Achtergrond van de vraag
Chronische obstructieve longziekte (COPD) en chronische bronchitis zijn langdurige ademhalingsaandoeningen. Ze veroorzaken symptomen zoals kortademigheid, hoesten en overvloedig sputum. Mensen met COPD en chronische bronchitis kunnen flare-ups (exacerbaties) hebben wanneer hun symptomen verergeren.
Mucolytica zijn geneesmiddelen die oraal worden ingenomen en die sputum kunnen losmaken, waardoor het gemakkelijker kan worden opgehoest. Mucolytica kunnen ook andere gunstige effecten hebben op longinfecties en -ontstekingen en kunnen het aantal flare-ups bij mensen met COPD en chronische bronchitis verminderen. Mucolytica kunnen ook worden geïnhaleerd, maar we hebben in deze review niet gekeken naar geïnhaleerde mucolytica.
Studiekarakteristieken
We zochten naar studies met een duur van ten minste twee maanden, waarin willekeurig werd bepaald of iemand een mucolyticum of een placebo kreeg. We hebben geen studies opgenomen met kinderen of mensen met andere ademhalingsaandoeningen, zoals astma en taaislijmziekte.
We hebben 38 studies gevonden die we in onze beoordeling hebben opgenomen. Deze studies omvatten in totaal 10.377 volwassenen met COPD of chronische bronchitis. De studies gebruikten een verscheidenheid aan mucolytica, waaronder N-acetylcysteïne, carbocysteïne en erdosteïne en duurden van twee maanden tot drie jaar. De mucolytica werden tussen een en drie keer per dag via de mond ingenomen. In deze studies werden verschillende uitkomsten gemeten om uit te vinden of het middel nuttig was, waaronder flare-ups, ziekenhuisopnames, kwaliteit van leven, longfunctie en bijwerkingen.
Key results
We vonden dat mensen die mucolytica namen minder kans hadden op een flare-up in vergelijking met mensen die placebo gebruikten. Ongeveer acht mensen zouden het geneesmiddel gedurende negen maanden moeten nemen voor één extra persoon om een flare-up te voorkomen. Dit resultaat was gebaseerd op 28 studies waarbij 6723 mensen betrokken waren. De studies die langer geleden zijn uitgevoerd (jaren zeventig tot negentig) laten echter een groter voordeel zien dan de recentere studies. Kortere studies leken ook meer voordeel op te leveren dan langere studies. Dit zou kunnen komen doordat de nieuwere studies groter waren en mogelijk aantonen dat slijmoplossende middelen minder gunstig zijn dan de eerdere studies aantoonden. Of het kan zijn dat alleen studies die aantoonden dat mucolytica een gunstig effect hadden, zijn gepubliceerd vóór de jaren 2000, toen er een drang was om alle trialresultaten te rapporteren, ongeacht of ze een voordeel aantoonden of niet.
Mensen die mucolytica gebruikten hadden maandelijks minder dagen van invaliditeit (d.w.z. dagen waarop ze hun normale activiteiten niet konden doen), maar dit was een vrij klein verschil – minder dan een halve dag per persoon per maand. Ze hadden ook ongeveer een derde minder kans om in het ziekenhuis te worden opgenomen, hoewel dit resultaat is gebaseerd op slechts vijf studies die deze informatie verstrekten.
De studieresultaten suggereren dat mucolytica geen belangrijke invloed hebben op de kwaliteit van leven of de longfunctie. Mensen die mucolytica gebruikten, ondervonden niet meer ongewenste bijwerkingen dan degenen die placebo gebruikten. Maar we konden niet met zekerheid zeggen wat het effect van mucolytica was op overlijden tijdens de studieperiode, omdat er slechts 37 sterfgevallen voorkwamen onder de 3527 deelnemers aan studies waarin sterfgevallen werden gemeten en gerapporteerd.
Kwaliteit van het bewijs
We hebben matig vertrouwen in de resultaten die we hebben gepresenteerd. Ons vertrouwen wordt verminderd doordat de resultaten van de afzonderlijke studies sterk van elkaar verschillen en doordat we een mix van oudere en nieuwere studies hebben gevonden. Ook waren er in sommige gevallen niet genoeg gegevens om zeker te weten of mucolytica beter of slechter waren dan, of hetzelfde als, placebo.
Conclusies
Mucolytica lijken nuttig te zijn voor het verminderen van flare-ups, dagen van invaliditeit en ziekenhuisopnames bij mensen met COPD of chronische bronchitis, en ze lijken niet meer bijwerkingen te veroorzaken. Ze lijken echter niet veel invloed te hebben op de kwaliteit van leven of de longfunctie, en we konden niet zeker zijn over hun effect op overlijden.
Deze samenvatting in gewone taal is actueel tot april 2019.