Marshall Nirenberg, Har Gobind Khorana, en Robert Holley deelden in 1968 de Nobelprijs voor Fysiologie en Geneeskunde. Nirenberg en Khorana hebben de genetische code gekraakt. Holley heeft de structuur van de eerste tRNA-molecule vastgesteld en afgeleid.
- Ga naar:
- Marshall Warren Nirenberg (1927-2010)
Har Gobind Khorana (1922-2011)
Har Khorana werd geboren in Raipur, West-Pakistan. Zijn vader was een klerk in de Brits-Indiase regering. Hoewel het gezin niet welgesteld was, zorgde Khorana’s vader ervoor dat zijn kinderen een opleiding kregen.
Khorana ging naar de Punjab Universiteit in Lahore en studeerde af met een Master of Science. In 1945 kreeg hij van de Indiase regering een beurs om in het buitenland te studeren. Hij ging naar de Universiteit van Liverpool waar hij promoveerde.
Khorana bracht de volgende jaren door met postdoctoraal werk, eerst aan de Eidgenössische Technische Hochschule in Zürich, daarna aan de Universiteit van Cambridge bij G. W. Kenner en Lord Alexander R. Todd. In Cambridge ontwikkelde Khorana een belangstelling voor proteïnen en nucleïnezuren.
In 1952 kreeg Khorana een baan aangeboden aan de Universiteit van British Columbia, waar hij vrij onafhankelijk kon werken aan verschillende onderzoeksprojecten op het gebied van fosfaatesters en nucleïnezuren. Het werk aan de chemische synthese van ribotrinucleotiden voor eiwitsynthese werd in deze tijd begonnen.
In 1960 aanvaardde Khorana een positie in het Institute for Enzyme Research aan de Universiteit van Wisconsin. Hij bleef werken aan de synthese van nucleotiden en het kraken van de genetische code. Voor dit werk ontving Khorana in 1968 samen met Robert Holley en Marshall Nirenberg de Nobelprijs voor fysiologie of geneeskunde.
Van 1970 tot aan zijn pensionering in 2007 was Khorana Alfred P. Sloan hoogleraar biologie en chemie aan het Massachusetts Institute of Technology. Het Khorana-programma werd in 2007 ter ere van hem opgericht door de Universiteit van Wisconsin-Madison, de regering van India en het Indo-US Science and Technology Forum, met als doel een gemeenschap van wetenschappers, industriëlen en sociale ondernemers in de Verenigde Staten en India op te bouwen.
Moderne methoden die worden gebruikt voor de synthese van oligonucleotide PCR-primers zijn nog steeds gebaseerd op de principes van Khorana’s methode om gedefinieerde sequenties van DNA te maken voor zijn experimenten.
Waarom is redundantie ingebouwd in de genetische code? Waarom laten we de “extra” codons niet gewoon voor niets coderen?