Voorwoord, Voorwoord of Inleiding – welke van de twee heeft uw boek nodig, en hoe verschillen ze van elkaar? Ik zal je mijn advies geven als een inhoudelijk/ontwikkelend redacteur met twee decennia ervaring in het redigeren van zowel fictie als non-fictie.
Novels hebben geen van beide nodig. Romans kunnen echter wel een Proloog nodig hebben. (Zie mijn artikel Heeft uw roman een proloog nodig? Auteurs van fictie kunnen hier stoppen met lezen, want de rest van deze informatie is alleen voor auteurs van non-fictie.)
Als je non-fictie schrijft – vooral de zelfhulpvariant – moet je boek een Inleiding bevatten, geen Voorwoord. Dit is in de veronderstelling dat u voor een populair publiek schrijft. (Als je voor een academisch of technisch publiek schrijft, is een Voorwoord geschikter dan een Inleiding, of je kunt beide toevoegen).
Hier zijn wat werkdefinities. Ze zijn nogal technisch, maar ze maken wel duidelijk wat het verschil is, zodat je zeker weet dat je boek de juiste dingen bevat. Houd dit deel in de gaten, want het volgende deel legt uit hoe je een goede inleiding schrijft.
De verschillen definiëren
Klaar om technisch te worden? Oké, hier gaat ie dan:
Voorwoord: (geschikt voor elk non-fictie boek, maar niet vereist) Geschreven door iemand anders dan de auteur, iemand met bekendheid, wiens woorden geloofwaardigheid verlenen aan de auteur en aan het boek. Aan het eind van het voorwoord staat de naam van de persoon die het geschreven heeft, samen met de datum en plaats. (Schrijf dit woord niet verkeerd als “Voorwoord” – een veelgemaakte fout.)
Inleiding: (geschikt voor zelfhulpboeken en de meeste non-fictieboeken die voor een algemeen publiek zijn geschreven) Geschreven door de auteur. Introduceert het onderwerp. Legt uit wat de kwalificaties van de auteur zijn om over dit onderwerp te schrijven. Legt uit hoe de auteur tot het schrijven van het boek is gekomen. Legt uit waarom iemand het boek zou moeten lezen (of het probleem dat het boek zal oplossen). Bevat advies over hoe het boek te lezen (optioneel). Een inleiding bevat niet de naam van de auteur, de datum of de plaats aan het eind.
Voorwoord: (geschikt voor memoires en voor academische of technische boeken) Geschreven door de auteur. Vertelt hoe het boek tot stand is gekomen en waarom de auteur gekwalificeerd is om over het onderwerp te schrijven. De naam van de auteur verschijnt aan het eind met de datum, en (optioneel) met de plaats.
Phew!
Het schrijven van een inleiding
Nu gaan we het hebben over het schrijven van een inleiding, want de kans is groot dat dat is wat je boek nodig heeft. Laat het belangrijke materiaal staan voor je hoofdstukken en houd de inleiding kort, meestal tussen de 1500 en 2000 woorden (veel korter als je andere hoofdstukken ook kort zijn). De inleiding moet ongeveer half zo lang zijn als de hoofdstukken.
Lokkend
De inleiding is de toegangspoort tot het eigenlijke boek. Het moet lezers naar binnen lokken en hen motiveren om die drempel over te gaan. Is er een probleem of gevaar waar het boek een antwoord op geeft? Vertel het ons in de inleiding. Geef niet te veel details over de oplossing, want sommige lezers slaan introducties over, en je wilt niet dat ze belangrijke informatie missen. Vertel ons net genoeg om ons een reden te geven om te beginnen met lezen.
Introducing Yourself
Vertel ons een beetje over jezelf en waarom je het boek hebt geschreven. Ga niet in op biografische details – waar je hebt gestudeerd en voor welke bedrijven je hebt gewerkt. Bewaar dat voor de pagina Over de auteur, die achter in het boek komt. Vermeld in plaats daarvan slechts twee of drie dingen over jezelf die je belangrijkste geloofsbrieven zijn om over dit onderwerp te schrijven. Het is een goed idee om deze informatie op een informele manier te geven – misschien door middel van een verhaal – omdat je dan benaderbaar overkomt (in tegenstelling tot belerend – lezers vermijden boeken die een prekerige “ik zeg het je”-toon hebben)
Als je over verkoop schrijft en je hebt voor vierhonderd miljoen dollar aan onroerend goed verkocht, dan is dat iets om te vermelden. Als je schrijft over ouderschap en je hebt met succes vier kinderen opgevoed, vermeld dat dan. Als je schrijft over afvallen, en je bent een afslankconsulent die tientallen mensen heeft geholpen hun streefgewicht te bereiken, dan is dat een feit voor je inleiding.
Het gaat erom dat je geloofwaardig overkomt, dat je je toekomstige lezers ervan overtuigt dat je een autoriteit bent op je vakgebied – dat, omdat je weet waar je het over hebt, het de moeite waard is om te lezen wat je te zeggen hebt.
Het begeleiden van hun lezing
Is er een bepaalde manier waarop mensen uw boek moeten lezen om er het meeste uit te halen? Als je oefeningen hebt aan het eind van elk hoofdstuk, vermeld dat dan in de inleiding, en geef ons een motiverende reden waarom we de moeite zouden moeten nemen om ze te doen. Als we moeten lezen met pen en papier in de hand omdat u wilt dat we af en toe stoppen om een dagboek bij te houden, leg dat dan uit.
Waarom geen voorwoord
De belangrijkste reden waarom het beter is je inleidende boodschap aan de lezer een inleiding te noemen (in plaats van een voorwoord) is dat veel lezers een voorwoord overslaan en beginnen te lezen bij hoofdstuk één. Meer mensen lezen een inleiding dan een voorwoord, want “voorwoord” klinkt stoffig. Dus als je wilt dat je openingsboodschap ook echt gelezen wordt, noem het dan een Inleiding.
Jessi Rita Hoffman … boekredactie door een professional uit de sector