De Moke is terug als een Beachy EV

“Ik had er een toen ik op Barbados woonde!” riep een bouwvakker toen we voorbij scheurden in onze knaloranje Moke. We waren in New York City, en zelfs op een stomende dag in midden augustus is het onwaarschijnlijk dat Manhattan verward wordt met een Caribisch eiland. Maar de Moke – officieel de eMoke, verkocht door Moke America – brengt overal waar hij komt een zonnige resort vibe met zich mee.

Als de Moke je bekend voorkomt, komt dat omdat hij een lange geschiedenis heeft. Hij werd in eerste instantie ontwikkeld als een variant op de originele Austin Mini, omgebouwd voor gebruik door het leger (hij was klein en licht genoeg om uit vliegtuigen te kunnen worden gedropt). Zijn sedanachtige bodemvrijheid en gebrek aan terreincapaciteiten maakten een einde aan zijn militaire carrière, maar hij vond een tweede roeping als een zonnig-weer runabout voor de jachten, strandgangers, en zwellen overal leven la dolce vita. Dat is het soort aantrekkingskracht dat beklijft, en de levensduur van de oorspronkelijke Moke liep van 1964 tot in de jaren negentig, waarbij het voertuig in een half dozijn verschillende landen werd geproduceerd.

De Moke is herboren als een batterij-aangedreven low-speed voertuig (LSV), althans in de Verenigde Staten. (In overzeese markten, Moke Amerika verkoopt het met een 1.0-liter inline-four.) Die LSV classificatie betekent dat het onderworpen is aan verschillende regels in verschillende staten, maar New York is typisch in die zin dat het legaal is om te rijden op elke straat met een geposte snelheidslimiet van 35 mph of minder. Dat betekende dat de hoofdstraten van Manhattan ons speelterrein waren, maar dat de West Side Highway bijvoorbeeld verboden terrein was. In het relatief wetteloze Connecticut zijn er echter geen beperkingen, dus theoretisch zou je met de Moke op de Connecticut Turnpike kunnen rijden, hoewel de topsnelheid van 25 mph van het voertuig dat een riskant voorstel zou kunnen maken.

Dat bleek echter niet zo’n beperking te zijn in Manhattan, waar de huidige “Vision Zero” push om het aantal auto/voetganger ongelukken te verminderen heeft geleid tot een intensievere handhaving van de snelheidslimiet van 25 mph die op de meeste straten in de stad van kracht is. In de Moke konden we met de voet op de vloer rijden zonder de wet te overtreden. Tenminste, dat konden we als het verkeer in beweging was.

Terwijl de Moke het (legale) tempo van het rijdende verkeer in Manhattan kan bijhouden, met een elektromotor van 20 pk en 70 lb-ft die ongeveer 2300 kilo aandrijft, springt hij niet van de lijn zoals zelfs de nederigste elektrische auto’s dat gewoonlijk doen. Maar als je eenmaal op gang bent, is het best leuk om met de Moke door het verkeer te scheuren. Hoewel hij een binnenspiegel en twee convexe zijspiegels heeft, is de hele auto zo open dat het makkelijker is om gewoon je hoofd te draaien om je omgeving in de gaten te houden. En toch verminderen de hoge, brede zijdrempels het gevoel van kwetsbaarheid.

Rijdend over de geplaveide straten van het Meatpacking District, absorbeert de Moke de hobbels behoorlijk, maar de vering liet een behoorlijke overhelling van het lichaam toe tijdens een snelle ruk om een verdwaalde bezorger heen. Net als het origineel heeft ook deze Moke voorwielaandrijving.

De stoelen met hoge rugleuning zijn van hard plastic, en hoewel de bestuurdersstoel naar voren en naar achteren kan schuiven, staat het stuurwiel in een vaste, busachtige hoek, wat een arm-uit-de-arm-rijpositie oplevert. Voor degenen die voorin zitten, is het kooilichaam dat de bovenkant van de voorruit verbindt met de rolbeugel in het midden van de cabine een natuurlijke handgreep. Zonder deuren is in- en uitstappen eenvoudig door de brede dorpel als opstap te gebruiken.

Het spaarzame dashboard bevat een zeer optimistische snelheidsmeter, een accu-indicator en een optionele stereo-installatie met Bluetooth- en USB-ingangen. Tussen de stoelen bevindt zich een eenvoudige console met één bekerhouder voorin, een versnellingspook en een handrem. De versnellingspook heeft een vooruit-, neutraal- en achteruitstand, dus bij het parkeren moet de neutraalstand worden gekozen en de handrem worden aangetrokken.

De achterbank is net ruim genoeg voor een twee meter lange bestuurder om achter te zitten, en daarachter is een ondiepe cubby met een afsluitbaar plastic deksel. Het is net groot genoeg om de optionele opgevouwen stoffen top-side gordijnen ook beschikbaar zijn-en het oplaadsnoer op te bergen. Dat snoer wordt aangesloten op een standaard stopcontact van 120 volt, en het duurt ongeveer acht uur om de vier verzegelde lood-zuur batterijen op te laden. Moke America claimt een actieradius van 40 mijl, wat, voor een voertuig als dit, waarschijnlijk voldoende is.

Met zijn Jeep-achtige (of is het Moke-achtige?) styling met zichtbare motorkap scharnieren en grendels, reusachtige ronde koplampen, en een achter gemonteerde reserveband – om nog maar te zwijgen van zijn snoep-gekleurde tinten, de Moke is veel leuker uitziende dan een veredelde golfkar opgesmukt voor resort plicht. En toch, met een basisprijs van $17.770 (plus $395 voor alleen de softtop, $595 voor de top plus zijgordijnen, $500 voor de stereo, en $375 voor zwarte wielen), is de prijs vergelijkbaar met andere LSV’s. Net als zij zou de Moke gebruikt kunnen worden om in een omheinde gemeenschap rond te rijden, en hij ziet er ook uit als iets waarmee je van de haven naar het strand zou kunnen rijden en dan naar de nachtclub. Bij Manhattan Motorcars, een van de 23 dealers die de Moke verkopen, zegt verkoper Lee McHugh (wiens Britse accent hem ideaal maakt voor deze baan) dat ze er in de eerste twee maanden ongeveer een dozijn hebben verkocht. “De laatste twee die ik verkocht gingen naar de Hamptons en Miami Beach,” zegt hij. Dat klinkt ongeveer juist – hoewel Barbados ook niet slecht zou zijn.