Bijna 6 procent van de volwassen bevolking in de Verenigde Staten voldoet aan de criteria voor een borderline persoonlijkheidsstoornis, volgens het grootste onderzoek naar persoonlijkheidsstoornissen tot nu toe.1 Uit dit onderzoek blijkt dat bijna de helft mannen zijn (47 procent) en iets meer vrouwen (53 procent).
Eén van de belangrijkste kenmerken van een borderline persoonlijkheidsstoornis (BPD) is emotiedysregulatie. Mensen met deze stoornis ervaren grote stemmingswisselingen met plotselinge en intense woede, die ze vaak richten op hun naasten. In sommige gevallen hebben ze een “hoog-conflict” persoonlijkheid, wat betekent dat ze een herhaald patroon hebben om hun woede te richten op een of meer specifieke doelwitten van schuld, waardoor conflicten langer duren of escaleren. Als u zo’n doelwit bent (vriend, vriendin, echtgenoot, ouder, kind, collega, naaste buur, een helpende professional), weet u waar ik het over heb. Dit is een groot probleem voor de geestelijke gezondheid dat elke dag de relaties van tientallen miljoenen mensen beïnvloedt.
Dit bericht is geschreven om u een aantal tips te geven over hoe Targets of Blame kunnen omgaan met een persoon met borderline persoonlijkheidsstoornis. Deze tips kunnen ook diegenen met BPD helpen die dit patroon proberen te overwinnen. Het is belangrijk op te merken dat er veel mensen met BPD zijn die geen hoog-conflict persoonlijkheden (HCP’s) hebben en daarom niet gepreoccupeerd zijn met specifieke Doelen van Verwijt. Ik heb het hier dus alleen over borderline HCP’s.
1. Het gaat niet om jou
Borderline HCP’s maken een fundamentele fout over de oorzaak van hun problemen. Ze denken dat het de schuld is van een specifieke andere persoon. Ze zien echt niet dat ze zelf bijdragen aan hun eigen levensproblemen of die in de eerste plaats zelf veroorzaken. Dit is een onbewuste barrière, dus je moet niet proberen om hen hun aandeel in het probleem te laten “inzien”. Dat verhoogt alleen maar hun defensiviteit en maakt het alleen maar erger. Volg in plaats daarvan gewoon mijn suggesties hieronder.
In plaats van te proberen hun eigen gedrag te veranderen, zeggen ze vaak: HET IS ALLEMAAL JOUW SCHULD! Maar dat is het niet. Hier helpt het om tegen jezelf te zeggen: Het gaat niet om mij! Het gaat over hun moeite om hun eigen problemen te begrijpen en op te lossen. Het gaat over hun moeite met het beheersen van hun eigen emoties. Ik hoef mezelf niet te verdedigen en te proberen te rechtvaardigen of uit te leggen wat ik heb gedaan. Dat zou alleen maar tot meer conflicten leiden.
Natuurlijk, als hun woede fysiek bedreigend is, moet je jezelf wel beschermen, bijvoorbeeld door bij hen weg te gaan naar een veilige plek. Maar als er geen sprake is van fysiek gevaar, dan kunt u zich concentreren op het niet reageren op hun uitspraken en reageren met een of meer van de volgende suggesties.
2. Probeer een kalmerende verklaring
Als u kunt, probeer dan kalm te blijven en geef de persoon een verklaring waaruit empathie, aandacht en/of respect blijkt (een “EAR-verklaring℠”): Ik kan zien hoe frustrerend deze situatie voor u is. Vertel me meer-ik wil begrijpen wat er aan de hand is. Ik weet dat dit een belangrijke tijd of kwestie voor je is. Ik zal er samen met jou aan werken. Dit creëert een gevoel van niet ik-tegen-jij, maar eerder dat we samen werken aan het oplossen van een probleem.
De basis
- Wat is persoonlijkheid?
- Vind een therapeut bij mij in de buurt
Bedenk dat emoties besmettelijk zijn, en hoogoplopende emoties zijn zeer besmettelijk. Je zult dus het gevoel hebben dat je net zo van streek raakt als de borderline HCP. Maar als je die drang kunt overstemmen, kun je in plaats daarvan een kalmerende uitspraak doen. De kans is groot dat je kalmte aanstekelijk werkt en dat de persoon minder boos wordt, omdat je je niet met boosheid of defensiviteit hebt ingelaten.
Nu begrijp ik dat dit misschien wel het laatste is wat je wilt doen als je de schuld krijgt van een probleem. Maar het helpt meestal wel, omdat je het conflict onschadelijk maakt en je richt op wat je echt aan de situatie kunt doen. Dit kan heel kort worden gedaan, vooral als u zich vervolgens richt op hun keuzes.
