Polytheïsme is de verering van vele goden. Het komt van het woord poly dat “veel” betekent, en theïsme waar we het woord “God” vandaan hebben. In de wereld waarin de Bijbel werd geschreven, was polytheïsme de regel. Oude religies worden gekenmerkt door de verering van een aantal goden.
Er is meer dan één kracht
Polytheïsme is gebaseerd op het idee dat het universum door meer dan één kracht wordt beheerst. Daarom kan er een watergod zijn, een berggod, een woestijngod, enz. Elk van deze goden moet tevreden worden gesteld. Daarom worden deze verschillende krachten op de een of andere manier aanbeden.
Het gevolg van heidendom is de aanbidding van wezens
Toen de ware God werd afgewezen, verzonnen de mensen hun eigen dingen om te aanbidden. In plaats van de ene, ware God te aanbidden, die boven alles staat, verdeelden zij de macht en aanbaden een aantal machten.
Want zij verruilden de waarheid van God voor een leugen, en aanbaden en dienden het schepsel in plaats van de Schepper, die gezegend is tot in eeuwigheid. Amen (Romeinen 1:25).
De Bijbel is monotheïstisch – Er is maar één God die bestaat
De Schrift, van begin tot eind is monotheïstisch. Een monotheïst gelooft dat er maar één God bestaat – geen andere zogenaamde goden hebben enige echte substantie. De apostel Paulus schreef aan de gemeente te Korinthe.
Want al zijn er zogenaamde goden, hetzij in de hemel, hetzij op aarde (er zijn inderdaad vele “goden” en vele “heren”), toch is er voor ons maar één God, de Vader, uit Wie alle dingen zijn voortgekomen en voor Wie wij leven; en er is maar één Heer, Jezus Christus, door Wie alle dingen zijn voortgekomen en door Wie wij leven (1 Korintiërs 8:5,6).
Paulus schreef aan de Thessalonicenzen.
Want zij zelf berichten wat voor ontvangst u ons gegeven hebt. Zij vertellen hoe u zich van afgoden tot God hebt gewend om de levende en ware God te dienen (1 Tessalonicenzen 1:9).
De polytheïstische achtergrond van de Bijbelse wereld
De wereld waarin de Bijbel werd geschreven, was een wereld die veel verschillende goden aanbad. De stichter van het Hebreeuwse ras, Abraham, werd door God uit een polytheïstische cultuur geroepen om een getuige te zijn van de ene, ware God. Aanbidding van één God wordt monotheïsme genoemd. De missie van het volk Israël was om aan de wereld te getuigen van de enige God die bestond en die kan redden.
“Jullie zijn mijn getuigen,” verklaart de HEER, “en mijn dienaar die ik heb uitgekozen, opdat jullie Mij kennen en geloven en begrijpen dat ik Hem ben. Vóór mij is er geen god gevormd, en na mij zal er geen zijn. Ik, Ik, ben de HEERE, en buiten Mij is er geen Heiland (Jesaja 43:10,11).
Polytheïsme is vandaag de dag nog steeds actief
We moeten er niet van uitgaan dat polytheïsme alleen in bijbelse tijden voorkwam. Vandaag de dag vinden we polytheïsme in culturen die de geesten van hun overleden voorouders aanbidden.
Polytheïsme ondermijnt Gods karakter
Het idee dat er vele goden bestaan ondermijnt het karakter van de God van de Bijbel. In plaats van de enige God te zijn zoals de Bijbel zegt, is Hij nu één van velen.
Polytheïsme vernietigt de exclusieve claim van de God van de Bijbel
Polytheïsme vernietigt de exclusieve claims van de God van de Bijbel als de enige God die bestaat.
Dit zegt de HEER – Israëls Koning en Verlosser, de HEER, de Almachtige: Ik ben de eerste en Ik ben de laatste; buiten Mij is er geen God (Jesaja 44:6).
Wanneer iemand zegt dat hij in de God van de Bijbel gelooft, zegt hij ook iets over zichzelf. Zij geven toe dat er iets groters is dan zijzelf in het universum. God heeft hun voortbestaan en bestemming in Zijn macht. Dit kan niet waar zijn als er vele goden bestaan.
Er is een gebrek aan macht onder de goden
De goden in elk polytheïstisch systeem hebben niet de macht om alles te doen. In een wereld die gelooft dat er vele goden bestaan, is de macht per definitie onder hen verdeeld. Niet een van de goden is in staat om alles te doen. Daarom is elk van hen onderworpen aan beperkingen van macht. In het systeem van polytheïsme is er geen god die uiteindelijk kan redden.
Aanbidding moet worden gespreid
Omdat er meer dan één god zou bestaan, moet de aanbidding worden gespreid over alle verschillende goden. Hierdoor kan niet één god de aanbidding van iedereen ontvangen.
Zij kunnen niet zeker zijn over de macht van de goden die zij aanbidden
Het probleem met veel goden is dat men niet zeker kan zijn dat de goden die zij aanbidden machtig genoeg zullen zijn om hun wensen te vervullen. Als een god niet almachtig is, is er altijd de kans dat een andere god hen overwint.
Samenvatting
In de oude wereld waren er geen atheïsten. De oude godsdiensten aanbaden vele goden in plaats van de ene, ware God. De verering van vele goden wordt polytheïsme genoemd, terwijl de verering van één God monotheïsme wordt genoemd.
Polytheïsme vertekent het ware beeld van God – het ondermijnt zijn karakter. Polytheïsme schept vele goden maar mist de ene ware God. Bovendien vernietigt het ook zijn exclusieve aanspraak. Goden in het polytheïstische systeem hebben geen absolute macht – geen enkele god heeft het vermogen om te redden. Bovendien moet de aanbidding onder hen worden verspreid. In een polytheïstisch systeem kan niemand er zeker van zijn of de god die hij aanbidt machtig genoeg is om hun wensen te vervullen. Dientengevolge kunnen zij die polytheïstisch zijn geen echte zekerheid in hun geloof hebben.