Spreek je hart uit. Laat je levenskeuzes niet bepalen door de mening van anderen. Mensen proberen te behagen zal je energie wegzuigen.
Honderden soortgelijke uitspraken worden als zelfverbeteringsadvies gecoat rond de term “validatie.”
Die weg bewandel ik vandaag niet.
Laten we beginnen met een leuk verhaal over eten.
Tijdens het plaatsen van een bestelling voor thuisbezorging bij een restaurant in de buurt, wendde mijn vriend (laten we hem Mark noemen omdat dat een coole naam is) zich tot mij.
Mark vroeg zich af of het eten wel lekker zou zijn. Geen van ons beiden had het eten op deze plek eerder geprobeerd. Toch knikte ik instemmend als een schattig hondje.
De smaak van het eten zou niet veranderen, maar Mark voelde zich tevreden dat hij mijn goedkeuring aan boord had.
Zo zou je ook regelmatig je kledingkeuze met iemand anders kunnen bevestigen. Je wilt dat mensen goed over je denken. Je wilt geaccepteerd worden door anderen en je bereikt voelen.
Het blijkt dat het zoeken naar bevestiging en aanmoediging voor de meesten van ons dagelijkse bezigheden zijn.
Het heeft een slechte naam gekregen door een tegenreactie van zelfverbeteringsblogs ertegen.
Wordt het niet eens tijd dat we de geldigheid van het advies tegen het zoeken naar bevestiging afbreken?
Hier gaan we.
Waarom zoeken we validatie op Facebook en in onze alledaagse gesprekken?
Hoe graag je ook zegt dat je ruimdenkend bent, het is moeilijk om mensen met een tegengestelde mening uit te horen.
Je gaat meestal om met mensen met dezelfde smaak en die het met je eens zijn. U wilt bevredigende relaties hebben en u geliefd voelen bij vrienden en familie.
Volgens de behoeftehiërarchie van Maslow (een psychologietheorie) zijn waardering en liefde/geliefd zijn essentiële componenten van de menselijke motivatie.
Een goed voorbeeld van het zoeken naar bevestiging in ons dagelijks leven is Facebook.
Heb je dat kleine ‘Vind ik leuk’-duimpje gezien?
Ja, dat schreeuwt om bevestiging.
We delen foto’s en werken statussen bij in de hoop dat onze Facebook-vrienden het goedkeuren. Als de ‘je ziet er prachtig uit’-opmerkingen en ‘hartjes’ binnenstromen, voelen we ons gelukkig.
Zolang je Facebook niet als een verlengstuk van je identiteit beschouwt en geobsedeerd raakt door mensen te dwingen je updates ‘leuk’ te vinden, doe je het prima.
Zo is het ook niet moeilijk om in je alledaagse gesprekken naar momenten te zoeken waarop je je aangemoedigd wilt voelen.
Je kent zo’n moment wel waarop je mensen zoekt die je vertellen dat het goed met je gaat (zonder te oordelen over je daden). Je wilt niet dat mensen je een how-to advies en de praktische kant van de situatie in je gezicht duwen. Dat wakkert je frustratie alleen maar aan.
Via Giphy
Tot voor kort was ik die verwaande vent die mensen uitgebreide 10-minuten-adviezen door de strot duwde. Ik was een “probleemoplosser” en hield niet van ongedwongen gesprekken.
Ik was veroordelend over mensen die hun gevoelens deelden en beschouwde ze als losers. De waarheid is dat de meesten van ons af en toe bevestiging zoeken.
Gedrag veranderen is het lastigste stukje van de puzzel, en je moet niet oordelen over iemands periode van strijd. Je terloopse tik op hun schouders kan hen de kracht geven om buiten hun comfortzone te stappen.
Neem het van mij – Ga niet jagen, analyseren en ongevraagde oplossingen aan mensen uitdelen in elk gesprek.
