Psychiaters en andere professionals in de geestelijke gezondheidszorg vertrouwen bij de diagnose en behandeling van eetstoornissen op het Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) dat is gepubliceerd door de American Psychiatric Association (APA). Op 1 december 2012 heeft de Board of Trustees van de APA de publicatie goedgekeurd van de vijfde editie van het handboek (DSM-5), die in mei 2013 zal verschijnen.
De nieuwe DSM-5 brengt al veel eerder belangrijke wijzigingen aan in de criteria die worden gebruikt bij de diagnose van eetstoornissen. Deze omvatten:
Binge Eating Disorder – De DSM-5 voegt Binge Eating Disorder (BED) toe als een afzonderlijke diagnose, terwijl het voorheen was ingedeeld bij de meer algemene diagnose van Eating Disorder Not Otherwise Specified (EDNOS). BED wordt gedefinieerd als “een gevoel van gebrek aan controle over eten”
BED kan de meest voorkomende eetstoornis zijn die maar liefst drie procent van de Amerikaanse bevolking treft, oftewel ruwweg 10 miljoen Amerikanen, drie keer zoveel als het aantal mensen met de diagnose Anorexia en Boulimia samen. BED heeft ook aanzienlijke medische complicaties. Mensen met BED hebben dus baat bij een aparte diagnosecategorie, omdat ze de juiste diagnose en behandeling voor hun symptomatologie krijgen.
Bulimia Nervosa – De belangrijkste verandering in de diagnose Bulimia Nervosa is dat het aantal keren dat iemand per week eet en zuivert niet langer een centraal criterium is voor de diagnose Bulimia. In de DSM-5 is het criterium voor de cyclus van eetbuien en zuiveringen nu: ten minste één keer per week gedurende drie maanden. Voorheen, als eetbuien en zuiveringen minder dan twee keer per week gedurende drie maanden voorkwamen, zou de persoon worden gediagnosticeerd met EDNOS.
Anorexia Nervosa – De belangrijkste verandering in de diagnose van Anorexia Nervosa was het verwijderen van het criterium van amenorroe (verlies van de menstruele cyclus). Het schrappen van dit criterium betekent dat jongens en mannen met Anorexia eindelijk een passende diagnose zullen kunnen krijgen. In het verleden werden mannen en jongens met Anorexia ofwel gediagnosticeerd met EDNOS ofwel met Boulimia, Beperkend Subtype. Ook meisjes en vrouwen die ongesteld blijven ondanks andere symptomen van Anorexia, zoals gewichtsverlies en voedselbeperking, komen nu in aanmerking voor de diagnose Anorexia. Bovendien wordt het eerste criterium voor Anorexia, dat momenteel is dat de “patiënt 85% of minder dan zijn aanbevolen lichaamsgewicht moet hebben,” verwijderd. De DSM-5 gaat nu in op gewicht door te eisen dat “beperking van de energie-inname … leidt tot een significant laag lichaamsgewicht.”
Door de diagnostische criteria te actualiseren, moeten de veranderingen in de DSM-5 mensen die lijden aan eetstoornissen helpen de juiste behandeling te krijgen, en hopelijk ook helpen verzekeringsdekking te krijgen. Veel verzekeringsmaatschappijen hebben bijvoorbeeld lang vertrouwd op het DSM-IV-criterium dat “de patiënt 85% of minder dan zijn aanbevolen lichaamsgewicht moet hebben” als een manier om de behandeling voor anorexia te beperken of te beëindigen voor iedereen boven dat percentage of die dat percentage bereikte terwijl hij in behandeling was. Zonder dit criterium kunnen verzekeringsmaatschappijen zich niet langer beroepen op een percentage van het lichaamsgewicht als barrière voor behandeling.
Hoewel de DSM-5 niet perfect is, en hoewel sommige verzekeringsmaatschappijen zullen blijven proberen behandeling voor eetstoornissen te weigeren of te beperken, geloven wij dat de veranderingen die zijn aangebracht in de eetstoornis-diagnoses in de DSM-5 een positieve stap voorwaarts zijn en dat de veranderingen clinici zullen helpen bij het stellen van nauwkeurigere diagnoses en mensen die lijden aan eetstoornissen in staat zullen stellen de juiste behandeling te krijgen.