3. Keuzes analyseren
Gezinsleden hebben de neiging om in het verleden te blijven hangen, hun acties te verdedigen en anderen de schuld te geven. Ga daar niet heen. Houd de focus op de toekomst en wat er nu kan worden gedaan. Indien nodig, denk in termen van hun keuzes nu en stel voor dat ze kijken naar wat ze kunnen doen om met een frustrerende situatie om te gaan. U kunt opties voorstellen, zoals: Het lijkt me dat je hier een keuze hebt: Je zou kunnen proberen dit probleem zelf op te lossen of ik zou kunnen proberen je te helpen of je zou iemand kunnen zoeken die echt ervaren is in het oplossen van dit soort problemen.
Personality Essential Reads
Of je zou kunnen kijken naar je eigen keuzes. Ik kan nu gewoon weglopen, of ik kan meer te weten komen over wat er werkelijk aan de hand is en wat suggesties doen. Alleen al de wetenschap dat je keuzes hebt wanneer je met een hulpverlener te maken hebt, kan het vaak gemakkelijker voor je maken.
4. Reageren op verkeerde informatie
Grens HCP’s verdraaien vaak informatie, geven er een alles-of-niets draai aan, of trekken overhaaste conclusies, of verpersoonlijken dingen die echt niet persoonlijk zijn. In plaats van kritiek te leveren op wat hij/zij zojuist heeft gezegd, kun je hem/haar juiste informatie geven. Bijvoorbeeld, als hij/zij boos zegt: Je hebt me gisteren niet eens gebeld terwijl je wist dat ik vreselijke pijn had! kun je zeggen: Ik zat de hele dag in een vergadering, dus ik kon niet bellen. Of: Ik was me niet bewust van de situatie waarin je je bevond tot vandaag. (Zeg natuurlijk alleen iets dat waar is.) Op deze manier geef je gewoon de juiste informatie, in plaats van defensief te worden en ruzie te maken over hun boze uitspraken. En je vermijdt dat je de persoon terug bekritiseert omdat hij zo ongeduldig is of het niet begrijpt – wat het alleen maar erger maakt.
5. Grenzen stellen
Borderline HCP’s verleggen vaak grenzen. Ze willen veel contact. Ze bellen of sms’en veel, of komen zelfs ongevraagd op je kantoor. Ze zijn erg onzeker over hun relaties, maar dat betekent niet dat hun constante contact oké is. Je hebt het recht om grenzen te stellen en het zal de ander helpen om te weten wanneer ze het risico lopen om je weg te duwen. (Ze weten het echt niet.)
Ze kunnen ook proberen andere mensen erbij te betrekken, zoals je familieleden, je baas op het werk, of je vrienden. Ze proberen voortdurend anderen te rekruteren om hun negatieve pleitbezorgers te zijn, om hun negatieve gedrag te ondersteunen en om u de schuld te geven. In al deze situaties is het nodig om grenzen te stellen, om de persoon te laten weten waar je grenzen liggen.
Als je grenzen stelt, doe dat dan met een kalmerende verklaring die getuigt van enige empathie, aandacht en/of respect. Maak het ook niet persoonlijk, indien mogelijk. Zeg dus niet: Je bent te intens. Ik wil niet zoveel tijd met je doorbrengen. Dat is te afwijzend. Zeg in plaats daarvan iets als: Ik zal het de komende weken superdruk hebben, dus ik zal je niet veel kunnen zien. Laten we een tijd afspreken om af te spreken. Dat kan een paar weken later zijn of meer. Beslis dan welke mate van betrokkenheid je wilt en hou je plannen binnen dat bereik. Vanwege hun intensiteit is het vaak gemakkelijker om minder frequent contact te hebben, zodat je niet opbrandt of ontploft en de dingen erger maakt. Probeer niet te afwijzend te zijn in je toon.
Als je de behoefte voelt om grote grenzen te stellen, zoals het beëindigen van de relatie, kan het helpen om je niveau van contact geleidelijk af te bouwen, in plaats van de persoon abrupt in de steek te laten. Verlaten is hun grootste onderliggende probleem en kan woede uitlokken, of je stalken, of erger.
Of je nu een relatie hebt met iemand met BPD, of zelf BPD hebt, deze tips kunnen je helpen om met die relaties om te gaan. Veel van deze tips zijn het tegenovergestelde van wat u misschien zou willen doen. Maar door de relatie op deze manier te managen, kun je veel conflicten voorkomen of kalmeren.