Bonjour! Bonjour! Bonjour! Bonjour! Kinderen uit de jaren negentig zullen nooit de eerste keer vergeten dat ze Belle haar arme provinciestadje in het 18e-eeuwse Frankrijk zagen binnenwandelen. Of haar angstaanjagende eerste kennismaking met het Beest. Sacré bleu, laten we Lumiere, Cogsworth, en Mevr. Pots niet vergeten. Dat komt omdat Belle en het Beest de tand des tijds heeft doorstaan als een iconische tekenfilm die resulteerde in de Disney-renaissance van de jaren ’90. De film, die in 1992 werd genomineerd voor de Oscars als beste film, werd gecomponeerd door meesterbrein Alan Menken, de man achter andere klassiekers als De kleine zeemeermin, Aladdin, Pocahontas, Mulan en The Hunchback Of Notre Dame.
Als u in de stemming bent om herinneringen op te halen, hebben we de meest memorabele, betoverende en hilarische citaten uit Beauty And The Beast voor u op een rijtje gezet. (En, uhhh, misschien blokkeer je middelbare school sociale studies en denk niet na over het feit dat Belle en Beest samen een decennium of twee voor de Franse Revolutie die waarschijnlijk zag ze een onverkwikkelijke dood ontmoeten. Sacré bleu! )
“Hij is geen monster, Gaston; jij wel!” – Belle
“Hier ontmoet ze Prins Charming, maar ze ontdekt pas in hoofdstuk drie dat hij het is!” – Belle
“Als ’t niet barok is, moet je ’t niet maken.” – Cogsworth
Gaston: “Hoe kun je dit lezen? Er zijn geen plaatjes!”
Belle: “Nou, sommige mensen gebruiken hun verbeelding.”
“Snap je het niet? Zij is de ware. Het meisje waar we op hebben gewacht. Ze is gekomen om de betovering te verbreken!” – Lumiere
“Goed. Jij wordt verliefd op haar, zij wordt verliefd op jou, en poef, de betovering is verbroken. Tegen middernacht zijn we weer mensen!” – Lumiere
“Natuurlijk, natuurlijk. Maar wat is een diner zonder een beetje muziek?” – Lumiere
“Ma chère mademoiselle. Het is met de grootste trots en het grootste plezier dat wij u vanavond verwelkomen. En nu nodigen wij u uit om te ontspannen en een stoel te pakken, want de eetzaal presenteert u met trots… uw diner.” – Lumiere
“Een verhaal zo oud als de tijd, zo waar als het maar zijn kan. Nauwelijks vrienden, en dan buigt er onverwacht iemand.” – Mevrouw Potts
“Neem het met je mee, dan heb je altijd een manier om terug te kijken… en aan mij te denken.” – Beest
“Ik wil avontuur in de wijde wereld, ik wil meer dan ik kan vertellen… Voor één keer zou het fijn zijn als iemand begrijpt, dat ik zoveel meer wil dan zij gepland hebben!” – Belle
“Probeer het grijze spul, het is heerlijk! Geloof je me niet? Vraag het aan de gerechten!” – Lumiere
“Ze waarschuwde hem zich niet te laten misleiden door uiterlijkheden, want schoonheid zit van binnen.” – Verteller
Gaston: “LeFou, ik ben bang dat ik heb zitten denken.”
LeFou: “Een gevaarlijk tijdverdrijf.”
Gaston: “Ik weet het.”
“Hij werd wanhopig en verloor alle hoop. Want wie kan er ooit leren van een beest te houden?” –
“Als hij van een ander kon leren houden en haar liefde terugverdienen, dan zou tegen de tijd dat het laatste bloemblaadje viel, de betovering verbroken zijn.” – Verteller
“Ik heb dit nog nooit voor iemand gevoeld. Ik wil iets voor haar doen.” – Beest
“Nou, er zijn de gebruikelijke dingen: bloemen… chocolaatjes… beloftes die je niet van plan bent na te komen.” – Cogsworth
“Neem het mee, dan heb je altijd een manier om terug te kijken… en aan mij te denken.” – Beest
“Dacht je nou echt dat ze iemand als jij zou willen als ze iemand als mij had?” – Gaston
“Nieuw en een beetje verontrustend. Wie had ooit gedacht dat dit zou kunnen? Hij is inderdaad geen prins op het witte paard, maar hij heeft iets dat ik niet heb gezien.” – Belle
Beest: “Ik heb haar laten gaan…”
Cogsworth: “Wat? Maar waarom?”
