- 19 november 2012
Door Veronica Wells
In 1991, na het succes van zijn zelfgefinancierde project, Hollywood Shuffle besloten Keenan Ivory Wayans en Robert Townsend om een studiofilm te maken, een primeur voor Townsend. De samenwerking deed het niet zo goed in de bioscoop, maar meer dan 20 jaar later is het een favoriet in de zwarte gemeenschap. Je kent de tekst en de liedjes. Bekijk deze geheimen achter de schermen.
Waar kwam het verhaal vandaan?
Hoewel het verhaal gebaseerd was op verschillende R&B groepen en soloartiesten, waaronder The Temptations, The Dells, Frankie Lymon en Sam Cooke, vertelde Robert Townsend aan Black Voices dat het uiteenvallen van The Temptations toen hij nog een kind was, het verhaal inspireerde. “Ik groeide op met veel van de zanggroepen uit de jaren ’60, zoals The Temptations, The Dells en The O’Jays. Ik hield altijd al van muziek. Toen The Temptations uit elkaar gingen, nam ik dat persoonlijk op. kwam daar uit voort.”
Eddie Kane?
Misschien was jij slimmer dan de rest van ons; maar jarenlang dachten verschillende mensen dat Eddie’s achternaam Kane was. In werkelijkheid was zijn naam King… zoals Martin Luther.
Keenan moest JT zijn
Het is moeilijk voor te stellen dat iemand anders de rol van “Ladie’s Man”, “JT”, zou spelen, beroemd gemaakt door de man die consequent als rokkenjager wordt gecast, Leon. Hoewel hij de rol tot in de puntjes speelde, was die aanvankelijk niet voor hem bedoeld. Het was de bedoeling dat Keenan Ivory Wayans, die samen met Townsend het script voor de film schreef, JT zou spelen. Leon vertelde Black Voices hoe hij uiteindelijk de rol kreeg. “Ik kende Robert voor die tijd niet. Hij zag me op de MTV awards met Madonna, en vertelde me dat hij me in haar video ‘Like a Virgin’ had gezien. Ik denk dat Keenan Ivory Wayans de rol in de film zou spelen, maar hij kreeg ‘In Living Color,’ en hij kon het niet doen. Voordat dat gebeurde, wilde Robert dat ik de film zou doen.”
Duck’s zusje kwam bijna niet in de film
De scène waarin Duck met zijn zusje zingt, terwijl ze de kamer schoonmaakt, is een van de meest memorabele in de film, maar het was een toevoeging op het laatste moment die bijna niet in de film kwam. De studio was er niet zo happig op dat Townsend de tekst zou zingen van stukjes papier die in de kamer lagen. Als je erover nadenkt, is het een beetje afgezaagd; maar de stem van Tressa Thomas is zo ongelofelijk, dat het de moeite waard was om te behouden.
De dansscène
Als je de film bekijkt, zou je dit nooit opmerken, maar de enige reden waarom de dansscène met Sarge uit zwart-witfoto’s bestond in plaats van bewegende beelden, is omdat Townsend en de crew geen geld meer hadden voor de productie. Townsend vertelde Global Grind dat het gebrek aan geld eigenlijk niet zo erg bleek te zijn.
“Het dwingt soms tot creativiteit als je beperkingen hebt, dus het dwong mijn creatieve radar om hoger te gaan.”
Zo krijg je mensen zover dat ze een film gaan zien
Om de film te promoten, besloot de cast concerten te geven, waarbij de nummers die later in de film zouden voorkomen, werden gedebuteerd. Maar natuurlijk kan geen van de castleden, met uitzondering van Leon, in het echt zingen, dus de Dells waren eigenlijk degenen die backstage zongen, terwijl de acteurs op het podium optraden. Hoewel de cast veel promotie voor de film maakte, deed hij het niet zoals men verwachtte toen hij in de bioscoop kwam.
Hoe kreeg Choirboy de rol?
