Niet elke speler die na zijn eerste trainingskamp in de NBA blijft hangen, is op weg naar sterrendom. Er zijn spelers die het slechts bij een kop koffie houden en anderen die hun eigen slechte spel weten te verdragen op weg naar een langzame, maar geruststellend lange carrière van middelmatigheid (we kijken naar jou, Brian Scalabrine).
In sommige gevallen zijn deze spelers verworven door een hoge draft pick of hebben ze een lucratief contract getekend, waardoor hun voortbestaan een product is van de grote investering die in hen is gestoken (hoewel niet iedereen zoveel geluk heeft als Kwame Brown). In andere gevallen zijn ze erg goed in het zijn van grote mensen, wat een vaardigheid is die niet kan worden aangeleerd (Kwame was daar goed in, moeten we toegeven).
Een basketbalspeler die erin slaagt om het te schoppen tot ’s werelds hoogste basketbalcompetitie verdient een behoorlijk niveau van respect, maar net zoals er all-time grote NBA-spelers zijn, zijn er ook all-time slechte spelers. In plaats van te focussen op de spelers met een korte levensduur, concentreert deze lijst zich op degenen die erin slaagden hun eigen team voortdurend te benadelen, terwijl ze op de een of andere manier toch aan het werk bleven (Michael Olowakandi heeft één keer, of bijna, een double-double gehaald, en daarom komt hij niet voor in deze lijst).
Lees verder, zonder verdere omhaal, voor een definitieve lijst van de 10 slechtste spelers, mogelijk ooit, die in de NBA hebben gespeeld.
#10 Mark Madsen
We moeten eer geven waar eer toekomt: Mark “Mad Dog” Madsen vertaalde het weinige natuurlijke basketbalvermogen dat hij had in een productieve negenjarige carrière, die zelfs titels bij de Los Angeles Lakers in zijn eerste twee seizoenen omvatte.
Maar Madsen haalde nooit een gemiddelde van vier punten of rebounds, ondanks het feit dat hij meer dan 450 wedstrijden speelde en er zelfs 70 startte, om nog maar te zwijgen van zijn deelname aan 49 play-offwedstrijden.
Madsen is waarschijnlijk het best bekend vanwege een aantal cringe-worthy momenten in de overwinningsparades van de Lakers in de Shaq- en Kobe-tijd, met name in de rally van 2001 toen hij op het podium mee danste op de rap van Shaquille O’Neal.
