Toen Solange Knowles afgelopen herfst op haar trouwdag Schwinn naar de ceremonie reed en in een wijde, eiwitkleurige jumpsuit door de straten met kinderkopjes van New Orleans hobbelde, was het duidelijk dat je voor je grote dag niet langer een jurk hoeft te dragen. De lome stijl maakte deel uit van de zesdelige bruidsuitzet van de zangeres en leek aan te geven dat als de moderne bruid zelf afzag van een jurk, er zeker beenruimte was (bij wijze van spreken) voor haar moderne gasten om ook voor een statement-broek te kiezen.
Ik was zeker op het idee gekomen toen ik een paar jaar geleden de bruiloft van een goede vriend bijwoonde op de top van een Big Sur bergtop. Mijn beste vriend en zijn aanstaande bruid, een grillig stel van nature, moedigden hun gasten aan om “avondkleding opnieuw te interpreteren” voor het repetitiediner, wat ik interpreteerde als een kans om eindelijk iets te dragen dat comfortabel was, maar niet minder formeel. Ik wist dat de bruid, hoe speels ze ook was, zich ook serieus kleedde, en ik was nauwelijks verrast toen ze naar me toe kwam in een zijden, rijkelijk geborduurde Valentino-jurk, geïnspireerd op traditionele Indiase sari’s. Maar in plaats van over haar jaw-dropping jurk te praten, wilde ze het over mijn broek hebben.
Of liever mijn broekpak: Een geruit ensemble met een jasje dat in de taille werd aangetrokken en een broek die bij de enkels werd opgesnoerd, waardoor ik een nauwsluitend middenstuk kreeg en langere, slankere benen voor mijn postuur van 1,80 m. Ik had een gestreepte zijden blouse gekozen om op een kunstige manier prints met elkaar te laten botsen, en een torenhoog paar hakken om een zekere decorum te behouden, terwijl ik er toch tegenin ging, en de bruid was onder de indruk van het risico en de spanning die ik aan de formele kleding had gegeven – in feite waren verschillende van mijn medegasten dat ook. Er was de oom van de bruidegom die me onschuldig ronddraaide om een 360-overzicht te krijgen, terwijl de vrienden van de bruidegom de al te belangrijke details van de maat en pasvorm van het pak wilden bespreken.
Ja, de sleutel om een broek formeel te houden zoals Vogue.com Market Editor Chelsea Zalopany uitlegt, is structuur, een element dat bijvoorbeeld de gebloemde jacquard pantalon van **Giambattista Valli ** meteen dressy maakt, vooral wanneer deze wordt gecombineerd met een op de jaren zeventig of de Victoriaanse tijd geïnspireerde chiffon blouse. Lang en slank, de solide constructie en uitlopende pijpen van het paar suggereren formaliteit en maat, met veel kick. Maar zoals de Thakoon met rode lovertjes van Sienna Miller tijdens het Met Gala van dit jaar liet zien, ziet Zalopany de keuze voor een vloeiende broek, zoals de zijden wikkelbroek van Thakoon, als een manier om “nieuwe concepten van pakken te introduceren”, terwijl de “glanzende zijden stof het idee van speciale gelegenheidsdressing benadrukt”. En dan is er natuurlijk nog de all frills optie, zoals **Rosie Assoulin’s zijden faille tilt-a-whirl broek, waarvan de geschulpte asymmetrische zomen een publiek en een dansvloer vereisen waarop je de hele nacht kunt ronddraaien.
Ben er wel op voorbereid dat je het uren zult volhouden, als je dat doet: Deze onbeschaamd glamoureuze stijlen beperken je bewegingen nauwelijks en houden je comfortabel tot het einde van het feest. Dit was een les die ik zeker heb geleerd toen ik die nacht om 2:00 uur terugzwalkte naar mijn bungalow in het bos, nog steeds in perfecte vorm.