Kofi Annan
Kofi A. Annan was de 7e secretaris-generaal van de Verenigde Naties en was de oprichter en voorzitter van de Kofi Annan Foundation. In 2001 kregen hij en de Verenigde Naties gezamenlijk de Nobelprijs voor de Vrede. Kofi Annan werd geprezen omdat hij “bij uitstek de organisatie nieuw leven had ingeblazen”. (Noors Nobelcomité, oktober 2001). Hij overleed in 2018 na een kort ziekbed.
Post-VN-leven
Kofi Annan richtte de Kofi Annan Foundation op als katalysator voor duurzame vrede en inclusief bestuur door te anticiperen op dreigende bedreigingen veiligheid, ontwikkeling en mensenrechten. Met de Foundation werkte Annan vervolgens oplossingen uit en bracht hij de politieke wil in beweging om deze oplossingen te implementeren. Begin 2008 leidde hij het panel van eminente Afrikaanse persoonlijkheden van de Afrikaanse Unie, dat bemiddelde bij een vreedzame oplossing voor het geweld na de verkiezingen in Kenia.
Van februari tot augustus 2012 was hij de gezamenlijke speciale gezant van de VN en de Arabische Liga voor Syrië, met als opdracht een oplossing te vinden voor het conflict daar. De heer Annan was de stichtende voorzitter van de Alliance for a Green Revolution in Africa (AGRA), die werkt aan een voedselzeker en welvarend Afrika door snelle, duurzame groei van de landbouw te bevorderen op basis van kleine boerenbedrijven. De programma’s van AGRA investeren in bodemregeneratie en -gezondheid, verbeterde zaden, toegang tot markten, en capaciteitsopbouw en investeringen in de hele landbouwwaardeketen. Tot eind 2017 was hij voorzitter van het African Progress Panel, dat op het hoogste niveau pleit voor rechtvaardige en duurzame ontwikkeling in Afrika. Hij was lid van The Elders, een onafhankelijke groep van wereldleiders die samenwerken voor vrede en mensenrechten, en werd in 2013 tot voorzitter benoemd.
Kofi Annan was ook kanselier van de Universiteit van Ghana en bekleedde een aantal functies aan universiteiten over de hele wereld. Hij was bestuurslid, beschermheer of erelid van een aantal organisaties, waaronder de Stichting van de Verenigde Naties. Een volledige lijst is hier te vinden. Kofi Annan’s alom geprezen memoires: Interventions: A Life in War and Peace werd in 2012 gepubliceerd. Kofi Annan was voorzitter van de Wereldcommissie voor verkiezingen, democratie en veiligheid (maart 2011 tot september 2012) en lanceerde in januari 2013 de West-Afrikaanse Drugscommissie, als reactie op de sterke toename van drugshandel en -gebruik in West-Afrika en de gevolgen daarvan voor de veiligheid, het bestuur en de volksgezondheid.
Van september 2016 tot september 2017 was de heer Annan voorzitter van de Adviescommissie voor de staat Rakhine. De Adviescommissie voor de staat Rakhine werd opgericht als een neutraal en onpartijdig orgaan dat concrete maatregelen wil voorstellen om het welzijn van alle mensen in de staat Rakhine te verbeteren. Het is een gezamenlijke onderneming van de regering van Myanmar en de Kofi Annan Foundation.
In zijn laatste 2 jaar heeft Kofi Annan onder het roer van zijn Foundation projecten gelanceerd om verkiezingen en democratie in het digitale tijdperk veilig te stellen, maar ook om leiderschap van jongeren tegenover gewelddadig extremisme te bevorderen, en om ervoor te zorgen dat vredesprocessen werkelijk tot duurzame vrede leiden. Ten slotte pleitte hij voor een landbouw die ten dienste staat van de armsten en waarschuwde hij nadrukkelijk voor de gevaren van de klimaatverandering. Met zijn Stichting steunde Kofi Annan landen die voor moeilijke verkiezingen stonden, zoals Nigeria, Mexico, Maleisië, Kameroen en Zimbabwe.