Beest: “Omdat ik van haar hou…”
“Oh, probeer geduldig te zijn, meneer. Het meisje heeft haar vader en haar vrijheid in één dag verloren.” – Mrs Potts…
“Misschien is er iets wat er eerst niet was.” – Mrs Potts… Naar de kast met jou, Chip. Het is al bedtijd voor je. Welterusten, liefje. – Na al die tijd heeft hij eindelijk geleerd lief te hebben. – Mrs Potts
“Be Our Guest” Lyrics
Be our guest
Be our guest
Put our service to the test
Doe je servet om je nek, cherie
En wij zorgen voor de rest
Soup du jour
Hot hors d’oeuvres
Why, we only live to serve
Probeer het grijze spul, het is heerlijk
Gelooft u me niet? Vraag het de gerechten
Ze kunnen zingen
Ze kunnen dansen
Ten slotte, juffrouw, dit is Frankrijk
En een diner hier is nooit second best
Ga door, klap uw menu open
Kijk er even naar en dan zult u
Onze gast
Oui, onze gast
Beleef onze gast
Runderragout
Kaassouffle
Pastei en pudding “en flambe”
Wij bereiden en serveren met flair
Een culinair cabaret
U bent alleen
En u bent bang
Maar het banket is al voorbereid
Niemand is somber of klaagt
Terwijl het platware vermaakt
Wij vertellen moppen
Ik doe trucjes
Met mijn collega kandelaars
En het is allemaal in perfecte smaak dat kun je kunt wedden
Kom op en hef je glas
Je hebt je eigen vrijkaart gewonnen
Om onze gast te zijn
Als je gestrest bent
Het is lekker eten wat we voorstellen
Be our guest
Be our guest
Be our guest
“Er was eens.., in een ver land, leefde een jonge prins in een glanzend kasteel. Hoewel hij alles had wat zijn hartje begeerde, was de prins verwend, egoïstisch en onaardig. Maar op een winternacht kwam er een oude bedelares naar het kasteel die hem één roos aanbood in ruil voor onderdak tegen de bittere kou. Afgunstig door haar haveloze uiterlijk, spotte de prins met het geschenk en wendde de oude vrouw af. Maar zij waarschuwde hem zich niet te laten misleiden door uiterlijkheden, want schoonheid zit van binnen. En toen hij haar weer wegstuurde, smolt de lelijkheid van de oude vrouw weg en onthulde een beeldschone tovenares. De prins probeerde zich te verontschuldigen, maar het was te laat, want zij had gezien dat er geen liefde in zijn hart was. En als straf veranderde ze hem in een afzichtelijk beest en betoverde het kasteel en allen die er woonden met een krachtige betovering. Beschaamd over zijn monsterlijke gedaante, verborg het beest zich in zijn kasteel, met een magische spiegel als zijn enige venster naar de buitenwereld. De roos die ze had aangeboden was werkelijk een betoverde roos, die zou bloeien tot zijn 21e jaar. Als hij kon leren van een ander te houden, en haar liefde terugverdienen tegen de tijd dat het laatste bloemblaadje viel, dan zou de betovering verbroken zijn. Zo niet, dan zou hij gedoemd zijn om voor altijd een beest te blijven. Naarmate de jaren verstreken, werd hij wanhopig en verloor alle hoop. Want wie kan er ooit leren om van een beest te houden?” – Wat moeten we doen, meester? Beest: Dat doet er nu niet toe. Laat ze maar komen.
“Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie komst naar mijn bruiloft. Maar eerst kan ik beter naar binnen gaan en het meisje ten huwelijk vragen.” – Gaston
“Moet ik nog steeds in de kast slapen?” – Spaan