Buddy Guy, oorspronkelijke naam George Guy, (geboren 30 juli 1936, Lettsworth, Louisiana, V.S.), Amerikaans bluesmuzikant bekend om zijn snijdende elektrische gitaar riffs en gepassioneerde zang. Hij was een productief artiest en opname artiest van de late jaren 1950 tot ver in de 21ste eeuw, en hij genoot van een opleving van populariteit in de jaren 1990.
Guy maakte zijn eigen gitaar op 13-jarige leeftijd en leerde zichzelf spelen door te proberen de geluiden van bluesmannen zoals John Lee Hooker die hij op de radio hoorde te reproduceren. Hij begon als tiener in clubs in Baton Rouge, Louisiana, te spelen en ging in 1957 naar Chicago. Daar werd hij ontdekt door bluesgrootheid Muddy Waters, die hem aan werk hielp in de 708 Club, waar hij andere legendarische bluesmannen ontmoette, onder wie B.B. King en Willie Dixon. In 1960-67 nam hij verschillende hits op voor het Chess label, waaronder “Leave My Girl Alone” en “Stone Crazy”. Hij werkte ook als sideman voor artiesten als Howlin’ Wolf, Little Walter, en Koko Taylor.
In de jaren ’70 en ’80 bleef Guy platen opnemen en trad hij vaak op met blues harmonica speler Junior Wells, maar hij werd slachtoffer van de groeiende populariteit van rockmuziek. Pas toen jongere blanke muzikanten – onder wie Eric Clapton, Stevie Ray Vaughn, Keith Richards en Jeff Beck – erkenden dat ze schatplichtig waren aan Guy en andere bluesmannen, begon zijn fortuin weer te stijgen. Hij maakte verschillende Grammy-winnende albums in de jaren 1990, waaronder Damn Right, I’ve Got the Blues (1991), Feels Like Rain (1993), en Slippin’ In (1994). In 2003 bracht Guy zijn eerste akoestische bluesopname uit, Blues Singer, en hij won extra Grammy’s voor zijn albums Living Proof (2010), Born to Play Guitar (2015), en The Blues Is Alive and Well (2018). Hij werd in 1985 opgenomen in de Blues Hall of Fame en in 2005 in de Rock and Roll Hall of Fame. Daarnaast werd Guy in 2003 geëerd met een National Medal of Arts. In 2012 werd hij benoemd tot Kennedy Center honoree, en in 2015 ontving hij een Grammy Award voor lifetime achievement.
Naast zijn werk als muzikant was Guy eigenaar van twee gerenommeerde bluesclubs in Chicago-de Checkerboard Lounge (1972-85) en (sinds 1989) Buddy Guy’s Legends.