Als iemand zijn gevoelens met je deelt, betekent dat dat hij je vertrouwt. Je eerste reactie moet empathisch zijn door dingen te zeggen als:
- Het komt wel goed.
- Maak je geen zorgen; ik ben er voor je.
- Geef het wat tijd. Je komt er wel uit.
Er is niets mis mee om af en toe op zoek te gaan naar dergelijke bevestiging.
Waarom raden de meeste artikelen over zelfverbetering dit dan af?
Evaluatie van het ‘zoek geen validatie’-advies dat de meeste zelfverbeteringsblogs uitspuwen…
Herinner je je nog dat ik je vertelde over hoe je omgaat met mensen die dezelfde interesses hebben?
Psychologen noemen zo’n groep mensen met een gedeelde identiteit een in-group. Af en toe zou je ervoor kunnen kiezen om jezelf te waarderen op basis van de mening van je in-group.
Als je regelmatig op zoek gaat naar dergelijke validatie, dan zou het kunnen escaleren tot je NEED. Het kan je dagelijkse keuzes gaan beïnvloeden.
Je enige doel kan veranderen in het behagen van mensen om je heen – zelfs als dat in strijd is met je interne waarden en gevoelens.
Daar wordt het pas echt lelijk.
Je kunt last krijgen van prestatie-angst en depressief worden op basis van wat anderen van je vinden. Publicaties over zelfverbetering proberen het probleem van de lage waarde aan te pakken door kaders aan te reiken voor het oefenen van zelfacceptatie.
Ze gooien met adviezen om je hersenen zo te herbedraden dat je niet meer afhankelijk bent van anderen. Identificeer gewoon je unieke talenten. En laat je levenskeuzes gebaseerd zijn op je gevoel, zodat je de koers van je leven stuurt. Ga nu uitzoeken wat goed voor je is en onderneem actie.
Zullen dergelijke adviezen regenbogen terugbrengen in je leven?
Wel, in theorie klinkt het advies goed. Je raakt de goedkeuring door anderen volledig kwijt. Je waardeert je vaardigheden, talent en persoonlijkheid. Je hebt gedefinieerd wat succes voor jou betekent. Je creëert persoonlijke doelen en slaat ze uit het park.
Goed voor je.
Maar wacht:
En hoe zit het met andere mensen?
Wel…
Nu glijd je af naar een gevaarlijke baan waar je het gevoel hebt dat alles oké is, zolang jij er maar gelukkig van wordt. JIJ wordt het middelpunt van elke ruzie. Ik zal je een paar van die voorbeelden laten zien:
- Je hebt een egoïstisch doel: de ‘beste jaarlijkse performer’ op je werk zijn. En dat heeft een negatieve invloed op je potentiële klanten (je weet wel, door ze te misleiden met nepaanbiedingen om meer verkopen te sluiten).
Jouw gedachtegang: Fuck ethiek en respect voor de financiële beperkingen van mensen. Ik moet mijn professionele doelen bereiken ongeacht de repercussies.
- Je hebt een paar vrouwen op de koffie gevraagd en bent afgewezen.
Jouw gedachtegang: Vrouwen zijn trutten. Ze verdienen mij niet omdat ik het recht heb om gelukkig en geaccepteerd te zijn. Plus, ik ben geweldig.
In plaats van je keuzes te valideren vanuit externe bronnen, ben je nu volledig afhankelijk van JEZELF.
Dat verandert de aandoening niet – Je hebt slechts een symptoom behandeld.
Nu ben je een persoon met een andere set problemen.
Je kunt het beter doen.
In plaats van simpelweg je validatiebron te veranderen, zoek en identificeer de onderliggende oorzaak.
Bijvoorbeeld: Als je geobsedeerd bent door wat andere mensen over je posten op Facebook, dan lijdt je misschien aan een laag gevoel van eigenwaarde. Een andere eerdere studie ging zelfs zover om aan te bevelen dat mensen met een laag gevoel van eigenwaarde Facebook niet zouden moeten gebruiken.
