Cronus, ook gespeld als Cronos of Kronos, in de oude Griekse religie, mannelijke godheid die door de pre-Helleense bevolking van Griekenland werd vereerd, maar waarschijnlijk niet op grote schaal door de Grieken zelf werd vereerd; hij werd later geïdentificeerd met de Romeinse god Saturnus. De functies van Cronus hielden verband met de landbouw; in Attica vierde zijn festival, de Kronia, de oogst en leek het op de Saturnalia. In de kunst werd hij afgebeeld als een oude man die een werktuig vasthield, oorspronkelijk waarschijnlijk een sikkel, maar geïnterpreteerd als een harpē, of gebogen zwaard.
Jonathan Oldenbuck
In de Griekse mythologie was Cronus de zoon van Uranus (Hemel) en Gaea (Aarde), als jongste van de 12 Titanen. Op aanraden van zijn moeder castreerde hij zijn vader met een harpē, waardoor Hemel en Aarde van elkaar werden gescheiden. Hij werd nu koning der Titanen en nam zijn zuster Rhea tot gemalin; zij baarde hem Hestia, Demeter, Hera, Hades en Poseidon, die hij allen opslokte omdat zijn eigen ouders gewaarschuwd hadden dat hij door zijn eigen kind ten val zou worden gebracht. Toen Zeus echter werd geboren, verborg Rhea hem op Kreta en verleidde Kronos ertoe een steen in te slikken. Zeus groeide op, dwong Kronos zijn broers en zusters te onthullen, voerde oorlog tegen Kronos en zegevierde. Na zijn nederlaag door Zeus werd Kronos, volgens verschillende versies van zijn verhaal, ofwel een gevangene in de Tartarus ofwel koning in Elysium. Volgens één traditie was de periode van Kronos’ heerschappij een gouden eeuw voor de stervelingen.