Dit artikel verscheen oorspronkelijk in het oktobernummer 2011 van Architectural Digest.
Donny Deutsch had jarenlang, zelfs nadat hij het kleine reclamebureau van zijn vader had uitgebouwd tot een kolos van meer dan een miljard dollar, en het vervolgens had verkocht, weinig interesse in wat hij “spullen” noemt. Ondanks twee huwelijken en drie kinderen, was hij een zelfbeschreven “serie huurder” die nooit de huizen, vliegtuigen of boten heeft gekocht die veel van zijn kennissen zo mooi vonden. “Mensen lachten me uit omdat ik niets bezat,” zegt hij.
Die dagen zijn voorbij. Vijf jaar geleden kocht Deutsch, de voorzitter van Deutsch Inc, een herenhuis aan de Upper East Side van Manhattan, sloopte alles behalve de monumentale kalkstenen gevel, en veranderde het in een van de meest glimmende nieuwe speeltjes van de stad – “adembenemend mooi,” volgens Today presentator Matt Lauer, die The Wall Street Journal vertelde dat Deutsch’s huis “het coolste appartement in New York” was nog voordat het klaar was.
Nu is het zover, en het resultaat was het wachten waard. Van buiten ziet het zes verdiepingen tellende herenhuis van 15.000 vierkante meter er nog steeds uit als een statige architectonische jonkvrouw; het werd gebouwd in 1889 en rond 1915 aangepast in de Frans-neoklassieke stijl. Maar zodra de voordeur opengaat, worden bezoekers getransporteerd naar een ultramoderne wit-op-wit galerie, versierd met een grote collectie hedendaagse kunst in oogverblindende kleuren.
“Hij wilde dat het geraffineerd, spectaculair en over-the-top zou zijn,” zegt Frederic Schwartz, de architect die met Deutsch heeft samengewerkt om het eerbiedwaardige herenhuis te transformeren in een strakke, hedendaagse ruimte. “En hij wilde zoveel mogelijk natuurlijk licht binnenlaten.” Daartoe is de achtergevel nu grotendeels van glas, en een uitgestrekte lichtkoepel boven de zwevende trap van travertijn en marmer geeft het huis met vijf slaapkamers een lichtgevende gloed. Luchtig en gloeiend, het huis zou een 21e-eeuwse fantasieversie kunnen zijn van hoe de hemel eruit zou kunnen zien, als de hemel was ingericht met een geestige reeks Warhols, Basquiats, en Harings. Deutsch, een dynamische vrijgezel die bijna elke avond uitgaat, heeft eindelijk een echt thuis dat hij belooft nooit meer te verlaten. “Je doet dit maar één keer,” zegt hij. “Ze zullen me hier wegdragen.”
Duits draagt vandaag zijn gebruikelijke uniform, dat bestaat uit een spijkerbroek, een donkergrijs T-shirt dat bij zijn zilverkleurige haar past, en Tom Ford-schoenen. “Ik draag elke dag spijkerbroeken van Levi’s en T-shirts van Scoop,” legt hij uit. “Pakken zijn alleen voor televisie.”
Dankzij zijn voormalige CNBC-show, The Big Idea with Donny Deutsch, en de boeken die hij heeft geschreven (zijn eerste was getiteld Often Wrong, Never in Doubt), is Deutsch bekend geworden om zijn onbeschaamde houding en gedurfde besluitvorming. Dergelijke eigenschappen maakten hem een onderhoudende klant, volgens Tony Ingrao en Randy Kemper, de interieurontwerpers die de adman hielpen het puin van een grondige verbouwing om te vormen tot een hoogst individualistische visie.
“Donny wilde iets unieks, ontspannends, en niet stoffig – iets dat zijn persoonlijkheid zou weerspiegelen,” zegt Ingrao. “Hij is een serieuze kunstverzamelaar, en zijn kunst is allemaal erg pittig. Hij houdt van statements maken.” Dat is precies wat Deutsch doet, van de Andy Warhol schilderijen van Brigitte Bardot en Nelson Rockefeller tot het Damien Hirst medicijnkastje en de Jack Pierson sculptuur die LUST uitspreekt op de muur die naar zijn slaapkamer leidt. Het huis is vanaf het begin ontworpen rond de collectie, die hij ongeveer tien jaar geleden begon aan te schaffen. “Het was het eerste wat ik vond waar ik zinvol geld aan kon uitgeven,” zegt hij. “Ik werd er high van. Het is zo’n voorrecht, leven met kunst. Ik koop waar ik van hou.”
Deutsch werkte nauw samen met Ingrao en Kemper om een eclectische mix van Engels, Frans en Russisch meubilair bijeen te brengen waarvan de herkomst varieert van de 18e tot de 21e eeuw. In het hele huis vult de inrichting de kunst aan, maar is nooit in strijd met of doet geen afbreuk aan de impact ervan. In de woonkamer op de tweede verdieping zijn de banken, tapijten en muren voornamelijk variaties op wit, met schokken van kleur door een blauwe Yves Klein cocktailtafel en een paar dieprode fluwelen kuipstoelen. Maar die terughoudendheid verdwijnt op de “prinsessenverdieping” – de vierde verdieping – waar Deutsch’ jongste dochters slaapkamers hebben met schokkend-roze en paarse bedden; hun speelkamer een verdieping lager heeft een rode sofa, gummy-beer lampen, en cupcake zetels in limoen-groen, heet oranje, en andere elektrische kleuren. De ouderslaapkamer, boven de verdieping van de meisjes, ontleent zijn visueel vuurwerk aan een gewaagd tapijt met zebra-print en Warhol tekeningen van Judy Garland (“Ik ben erg zeker van mijn mannelijkheid,” merkt Deutsch op met een grijns). Niettemin sprak hij zijn veto uit over de verzoeken van zijn ontwerpteam om de look af te maken met een chinchilla-worp op het bed.
Deutsch vindt dat zijn vrouwelijke vrienden vooral gefascineerd zijn door de kleedruimte, een lange galerij met planken ontworpen om een formidabele hoeveelheid pakken, overhemden en schoenen te bevatten. Helemaal bovenin het huis is een fitnessruimte en een dakterras met een bubbelbad. “Ik knijp mezelf elke dag,” zegt Deutsch. “Beter dan dit wordt het niet.” Ondanks een Ivy League diploma en een selfmade fortuin, praat hij nog steeds als de “Joodse jongen uit Queens” waarmee hij opgroeide, en hij voelt zich ook vaak zo. Hoewel zijn nieuwe huis afgelopen najaar is opgeleverd, kan Deutsch nog niet helemaal geloven dat het helemaal van hem is.
“Ik loop naar binnen en wacht op iemand die…”- hij tikt zichzelf op de schouder-“Eruit! Maak dat je wegkomt!” Hij kijkt om zich heen en besluit trots: “We hebben het voor elkaar.”
Gerelateerd: Bekijk meer huizen van beroemdheden in het AD