Nu ik geen tips heb om je behoefte aan externe validatie los te laten, gaan we verder met hoe je kunt voorkomen dat je aan een vooroordeel ten onder gaat.
Als je van plan bent om externe validatie los te laten, laat DIT vooroordeel er dan niet insluipen…
Als je in een cultuur hebt geleefd die afhankelijk is van goedkeuring van je familie, dan vind je het misschien moeilijk om op eigen kracht door het leven te waden.
Je zult moeten internaliseren dat je niet per se hoeft na te streven wat er van je wordt verwacht. En je hoeft geen clichématige levenspaden te bewandelen (vanwege het kudde-instinct).
Uiteindelijk moet je het leven helder gaan zien met jouw unieke perspectieven.
In dit stadium moet je ook bedachtzaam blijven. Het is makkelijk om ja-knikkers die je ego een boost geven een high-five te geven en de nee-knikkers af te doen als onzin. Wat moeilijk is, is objectief naar negatieve feedback te kijken.
Zeker, je had een maand in de bergen kunnen wonen om achter je mening over jezelf te komen en over je obsessie voor externe bevestiging heen te komen. Hoewel ik je inspanning waardeer, is er nog steeds een mogelijkheid dat je hypothese fout is.
Als je het traditionele validatieadvies volgt, zou je wel eens kunnen eindigen met het rationaliseren van elke levensbeslissing. Je gaat op zoek naar patronen van informatie die je bestaande overtuigingen bevestigen (zoals ik in een eerder artikel al zei: apophenia).
De neiging om naar nieuw bewijs te kijken op een manier die je bestaande hypothese bevestigt, terwijl je de feiten die tegen je ideologie indruisen gemakshalve negeert, heeft een mooie naam in de psychologie:
Confirmation bias.
Zelfs de besten onder ons zijn voor deze vooringenomenheid gevallen.
Wat verbazingwekkend is, is dat wanneer je verkeerde meningen een voldoende aantal keren worden herhaald, je geest een terugkoppelingslus zal versterken. Je zult er meer vertrouwen in krijgen dat wat je gelooft inderdaad waar is.
(Zelfs Donald Trump herhaalt zijn argumenten een paar of meer keer. Nu weet je waarom).
Ik weet zeker dat je niet in de val wilt lopen om negatieve feedback tegen jou te negeren, alleen omdat het tegen jouw mening is.
Zelfs als je zeker bent van je mening over jezelf, sta dan open voor het ontvangen van kritiek. Het doel is om je stem te laten bloeien terwijl je ruimte laat voor feedback.
Ultimately, it’s about walking the fine line!
Je vriend kan je vragen stellen over fitness, schrijven, relaties of welk ander aspect van het leven dan ook. De waarheid is dat de meeste mensen niet eens een poging doen om hun gedrag te veranderen.
Voordeel je vriend niet omdat hij bevestiging zoekt. Geef ze in plaats daarvan een schouderklopje en help ze hun angst te overwinnen.
Ook jij kunt misschien een ‘coole’ persoonlijkheid uitstralen en waardering krijgen. Maak er niet zo’n punt van. Dergelijke gevoelens zijn inherent aan ons allemaal.
Plaats die klote foto gewoon op Facebook of zoek wat voor externe validatie cues beschikbaar zijn.
Houd in gedachten dat je externe validatie niet te ver moet laten gaan. Anders geef je de mensen om je heen de toestemming om je waarde en waarde te bepalen. In dergelijke gevallen, ontdek de onzekerheden die je tegenhouden en werk grond omhoog om je identiteit op te bouwen.
Zoals zoveel dingen in het leven, moet je een balans zien te vinden met validatie.
Ja, je bent ALLEEN voldoende. Maar het is prima om chocoladekoekjes te eten met je vriend terwijl je elkaars leven terloops valideert.