VN-secretaris-generaal
Kofi Annan was van januari 1997 tot december 2006 secretaris-generaal van de VN. Een van zijn belangrijkste prioriteiten in deze periode was een uitgebreid hervormingsprogramma om de Verenigde Naties nieuw leven in te blazen en het internationale systeem doeltreffender te maken. Hij was een constante pleitbezorger van de mensenrechten, de rechtsstaat, de millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling en Afrika, en trachtte de organisatie dichter bij de wereldbevolking te brengen door banden te smeden met het maatschappelijk middenveld, de particuliere sector en andere partners. Op initiatief van de heer Annan werd de VN-vredeshandhaving versterkt op een manier die de Verenigde Naties in staat stelde het hoofd te bieden aan een snelle toename van het aantal operaties en het personeel. Het was ook op aandringen van de heer Annan dat de lidstaten in 2005 twee nieuwe intergouvernementele organen oprichtten: de Commissie voor vredesopbouw en de Mensenrechtenraad.
De heer Annan speelde eveneens een centrale rol bij de oprichting van het Wereldfonds ter bestrijding van aids, tuberculose en malaria, de goedkeuring van de allereerste VN-strategie voor terrorismebestrijding en de aanvaarding door de lidstaten van de “verantwoordelijkheid om mensen te beschermen” tegen genocide, oorlogsmisdaden, etnische zuivering en misdaden tegen de menselijkheid. Zijn “Global Compact”-initiatief, dat in 1999 van start ging, is uitgegroeid tot ’s werelds grootste inspanning ter bevordering van de sociale verantwoordelijkheid van bedrijven. De heer Annan ontplooide veelomvattende diplomatieke initiatieven. In 1998 hielp hij de overgang naar een burgerregering in Nigeria te vergemakkelijken. In datzelfde jaar bezocht hij Irak om een impasse tussen Irak en de Veiligheidsraad over naleving van resoluties over wapeninspecties en andere zaken op te lossen; deze inspanning hielp een uitbarsting van vijandelijkheden, die op dat moment dreigde, te voorkomen.
In 1999 was hij nauw betrokken bij het diplomatieke proces dat leidde tot de onafhankelijkheid van Oost-Timor van Indonesië. Hij was verantwoordelijk voor de certificering van de terugtrekking van Israël uit Libanon in 2000, en in 2006 droegen zijn inspanningen bij tot het staken van de vijandelijkheden tussen Israël en Hezbollah. Eveneens in 2006 bemiddelde hij bij een regeling van het geschil tussen Kameroen en Nigeria over het schiereiland Bakassi. De inspanningen van de heer Annan om het beheer, de samenhang en de verantwoordingsplicht van de organisatie te versterken, omvatten grote investeringen in opleiding en technologie, de invoering van een nieuw beleid inzake klokkenluiders en financiële openbaarmakingsvereisten, en stappen om de coördinatie op landenniveau te verbeteren. In 1962 trad Kofi Annan in dienst van de VN als administratief en budgettair medewerker bij de Wereldgezondheidsorganisatie in Genève.
Hij werkte later bij de Economische Commissie voor Afrika in Addis Abeba, de VN-noodhulpmacht (UNEF II) in Ismailia, de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor de vluchtelingen (UNHCR) in Genève, en op verschillende hoge posten in New York, waar hij zich bezighield met personeelszaken, begroting, financiën en personeelsveiligheid. Onmiddellijk voordat hij secretaris-generaal werd, was hij ondersecretaris-generaal voor vredeshandhaving. Kofi Annan faciliteerde de repatriëring uit Irak van meer dan 900 internationale personeelsleden en andere niet-Irakezen (1990) en was tevens Speciaal Vertegenwoordiger van de Secretaris-Generaal in voormalig Joegoslavië en Speciaal Gezant bij de NAVO (1995-1996).
Persoonlijk leven
Kofi Annan werd geboren in Kumasi, Ghana, op 8 april 1938. Hij is getrouwd met Nane en tussen hen hebben ze drie kinderen en vijf kleinkinderen. Hij overleed op 18 augustus 2018 op 80-jarige leeftijd in het ziekenhuis in Bern, Zwitserland, na een kort ziekbed. Hij was tot aan zijn onverwachte einde actief geweest in het werk van zijn Stichting.