Tico Wells, die Choirboy speelt, had een ander auditieproces dan alle anderen. Townsend vertelde Black Voices: “Hij kwam naar een grote vee-oproep in New York City en ik improviseerde ongeveer 15 minuten met hem en zei toen: ‘Hij wordt Choirboy!’
Wat had Jackie Wilson ermee te maken?
Je weet wat ze zeggen, het echte leven kan soms vreemder zijn dan fictie. De hele scène waarin Bird uit een raam wordt gegooid is gebaseerd op een incident dat de echte zanger Jackie Wilson zou zijn overkomen. Blijkbaar is het draperen van mensen over balkons, als tapijten, in de mode in de muziekindustrie.
Ze leken wel een echte groep
Verschillende leden van de cast hebben gezegd dat ze tijdens het repetitieproces echt als een groep werden. Ze beschreven dat ze ruzie met elkaar maakten, elkaars egotripjes moesten doorstaan en natuurlijk leerden samenwerken. Tijdens een reünieshow met Mo’Nique legden de Five Heartbeats, minus Harry Lennix, die “Dresser” speelde, uit dat Robert de Heartbeat was die niet kon dansen en Harry de vredesbewaker in de groep was.
De ruzie tussen “Eddie” en “Flash”
De acteurs namen het groepsgebeuren echt heel serieus. Zo serieus, dat “Eddie” en “Flash” een beetje spanning met elkaar hadden toen ze de scènes speelden waarin Flash Eddies plaats als leadzanger zou innemen. In de reünieshow van Mo’Nique deelde Robert Townsend een gesprek tussen de twee.
“De scène waarin hij de deur dichtslaat en zegt If you ain’t got it, you ain’t gonna get it, cuz you ain’t got it, Man, I’m a black belt. Hij kan niet in mijn gezicht staan en al die dingen tegen mij zeggen. I’ma fight him.”
Gelukkig hoefden ze niet zo ver te gaan.
Whoops
Als Eddies vader hem vertelt dat hij niets zal bereiken, letterlijk “You ain’t gon’ be ish cuz I ain’t ish,” zie je dat zijn snor van zijn gezicht valt. Misschien is dat het redactieteam niet opgevallen. Of misschien hadden ze niet genoeg takes om de scène te verwijderen.
That Slap
Hawthorne James, de man die platenbaas “Big Red” speelde, had een sterke achtergrond in het Shakespeare-theater. In Shakespeare’s toneelstuk, Richard III, komt Richard binnen en, zoals hij zegt, “maakt Lady Ann het hof boven de kist.” Hij was degene die voorstelde dat Big Red naar Jimmy’s begrafenis zou komen en zou proberen Eleanor, gespeeld door Diahann Carroll, te versieren.
Die scène werd geweldig, vooral door de klap die Diahann Carroll uitdeelde. Hawthorne vertelde over die scène dat Diahann Carroll hem 30 keer sloeg terwijl ze probeerden die opname te maken. Hawthorne zei dat hij de hele tijd hoopte dat Carroll hem niet in het oor zou slaan. Op de allerlaatste take, is dat precies wat ze deed. Hawthorne zei dat zijn oor daarna nog drie dagen suisde.
Cult Classic
Hoewel de film niet de aantallen opleverde die de studio destijds zou hebben gewild, werd The Five Heartbeats een klassieker in de zwarte en zelfs mainstream gemeenschap. (Je weet dat omroepen graag de gemonteerde versie van die film op tv vertonen, soms weekend na weekend.) Meer dan 20 jaar nadat de film werd uitgebracht, lopen fans nog steeds op Leon “JT” af en vragen hem “hoe hij zijn broer zo kon doen. Anderen herkennen nog steeds Tressa Thomas, een volwassen vrouw, hoewel ze pas 11 was toen de film werd opgenomen. Een andere man kwam zelfs naar Townsend toe en zei dat hij aan de heroïne was toen hij de film zag; maar de laatste scène met “Eddie” die “I Feel Like Going On” zingt, inspireerde hem om beter te doen.
Trending op MadameNoire
