Caspar David Friedrich (5 september 1774 – 7 mei 1840) was een 19de-eeuwse Duitse Romantische landschapschilder, die algemeen wordt beschouwd als de belangrijkste Duitse kunstenaar van zijn generatie. Hij is het meest bekend om zijn allegorische landschappen uit de middenperiode, waarin meestal contemplatieve figuren staan afgebeeld tegen een nachtelijke hemel, ochtendnevel, kale bomen of gotische ruïnes. Zijn voornaamste interesse was de contemplatie van de natuur, en in zijn vaak symbolische en anti-klassieke werk probeert hij een subjectieve, emotionele reactie op de natuurlijke wereld over te brengen. Friedrichs schilderijen tonen een menselijke aanwezigheid in verzwakt perspectief temidden van weidse landschappen, waarbij de figuren worden teruggebracht tot een schaal die, volgens de kunsthistoricus Christopher John Murray, “de blik van de kijker richt op hun metafysische dimensie”.
Het visualiseren en afbeelden van het landschap op een geheel nieuwe manier was Friedrichs belangrijkste vernieuwing. Hij wilde niet alleen het gelukzalige genot van een mooi uitzicht verkennen, zoals in de klassieke opvatting, maar eerder een moment van sublimiteit onderzoeken, een hereniging met het spirituele zelf door de contemplatie van de natuur. Friedrich speelde een belangrijke rol bij de transformatie van het landschap in de kunst van een achtergrond die ondergeschikt was aan menselijk drama tot een op zichzelf staand, emotioneel onderwerp. Friedrichs schilderijen maakten vaak gebruik van de Rückenfigur – een persoon van achteren gezien, die het uitzicht overziet. De kijker wordt aangemoedigd zich in de positie van de Rückenfigur te verplaatsen, waardoor hij het sublieme potentieel van de natuur ervaart en begrijpt dat het tafereel wordt waargenomen en geïdealiseerd door een mens. Friedrich schiep de notie van een landschap vol romantisch gevoel -die romantische Stimmungslandschaft. Zijn kunst beschrijft een breed scala aan geografische kenmerken, zoals rotskusten, bossen en berglandschappen. Hij gebruikte het landschap vaak om religieuze thema’s uit te drukken. In zijn tijd werden de meeste van zijn bekendste schilderijen gezien als uitingen van een religieuze mystiek.