ConservativeEdit
De ziekte van Scheuermann is zelflimiterend nadat de groei is voltooid, wat betekent dat de ziekte over het algemeen vanzelf overgaat en nooit meer complicaties geeft. Meestal echter, als de patiënt eenmaal volgroeid is, zullen de botten de misvorming in stand houden. Daarom zijn er veel behandelingsmethoden en opties beschikbaar die erop gericht zijn de kyfose te corrigeren terwijl de wervelkolom nog groeit, en vooral te voorkomen dat deze verergert.
Hoewel er geen verklaring is voor de oorzaak van de ziekte van Scheuermann, zijn er wel manieren om deze te behandelen. In minder extreme gevallen kunnen manuele geneeskunde, fysiotherapie en/of rugbraces helpen om de kyfose om te keren of te stoppen voordat deze ernstig wordt. Omdat de ziekte vaak goedaardig is en een rugoperatie veel risico’s met zich meebrengt, wordt een operatie meestal beschouwd als een laatste redmiddel voor patiënten. In ernstige of extreme gevallen kunnen patiënten worden behandeld door middel van een uitgebreide chirurgische procedure in een poging om te voorkomen dat de ziekte verergert of schadelijk is voor het lichaam.
In Duitsland is een standaardbehandeling voor zowel de ziekte van Scheuermann als lumbale kyfose de Schroth-methode, een systeem van gespecialiseerde fysiotherapie voor scoliose en aanverwante spinale misvormingen. Het is aangetoond dat de methode de pijn vermindert en de kyphotische hoek aanzienlijk afneemt tijdens een klinisch behandelingsprogramma.
ChirurgieEdit
De ziekte van Scheuermann kan succesvol worden gecorrigeerd met chirurgische ingrepen, die bijna allemaal een ruggegraatsfusie en hardware-instrumentatie omvatten, d.w.z. stangen, pediculeschroeven, enzovoort. Hoewel veel patiënten doorgaans geïnteresseerd zijn in een operatie voor hun correctie, is het belangrijk te beseffen dat de operatie tot doel heeft de pijn te verminderen, en niet het cosmetische defect. Zoals altijd moet chirurgisch ingrijpen als laatste redmiddel worden gebruikt wanneer conservatieve behandeling faalt of de gezondheid van de patiënt in gevaar is, omdat elke chirurgische ingreep niet zonder risico is. De kans op complicaties is echter relatief klein, en de operaties zijn vaak succesvol.
Er zijn twee primaire operatietechnieken om kyfose te corrigeren: alleen posterieure fusie en anterieure/posterieure fusie. Hoewel er discussie blijft bestaan over welke chirurgische benadering optimaal is, suggereren verschillende studies die sinds 2018 zijn gepubliceerd dat de behandelingstrends de voorkeur geven aan posterieure-only fusie.
De klassieke chirurgische procedure omvat het invoeren van twee titanium staven, elk ongeveer 1,5 voet (0,46 m) lang (afhankelijk van de grootte van de kyfose) in de rug aan weerszijden van de wervelkolom. Acht titanium schroeven en hardware worden door het bot geboord om de staven aan weerszijden van de wervelkolom vast te zetten. Aan de naar binnen gerichte kant van de wervelkolom moeten ligamenten (die te kort kunnen zijn, waardoor de wervelkolom in zijn abnormale vorm wordt getrokken) operatief worden doorgesneden of losgemaakt, waardoor niet alleen een deel van de oorzaak van de kyfose wordt weggenomen, maar ook de titanium staven de wervelkolom in een meer natuurlijke positie kunnen trekken. De beschadigde tussenwervelschijven (ingeklemde wervels) worden gewoonlijk verwijderd en vervangen door bottransplantaten uit de heup of uit andere delen van de wervels, die na genezing of “versmelting” zullen stollen. Het titanium instrumentarium houdt alles op zijn plaats tijdens de genezing. De patiënt moet minimaal een week, en mogelijk langer, in het ziekenhuis blijven. Daarna kan het nodig zijn om nog enkele maanden een brace te dragen om ervoor te zorgen dat de wervelkolom op de juiste manier geneest. Het titanium instrumentarium kan permanent in het lichaam blijven, of pas jaren later worden verwijderd. Patiënten die een dergelijke operatie hebben ondergaan, kunnen fysiotherapie nodig hebben om de pijn en mobiliteit te beheersen. Het herstel kan lang duren: doorgaans mogen patiënten 6 maanden tot 1 jaar lang niets tillen dat zwaarder is dan 2,3-4,5 kg, en velen zijn minstens 6 maanden arbeidsongeschikt. Maar als de fusie eenmaal is gefixeerd, kunnen de meeste patiënten binnen 1-2 jaar hun gewone levensstijl weer oppakken.