is mode zeker een andere culturele invloed. Hoewel veel van de uniseksnamen die ik heb onderzocht gestaag ten gunste van het ene of het andere geslacht leunden (zoals opgemerkt was Jamie in 27 van de 34 jaren een meisjesnaam), doen naamtrends soms een naam van het ene geslacht naar het andere overhellen.
Neem Taylor. Taylor was lange tijd een jongensnaam, maar dat begon allemaal te veranderen in de vroege jaren ’90, toen de naam explodeerde in populariteit als meisjesnaam. Na een opleving in het begin van het decennium, was hij in 1992 in de top 10 terechtgekomen. Ondertussen nam het aantal Taylor-jongens gestaag af – de naam wordt sindsdien voornamelijk voor meisjes gebruikt.
Quinn lijkt vandaag de dag dezelfde trend te doormaken. Tot 2009 was het vaker een jongensnaam, maar van 2010 tot en met 2013 is de populariteit onder meisjes sterk gestegen, en begint het erg veel te lijken op een Taylor voor een nieuwe generatie.
Sorry, er lijkt een probleem te zijn met het laden van dit element.
Geen jongens met de naam Sue
Eindelijk zal natuurlijk geen enkele naam 50-50 worden verdeeld. Weinig mensen kijken op van een man die Jamie heet of een vrouw die Casey heet. Dit is geen Boy Named Sue-situatie.
En hoewel er een meisje was met de naam Dave (1982) en een jongen met de naam Lily (2011), zijn er van 1980 tot 2013 geen jongens geboren die Sue heten. Misschien dient Johnny Cash’s liedje als een waarschuwing tegen geweld in café’s op latere leeftijd.