BOGOTA, Colombia (AP) – De weduwe van Pablo Escobar werd als pre-tiener smoorverliefd op de man die zou uitgroeien tot een meedogenloze drugsbaron, maar ze zegt dat ze zich verkracht voelde toen hij haar op 14-jarige leeftijd dwong tot een clandestiene abortus, en dat ze hem na verloop van tijd is gaan zien als een wrede psychopaat.
De onthulling komt in een memoires, “Mijn leven en mijn gevangenis met Pablo Escobar,” waarin Maria Henao voor het eerst openhartig vertelt over haar leven naast een van ’s werelds meest meedogenloze criminelen, en zichzelf meer afschildert als een slachtoffer van het grenzeloze geweld van de Medellin-kartelbaas dan als een medeplichtige aan zijn wetsovertredingen.
In het nawoord van het boek, getiteld “Het geheim dat ik jarenlang heb bewaard”, beschrijft Henao hoe ze door Escobar naar een gammele kliniek werd gebracht en op een brancard ging liggen terwijl een oudere vrouw een aantal plastic buisjes in haar baarmoeder inbracht. Ze zegt dat ze niet wist dat ze zwanger was en dat haar verteld werd dat het slechts een middel was om zwangerschap te voorkomen. Gedurende verschillende dagen doorstond ze bloedingen en intense pijn terwijl een zwangerschap werd afgebroken. Na verloop van tijd, en veel therapie, zegt ze dat ze de ervaring als een “schending” is gaan zien.
Ze schrijft dat ze “verlamd” was van angst toen Escobar de eerste keer intiem met haar was. “Ik was er niet klaar voor, ik voelde geen seksuele kwaadaardigheid, ik had niet de nodige instrumenten om te begrijpen wat dit intieme en intense contact betekende,” zegt ze.
Pratend over de abortus, iets wat ze tot nu toe zelfs voor haar kinderen verborgen had gehouden, zegt ze: “Ik moest me verbinden met mijn geschiedenis en mezelf onderdompelen in het diepst van mijn ziel, om de moed te vinden om het trieste geheim te onthullen dat ik 44 jaar lang heb bewaard.”
Henao zegt dat ze besloot haar lange zwijgen te doorbreken en het 523 pagina’s tellende boek te schrijven in de hoop dat jongere generaties Colombianen zouden zien hoeveel bloed er in Colombia is gevloeid als gevolg van de cocaïnehandel.
Maar het is ook een boek dat een intieme kijk geeft op Escobars snelle ontwikkeling van kleine grafrover tot een van ’s werelds meest gezochte voortvluchtigen.
Henao zegt dat ze Escobar ontmoette toen ze 12 was. Ze kwam uit een keurige, traditionele familie in de wijk Envigado bij Medellin en werd ongehoorzaam aan haar ouders door verliefd te worden op Escobar, de zoon van een arme bewaker die in hun buurt rondreed op een flitsende Vespa motorfiets en elf jaar ouder was dan zij.
Tijdens een verkering die uitmondde in een huwelijk toen Henao 15 was, overlaadde Escobar haar met geschenken als een gele fiets en serenades van romantische ballades.
“Hij liet me voelen als een sprookjesprinses en ik was ervan overtuigd dat hij mijn prins op het witte paard was,” schrijft ze.
Maar vanaf het begin waren er lange, onverklaarbare afwezigheden en flirtte hij regelmatig met andere vrouwen. Toen Escobar een fortuin begon te vergaren, werd hij ook manipulatief en paranoïde, zegt ze.
Henao houdt vol dat ze grotendeels in het duister werd gehouden over de details van zijn criminele activiteiten en zegt dat ze ontsnapte aan het “inferno” van het leven met Escobar door een alternatieve wereld te creëren, gewijd aan hun twee kinderen en het verzamelen van dure kunstwerken van mensen als Dali en Rodin.
Nadat het Medellin-kartel in 1984 minister van Justitie Rodrigo Lara had vermoord, dook Escobar onder en voerde een bloedige oorlog met de staat, waarbij onder meer een presidentskandidaat werd gedood en een commercieel vliegtuig werd opgeblazen. Gedurende een groot deel van het volgende decennium, tot Escobar in 1993 omkwam tijdens een schietpartij met de politie, bestond het contact van de familie met de crimineel uit korte bezoeken aan safe houses, waar Henao en haar kinderen geblinddoekt aankwamen en werden begeleid door Escobars leger van huurmoordenaars.
In een interview woensdag met het Colombiaanse radiostation W Radio, voorafgaand aan de publicatie van het boek op 15 november, begon Henao met het aanbieden van excuses aan de Colombianen voor de enorme schade die haar man de natie had berokkend. Terwijl ze naar hem verwees als “Pablo Escobar”, zei ze dat ze een mengeling voelde van pijn, diepe schaamte en teleurstelling over de man die de liefde van haar leven was geweest.
“Ik heb ervoor gekozen al deze pijn te dragen om mijn kinderen te beschermen,” zei ze.
Nadat Escobar was vermoord, begon Henao een verwoede zoektocht naar asiel, uit angst dat zijn vele vijanden wraak zouden nemen en haar kinderen zouden doden. Nadat ze door verschillende landen waren afgewezen, vestigden ze zich in Buenos Aires, Argentinië, en veranderden hun namen.
Daar werd hun poging om een relatief normaal leven te leiden onderbroken toen ze in 1999 werden gearresteerd wegens het witwassen van geld. Dit jaar werden ze opnieuw aangeklaagd omdat ze een Colombiaanse drugshandelaar zouden hebben geholpen geld te verbergen via onroerend goed en een café dat bekend staat om zijn tango-optredens. Henao ontkent elk vergrijp en zei opnieuw dat zij en haar kinderen ten onrechte worden aangepakt vanwege hun vroegere achternaam.
In 2009 speelde de zoon van Escobar, die nu Sebastian Marroquin heet, de hoofdrol in een documentaire waarin hij probeert boete te doen voor de zonden van zijn vader door de weeszonen van Lara en een ander prominent slachtoffer van zijn vaders kartel te ontmoeten. De film liet Colombianen versteld staan en zette aan tot een meer onpartijdige kijk op Escobars rol in de drugsoorlogen van de jaren tachtig en negentig.
Maar met de toename van het aantal boeken, de Netflix-serie “Narcos” en rondleidingen door Escobars voormalige plekken in Medellin, maken sommigen zich zorgen dat de capo wordt verheerlijkt door jongere Colombianen die het bloedbad niet hebben meegemaakt.
En zelfs een kwart eeuw na zijn dood is niet iedereen bereid te vergeven.
In een recent artikel in de krant El Tiempo zei de populaire columniste Maria Isabel Rueda dat Henao’s boek “niet het excuus is van een slachtoffer, maar van een schaamteloze senora die heel goed wist dat zij en haar familie zwommen in rivieren van goud, voorafgegaan door een vloedgolf van doden.”
Joshua Goodman op Twitter: https://twitter.com/apjoshgoodman